پرش به محتوا

صمغ عربی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
صمغ عربی

صمغ عربی (به انگلیسی: Gum Arabic) که از درختی به نام صمغ سنگالی بدست می‌آید، رنگ آن به رنگ اغلب صمغ‌های معمولی زرد مایل به قرمز بوده، و محلول در آب می‌باشد و عمدتاً شامل هیدرات‌های کربن است. صمغ عربی یا صمغ آکاسیا صمغی طبیعی است که از دو گونه آکاسیا به نام‌های سنگالیا سنگال (Acasia senegal) و واچلیا سیال (Acasia seyal) استخراج می‌شود. از صمغ عربی در صنایع غذایی به عنوان «پایدارکننده» و در صنعت چاپ به عنوان روان‌کننده در انواع خاصی از جوهر برای چاپ و ساختن آبرنگ و گواش استفاده می‌شود.[۱]

از این صمغ در گذشته استفاده‌های زیادی می‌شده از جمله به عنوان تغییر میزان گرانروی جوهر مرکب. صمغ عربی ترکیب پیچیده‌ای از ساکاریدها و گلیکوپروتئین‌ها است که مهم‌ترین خواص صمغ از این ترکیب‌ها می‌باشد. این صمغ خوراکی است.

  • صمغ عربی یکی از ترکیبات مهم شربت نوشابه است.
  • در آبنبات و البته در آدامس استفاده می‌شود.
  • در نقاشی از آن به عنوان یک مادهٔ چسبنده در آبرنگ استفاده می‌شود.
  • در صنعت چاپ و داروسازی و لوازم آرایشی نیز از آن استفاده می‌شود.
  • یکی از ترکیبات مهم واکس نیز صمغ عربی است.
  • مادهٔ چسبندهٔ تمبرهای پستی نیز از این صمغ است.
  • در سیگارسازی نیز به عنوان چسبندهٔ کاغذ سیگار استفاده می‌شود.

۸۰ درصد صمغ عربی در سودان تولید می‌شود.

منابع

[ویرایش]
  1. «صمغ عربی» [گیاهان دارویی] هم‌ارزِ «gum arabic, acacia gum»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر سیزدهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی (ذیل سرواژهٔ صمغ عربی)