فراریت نسبی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فراریت نسبی(به انگلیسی: Relative volatility) کمیتی است که برای سنجش میزان تمایل دو ماده در یک مخلوط به تبخیر و تبدیل شدن به فاز بخار به کار می‌رود. این کمیت در طراحی سیستم‌های صنعتی تقطیر بسیار کاربرد دارد. همچنین این کمیت یک کمیت بدون بعد می‌باشد. این کمیت به صورت زیر قابل تعریف است:[۱][۲][۳]

که در این رابطه:  
=فراریت نسبی جز فرار تر به فراریت جز سنگین
=کسر مولی جز در فاز بخار
=کسر مولی جز در فاز مایع
=کسر مولی جز در فاز بخار
= کسر مولی جز در فاز مایع
=   این نسبت معمولاً به نام ارزش کی (K value) شناخته می‌شود.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Kister, Henry Z. (1992). Distillation Design (1st Edition ed.). McGraw-hill. ISBN 0-07-034909-6. {{cite book}}: |edition= has extra text (help)
  2. Perry, R.H. and Green, D.W. (Editors) (1997). Perry's Chemical Engineers' Handbook (7th Edition ed.). McGraw-hill. ISBN 0-07-049841-5. {{cite book}}: |author= has generic name (help); |edition= has extra text (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  3. Seader, J. D. , and Henley, Ernest J. (1998). Separation Process Principles. New York: Wiley. ISBN 0-471-58626-9.{{cite book}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)