مری لوئیز گرفام

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مری لوئیز گرفام
زادهٔ۱۱ مه ۱۸۷۱
Monson مین
درگذشت۱۷ اوت ۱۹۲۱ (۵۰ سال)
سیواس، امپراتوری عثمانی
محل زندگیسیواس، امپراتوری عثمانی
ملیت ایالات متحده آمریکا
دیگر نام‌هامری لوئیز گرفام
پیشهآموزگار
کارهای برجستهشاهد نسل‌کشی ارمنی‌ها
دورهامپراتوری عثمانی

مری لوئیز گرفام (Mary Louise Graffam ‏ ۱۱ مه ۱۸۷۱–۱۷ اوت ۱۹۲۱) یک معلم امریکایی، دبیرستان، و یکی از شاهدان نسل‌کشی ارامنه بود. او در سال ۱۹۱۵ تبعید شد؛ و به همین دلیل، بعنوان قربانی نسل‌کشی ارامنه نیز شناخته شده‌است.[۱][۱]

زندگی و کار[ویرایش]

مری لوئیز گرفام در Monson, Maine متولد شد. پدرش یک کشاورز بود و مادرش، پس از فارغ‌التحصیلی او از دبیرستان، در سن چهل و یک سالگی درگذشت. او در سن پنج سالگی، به همراه خانواده اش به اندوور ماساچوست رفت. [۲]

او با خواهرش وینونا به مسیحیت ایمان آورد. گرفام، به عنوان یک نوجوان، با یک تجربه دینی، به کلیسای محلی پیوست و در خدمات کلیسا شرکت کرد. او با تحصیل در در کالج ابرلین، که کالج خصوصی علوم مقدماتی دینی در اوهایو است، قصد داشت به یک مبلغ مذهبی در خارج از کشور تبدیل شود.[۲] مری پس از فارغ‌التحصیلی در سال ۱۸۹۴، در مدارس مختلف ماساچوست، نیوجرسی و واشینگتن، دی.سی. تحصیل کرد.[۳]

سپس برای تبلیغ دینی مسیحیت، به ژاپن رفت. با این حال، در سال ۱۹۰۱ او به سیواس امپراتوری عثمانی اعزام شد تا مسئولیت آموزش زنان را در هیئت نمایندگی هیئت آمریکایی مأموریت‌های خارجی سیواس به عهده‌بگیرد.[۲]

هنگامی که او وارد امپراتوری عثمانی شد، سی و یک ساله بود.[۲] در سیواس، به عنوان سرپرست مدارس در روستاهای مجاور، همچنین معلم مطالعات کتاب مقدس و مثلثات در کالج معلمان سیواس بود. او به زبان ارمنی مسلط شد، و همچنین به زبان ترکی و فرانسوی نیز صحبت می‌کرد.

گرفام، تا زمان آغاز جنگ جهانی اول که منجر به نسل‌کشی ارامنه شد، به عنوان یک معلم در سیواس سکونت داشت.[۴]

او در سال ۱۹۲۱ در سیواس پس از یک جراحی موفق، در اثر نارسایی قلبی، فوت کرد.[۲]

نسل‌کشی ارمنی‌ها[ویرایش]

همراهی سربازان مسلح عثمانی با غیر نظامیان ارمنی، که در اسارت آنها هستند؛ از طریق هارپوت و الازیغ قضاء ولایت معمورةالعزیز , برای انتقال به تبعیدگاه که در گزارش هنری هریسون ریجز ثبت شده است
مری گرفام در حومه امپراتوری عثمانی
کارت شناسائی مری لوئیز گرفام

مری لوئیز گرفام در زمانی که قتل‌عام ارامنه آغاز شد، در سیواس بود.[۴] او در مراحل اولیه، خود، شاهد دستگیری‌های مردم ارمنی بود. گرفام، اشاره کرد که: «ترکها به ما گفتند که اگر مردان تسلیم نشوید، خانه‌ها را به آتش خواهند کشید و خانواده‌ها را آواره خواهند کرد»[۲]

وی همچنین اظهار می‌دارد که عکس‌های سلاح‌های مورد استفاده برای ارمنی‌ها، توسط عثمانی‌ها، نشان داده شده، دروغ است و «مهمات توسط ترکیه اضافه شده‌است» تا مورد پیگرد قضایی ارامنه را تسهیل کند.[۲]

