سیدارتا موکرجی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سیدارتا موکرجی
در آویل ۲۰۱۷
زادهٔ۱۰ ژوئیهٔ ۱۹۷۰ ‏(۵۳ سال)
دهلی نو، هند
شهروندیایالات متحده آمریکا
محل تحصیل
شناخته‌شده برای
شهر زادگاهنیویورک
همسر(ها)Sarah Sze
فرزندان۲ دختر
جایزه(ها)بورسیه رودز
Pulitzer Prize for General Nonfiction (۲۰۱۱)
Guardian First Book Award (۲۰۱۱)
پادما شری (۲۰۱۴)
وبگاه
پیشینه علمی
شاخه(ها)ایمنی‌شناسی
همه‌گیری‌شناسی سرطان
همه‌گیری‌شناسی ژنتیکی
محل کاردانشگاه کلمبیا
پایان‌نامهThe processing and presentation of viral antigens (پردازش و ارائه آنتی‌ژنهای ویروسی) (۱۹۹۷)

سیدارتا موکرجی (به بنگالی: সিদ্ধার্থ মুখার্জী)؛ (زاده ۱۰ ژوئیهٔ ۱۹۷۰ در دهلی نو) پزشک، سرطان‌شناس و نویسنده هندی-آمریکایی است. او با نوشتن کتاب پادشاه همه بیماری‌ها: زندگینامه‌ای در وصف سرطان (۲۰۱۰) که در سال ۲۰۱۱ میلادی برندهٔ جایزه پولیتزر در بخش آثار غیرداستانی شد شناخته می‌شود. موکرجی در این کتاب، تاریخ ۴۰۰۰ ساله‌ای از سرطان را روایت می‌کند. در سال ۲۰۱۵ فیلم مستندی بر پایه این کتاب توسط کن برنز برای شبکهٔ تلویزیونی پی‌بی‌اس ساخته شد.[۱]

زندگی‌نامه[ویرایش]

آغاز زندگی و تحصیل[ویرایش]

سیدارتا موکرجی در خانواده‌ای بنگالی در دهلی نو زاده شد. پدر او، سیبسوار موکرجی، از مدیران میتسوبیشی، و مادر او، چاندانا موکرجی، آموزگار مدرسه‌ای در کلکته بودند. سیدارتا در مدرسهٔ سینت کلومبوس در دهلی درس خواند. او در ۱۹۸۹ میلادی توانست بزرگترین جایزهٔ مدرسه، به نام «شمشیر افتخار» را دریافت کند. موکرجی به عنوان دانشجوی زیست‌شناسی دانشگاه استنفورد در آزمایشگاه پل برگ (برندهٔ جایزهٔ نوبل) به کارِ شناسایی ژن‌هایی پرداخت که رفتار سلول‌های سرطانی را تغییر می‌دهند.

موکرجی پس از دریافت بورسیه رودز، در دانشگاه آکسفورد مشغول به تحصیل شد و مدرک پی‌اچ‌دی ایمنی‌شناسی را از کالج مگدالن، آکسفورد دریافت کرد. پس از فراغت از تحصیل، وارد مدرسه پزشکی هاروارد شد و دورهٔ دکترای پزشکی را در سال ۲۰۰۰ به پایان رساند. سپس به مدت ۳ سال دستیار پزشکی داخلی در بیمارستان عمومی ماساچوست شد و طی ۳ سال بعدی دورهٔ سرطان‌شناسی را در موسسهٔ سرطان دانا-فاربر گذراند.[۲]

زندگی شخصی[ویرایش]

موکرجی در نیویورک زندگی می‌کند و با هنرمند آمریکایی برندهٔ کمک‌هزینه مک‌آرتور و نمایندهٔ آمریکا در دوسالانه ونیز در ۲۰۱۳ میلادی، سارا زی ازدواج کرده‌است. آن‌ها دارای دو فرزند دختر به نام‌های لیلا و آریا هستند.[۳][۴]

کار حرفه‌ای[ویرایش]

موکرجی اکنون استادیار دپارتمان پزشکی (سرطان‌شناسی) در دانشگاه کلمبیا در نیویورک است.[۵] او همچنین به‌عنوان پزشک در مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا کار می‌کند.[۶]

