پرش به محتوا

سیاه‌گوش (صورت فلکی)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سیاه‌گوش
صورت فلکی
سیاه‌گوش
کوته‌نوشتLyn
نام لاتینLynx
نام‌های دیگروشق
بُعد۸h
میل‏ ‎۴۵°
چارَک (ربع آسمان)NQ۲
پهنه۵۴۵ مربع درجه (۲۸)
ستارگان اصلی۴
ستارگان
بایر/فلَمستِد
۴۲
ستاره‌های دارای سیاره۶
ستاره‌های درخشان‌تر از ۳.۰۰m۰
ستاره‌های نزدیک‌تر از ۱۰.۰۰ پارسک (۳۲.۶۲ سال نوری)۱
درخشان‌ترین ستارهآلفا سیاه‌گوش (۳.۱۴m)
اجرام مسیه۰
بارش‌های شهابیآلفا سیاه‌گوشی(اوج: ۱۶ اسفند)
بارش شهابی شهریور سیاه‌گوشی(اوج: ۱۸ شهریور)
صور فلکی
هم‌جوار
خرس بزرگ
زرافه
ارابه‌ران
دوپیکر
خرچنگ
شیر
شیر کوچک
رویت‌پذیر از عرض‌های جغرافیایی +۹۰° و −۵۵°.
بهترین مشاهده در ۲۱:۰۰ (۹ شب) در ماه اسفند.

سیاهگوش معادل لاتین:Lyn مساحت:۵۴۵ درجه مربع

افسانه

[ویرایش]

این صورت فلکی در سال ۱۶۸۷ به وسیله یوهانس هولیوس به وجود آمد تا قسمت‌های خالی جنوب غربی دب اکبر و صورت فلکی مجاور یعنی شیر کوچک را بپوشاند. او ستارگان ضعیف این منطقه را وقتی معرفی کرد نوشت: «اگر بخواهیم آنها را رصد کنیم باید چشمانی همچون سیاهگوش داشته باشیم» و به همین لحاظ این صورت فلکی نام سیاهگوش گرفت.

ستاره‌ها

[ویرایش]

ستاره آلفای سیاهگوش دارای طیف K7 III با قدر ۳٫۱ و فاصله ۱۶۵ سال نوری است. ستاره ۳۸ سیاهگوش، دومین ستاره درخشان از نوع F5 V و قدر ۴٫۰ و به فاصله ۴۶ سال نوری است.

اجرام عمقی آسمان

[ویرایش]
  1. NGC2683(یک کهکشان مارپیچ قدر ۱۰)

منابع

[ویرایش]

کتاب صورت‌های فلکی نوشته دکتر گری مکلر