هنگامی که تبعید شروع شد، گرفام نیز همراه بهمراه دانش آموزان خود در ۷ ژوئیه ۱۹۱۵، به عنوان بخشی از کاروانی که از ۲۰۰۰ ارمنی تشکیل شده بود، جابجا شد. ژاندارم‌هایی که برای محافظت از کاروان گمارده شده بودند، اسلحه‌ها و مهمات را به گروه‌های محلی کرد دادند که در نهایت دستگیر شدند و حتی تعدادی از دختران را ربودند.[۴]

بعضی گروه‌های کرد، به سمت اسیران ارمنی، سنگ پرتاب می‌کردند.[۵] او در حالی که در بین راهپیمایان بود، متوجه شد که عده ای از افراد، در هنگام تلاش برای نوشیدن آب از یک رودخانه، کشته شده‌اند.[۶] مریم همچنین گزارش داد که محلی بعنوان «دره اجساد» وجود دارد.[۷] او جاده منتهی به ملطیه، را بعنوان محل این جنایت عنوان کرده‌است.

در ماه اوت سال ۱۹۱۵، هنگامی که به سیواس بازگشت، به خانواده و دوستانش در آمریکا نوشت که منتظر شنیدن به روز رسانی‌ها در مورد آخرین وضعیت آنها بودند.

گرفام در سیواس با مراقبت از یتیمان ارمنی دستگیر شد. او همچنین به سپردن و پنهان کردن سوابق مالی و طلا و جواهر که ارمنی‌ها آن را برای نگهداری و انتقال کالاهای با ارزش به مکان‌های امن تر داده‌اند، پنهان کرده‌اند.[۴][۸]

گرفام همچنین دختران ارمنی را که توسط مسلمانان ربوده شده بودند، مخفی کرد.[۴] او به منظور مخفی نگهداشتن توجه مقامات، صدها دختر را با قرار دادن آنها در خانواده‌های همسایه در خانواده‌ها مخفی کرد. وی در سال ۱۹۱۶ به ویلیام وی. پیت، خزانه دار ABCFM، درخواست کرد:[۴]

بعد از اینکه دولت عثمانی، با توجه به دخالت آمریکا در جنگ جهانی اول روابط دیپلماتیک خود را با دولت آمریکا قطع کرد، مریم موفق شد در سیواس باقی بماند.[۴]

گرفام در نامه ای به کمیسر عالی ایالات متحده آمریکا لوئیس هک از تاریخ ۲۷ ژانویه ۱۹۱۹ در مورد تبدیل اجباری یتیمان ارامنه به اسلام نوشت:[۴]

مری گرفام یک گزارش از تجارب خود را در سال ۱۹۱۹ نوشت، به نام «داستان خود»[۴]

مری همچنین مدافع قوی ارمنستان مستقلی بود که در آن و دیگران استدلال می‌کردند که ارامنه را از «سلطه ترکیه» آزاد کنند.[۹]

پس از مرگ او، هزاران نفر از مردم که او زندگی شان را نجات داده بود عزادار شدند.[۲]

کتاب‌شناسی[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ name=Cambridge
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ ۲٫۶ ۲٫۷ J.M. Winter, ed. (2003). America and the Armenian Genocide of 1915. Cambridge University Press. pp. 215–230. ISBN 978-1-139-45018-8. Retrieved 10 March 2013.
  3. Oberlin College (1917). Annual Reports of the President and the Treasurer. Retrieved 10 March 2013.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ ۴٫۵ ۴٫۶ ۴٫۷ ۴٫۸ Sahagian, Helen (2004). Richard G. Hovannisian (ed.). Armenian Sebastia/Sivas and Lesser Armenia. Costa Mesa, Calif.: Mazda Publ. pp. 373–398. ISBN 1-56859-152-7. Retrieved 10 March 2013.
  5. "Letter from Turkey". Cengage. Summer 1915. Retrieved 12 March 2013. The hills on each side were white with Kurds, who were throwing stones on the Armenians, who were slowly wending their way to the bridge.
  6. "KAISER'S LAND FOR MISSION; Woman Relief Worker's Unique Career in Turkey and Armenia" (PDF). New York Times. January 23, 1921. Retrieved 11 March 2013.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ "Letter from Turkey". Cengage. Summer 1915. Retrieved 12 March 2013. They said that a valley near there was full of corpses.
  8. Miss Grafam's Own Story pp. 4-5
  9. Hovannisian, Richard G. (1982). The republic of Armenia. Berkeley: University of California Press. ISBN 0-520-04186-0.

مری لوئیز گرفام

پیوند به بیرون[ویرایش]