در ۲۰۱۰ میلادی، انتشارات سایمون اند شوستر کتاب او را با نام پادشاه همه بیماری‌ها: زندگینامه‌ای در وصف سرطان منتشر کرد.[۷] این کتاب تاریخ تشخیص و درمان سرطان انسان از مصر باستان تا تازه‌ترین دستاوردها در شیمی‌درمانی و درمان هدفمند را به تصویر می‌کشد.[۸] در سال ۲۰۱۰ میلادی مجله اپرا این کتاب را در میان ۱۰ کتاب برتر آن سال خود جای داد.[۹] این کتاب همچنین در فهرست ۱۰ کتاب برتر ۲۰۱۰ نیویورک تایمز[۱۰] و ۱۰ کتاب غیرداستانی برتر ۲۰۱۰ تایم جای گرفت.[۱۱]

در سال ۲۰۱۱ میلادی پادشاه همه بیماری‌ها: زندگینامه‌ای در وصف سرطان یکی از نامزدهای نهایی جایزه ملی حلقه منتقدان کتاب شد. این کتاب جایزه پولیتزر در بخش آثار غیرداستانی را در ۱۸ آوریل سال ۲۰۱۱ دریافت کرد. پولیتزر آن را «پژوهشی برازنده، همزمان هم بالینی و هم شخصی، در تاریخ یک بیماری موذی» توصیف کرد «که علی‌رغم پیشرفت‌های چشمگیر در درمان، هنوز دانش پزشکی را به چالش می‌کشد».[۱۲] در سال ۲۰۱۱ موکرجی جایزهٔ ادبی جایزه قلم ای. او. ویلسون در ادبیات علم را نیز دریافت کرد. مجلهٔ تایم موکرجی را در فهرست ۱۰۰ فرد تأثیرگذار خود قرار داد[۱۳] و کتاب او را یکی از بهترین ۱۰۰ کتاب غیرداستانی از سال ۱۹۲۳ نامید.[۱۴]

به عنوان یک سرطان‌شناس و خون‌شناس آموزش دیده، موکرجی به ارتباط میان یاخته‌های بنیادی عادی و سلول‌های سرطانی می‌پردازد. آزمایشگاه موکرجی پژوهش‌هایی را بر روی محیط سلول‌های بنیادی، با تمرکز ویژه بر سلول‌های خون‌ساز انجام داده است. سلول‌های خون‌ساز (سلول‌های بنیادی خونساز) در مغز استخوان یافت می‌شوند. کار علمی موکرجی توسط چندین کمک‌هزینه از مؤسسه ملی سلامت و بنیادهای خصوصی شامل کمک‌هزینهٔ چالش در ۲۰۰۹ میلادی به رسمیت شناخته شد.

در یک همکاری طی سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ آزمایشگاه موکرجی ژن‌ها و مواد شیمیایی را شناسایی کرد که می‌توانستند ریزمحیط سلول‌ها را تغییر دهند و در نتیجه رفتار سلول‌های معمولی و سرطانی را عوض کنند. هم‌اکنون دو پژوهش شیمیایی مشابه در کارآزمایی بالینی است. این آزمایشگاه همچنین موفق به شناسایی جهش در سندرم میلودیسپلاستیک و سرطان خون میلوئید حاد شده، و نقش مهمی در یافتن درمان برای این بیماری‌ها در محیط آزمایشگاه داشته‌است. آزمایشگاه موکرجی در مرکز جامع سرطان هربرت ایروینگ در دانشگاه کلمبیا واقع شده‌است. او پیشتر با مؤسسهٔ سلول بنیادی هاروارد و بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون همکاری داشت.

موکرجی در سال ۲۰۱۶ میلادی کتابی با نام ژن: تاریخچه‌ای خودمانی منتشر کرد که تاریخچه‌ای از دانش ژنتیک را ارائه می‌کند و در آن به تاریخچهٔ ژنتیکی خانوادهٔ نویسنده هم پرداخته شده‌است. این کتاب به بحث دربارهٔ قدرت دانش ژنتیک در تعیین سلامت و وضعیت کلی مردم می‌پردازد. ولی مراقب است که اجازه ندهد توانایی‌های ژنتیک، شیوهٔ تفکر سرنوشت را تعریف کنند که در طول تاریخ منجر به افزایش اصلاح نژاد شده‌است. این همان چیزی است که موکرجی فکر می‌کند فاقد ظرافتی است که برای چیز پیچیده‌ای چون انسان لازم است.[۱۵]

موکرجی بطور گسترده در ژورنال‌های علمی چون نیچر و ژورنال پزشکی نیوانگلند به انتشار مقاله دست زده است.

