سادات طباطبایی
سادات طباطبایی نام سلسله‌ای از سادات است که نسب خود را به ابواسماعیل ابراهیم طباطبا (بنا به اقوالی ابواسحاق و ملقب به زین‌العابدین) می‌رسانند. وی پسر ابوابراهیم اسماعیل دیباج ملقب به اکبر شریف خلاص (در برخی منابع لقبِ طباطبا به اشتباه، برای این فرد نوشته شده‌است) پسر ابااسماعیل ابراهیم غمر (بنا به اقوالی ابوالحسن و ابواسحاق) پسر ابامحمد حسن مثنی (به قولی ابوعبدالله) و فاطمه حورالعین بوده و و ابامحمد حسن مثنی (به قولی ابوعبدالله) پسر ابامحمد حسن مجتبی و فاطمه حورالعین دختر ابوعلی حسین سیدالشهداء است.[۱]
پراکندگی سادات طباطبایی[ویرایش]
بنی اتج در آمل، بنی عساف در اصفهان، بنی مستلحقان در مصر، بنی مستجد در مصر، بنی کرکی در مصر، بنی المحل در خوزستان، بغداد، حلب و بهبهان، آل حکیم در عراق و طباطبایی‌های زواره (که بعدها به آذربایجان و تبریز، بروجرد، یزد، طبرستان، دیلم، ری مهاجرت کردند).
علمای خاندان طباطبایی[ویرایش]
- سید محمدمهدی بحرالعلوم بروجردی (مؤلف الدرةالنجفیة)
- سید محمود طباطبایی بروجردی (مؤلف کتاب مواهب السنیه فی شرح الدرة النجفیه) و استاد فقیه شیعه سید هاشم موسوی خوانساری
- سید حسین طباطبایی قمی
- سید حسین طباطبایی بروجردی
- سید محمد کاظم طباطبایی یزدی
- سید محمد حسین طباطبایی
- سید محسن حکیم
- سید محمد باقر سلطانی طباطبایی بروجردی
- سید تقی طباطبایی قمی
- سید محمد حسین علوی بروجردی
- سید روح‌الله خاتمی
- سید محمد خاتمی
- سید ایوب طباطبای
- سید علی طباطبایی (صاحب ریاض)
- سید محمد طباطبایی مجاهد (صاحب مناهل و استاد شیخ انصاری)
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ سیداحمد باقرزاده ارجمندی، سادات عبدالوهابیه، فصل‌نامه متن‌پژوهی پیام بهارستان، دوره ۲، س. ۸، ش. ۲۶، پاییز و زمستان ۱۳۹۴، ص ۲۸۸ و ۲۸۹ و نقیب‌زاده مشایخ طباطبا، سیدحسین‌علی؛ هدیه لآل عبا فی نسب آل طباطبا؛ [چاپ اول]: [تهران]، چاپخانهٔ مجلس، ۱۳۳۱، ص ۱۷ تا ۳۳ و طباطبایی، سیدمحمدحسین؛ نسب‌نامهٔ خاندان طباطبایی (اولاد امیر سراج‌الدین عبدالوهاب)؛ به کوشش و با مقدمهٔ سیدهادی خسروشاهی؛ چاپ اول: قم، مؤسسه بوستان کتاب (زندگی‌نامه و خاطرات: ۵۲، تاریخ: ۳۷۶)، ۱۳۹۱، ص ۲۸ تا ۳۷ و رجائی، سیدمهدی؛ المعقبون من آل أبی‌طالب: أعقاب‌الإمام‌الحسن‌المجتبی علیه‌السلام؛ چاپ اول: قم، مؤسسه‌عاشوراء، ۱۳۸۵ هـ.ش. الجزء الاول؛ ص ۳۳۵.