سخنرانی در دانشکده ارتباطات مودی دانشگاه تگزاس در آستین (آوریل ۲۰۱۷)

کتاب‌ها[ویرایش]

جایزه‌ها و افتخارات[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ "Siddhartha Mukherjee" (به انگلیسی). Ted. Retrieved 2 July 2016.
  2. ↑ Levin, Ann. "Cancer's Biographer". The Record (Columbia University). Archived from the original on 8 اكتبر 2011. Retrieved 6 September 2011. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  3. ↑ "An Oncologist Writes 'A Biography of Cancer'". NPR. 17 November 2010. Retrieved 6 September 2011.
  4. ↑ Shapin, Steven (8 November 2010). "Cancer World: The Making of a Modern Disease". The New Yorker. Retrieved 6 September 2011.
  5. ↑ McGrath, Charles (8 November 2010). "How Cancer Acquired Its Own Biographer". NYT. Retrieved 6 September 2011.
  6. ↑ Okie, Susan (28 November 2010). "Review: "The Emperor of All Maladies: A Biography of Cancer," by Siddhartha Mukherjee". Denver Post. Retrieved 6 September 2011.
  7. ↑ Mukherjee, Siddhartha (16 November 2010). The Emperor of All Maladies: A Biography of Cancer. Simon and Schuster. ISBN 978-1-4391-0795-9. Retrieved 6 September 2011.
  8. ↑ Roy, Amit (10 November 2009). "Chronicler of cancer, emperor of maladies". The Telegraph – Calcutta (Kolkata). Retrieved 6 September 2011.
  9. ↑ Sehgal, Parul. "The Emperor of All Maladies (Book Review)". Oprah.com. Retrieved 6 September 2011.
  10. ↑ "The 10 Best Books of 2010". The New York Times. 1 December 2010. Retrieved 6 September 2011.
  11. ↑ "The Top 10 Everything of 2010". Time. 9 December 2010. Archived from the original on 26 August 2013. Retrieved 6 September 2011.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ "The 2011 Pulitzer Prize Winners: General Non-Fiction". The Pulitzer Prizes. Retrieved 12 November 2013. With lengthy publisher description of the book and short biographical blurb.
  13. ↑ "The 2011 TIME 100 Poll Results". Time. n.d. Retrieved 28 September 2014.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ "All-TIME 100 Nonfiction Books". Time. 17 August 2011. Retrieved 28 September 2014.
  15. ↑ Steven Shapin, The Gene by Siddhartha Mukherjee review – ‘one of the most dangerous ideas in history’, The Guardian, 25 May 2016.
  16. ↑ Siddhartha Mukherjee, The Laws of Medicine: Field Notes from an Uncertain Science, Simon & Schuster، 2015 (page visited on 10 December 2015).
  17. ↑ James Gleick, "The Gene, by Siddhartha Mukherjee, York Times May 15, 2016 review
  18. ↑ New York Times Sunday Book Review Editorial Staff (24 November 2010). "100 Notable Books of 2010". New York Times Magazine. Retrieved 28 September 2014.
  19. ↑ Los Angeles Times Book Review Editorial Staff (2011). "2010 Los Angeles Times Book Prizes Winners & Finalists". Los Angeles Times Festival of Books. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 28 September 2014.
  20. ↑ Joanna Bourke (10 October 2011). "2011 Wellcome Trust Book Prize shortlist". لنست. Retrieved 30 September 2012.
  21. ↑ "Indo-American Siddhartha Mukherjee calls Padma Shri a great Honor". IANS. Biharprabha News. Retrieved 27 January 2014.
  22. ↑ "Padma Awards Announced". Press Information Bureau, Ministry of Home Affairs, Government of India. 25 January 2014. Archived from the original on 8 February 2014. Retrieved 26 January 2014.
  23. ↑ "Shortlist for The Royal Society Insight Investment Science Book Prize 2016 unveiled". The Royal Society. 6 August 2016. Retrieved 17 May 2017.
  24. ↑ "Nobel laureate Svetlana Alexievich heads longlist for UK's top nonfiction award". 20 September 2016.
  25. ↑ "10 Best Books of 2016". The Washington Post. 17 November 2016. Retrieved 17 May 2017.
  26. ↑ DeSimone, Bailey (1 December 2017). "The Key Reporter - Siddhartha Mukherjee". www.keyreporter.org. The Phi Beta Kappa Society. The Key Reporter. Archived from the original on 22 December 2017. Retrieved 4 June 2020.
  27. ↑ GrrlScientist (15 March 2017). "Wellcome Book Prize 2017 Shortlist Revealed".
  28. ↑ NUI (31 May 2018). "Conferring of NUI degrees in RCSI, Dublin – May 2018". National University of Ireland. Retrieved 27 June 2018.
  29. ↑ Mackovich, Ron (6 April 2018). "USC announces five honorary degree recipients for 2018 commencement". USC News. Retrieved 27 June 2018.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=سیدارتا_موکرجی&oldid=38811477»