رقابت کاپتی-پلانتاژنه

رقابت کاپتی-پلانتاژنه
بخشی از جنگ‌های انگلیس و فرانسه
فیلیپ آگوستوس و ریچارد شیردل در سومین جنگ صلیبی
تاریخ ۱۱۵۹–۱۲۵۹ میلادی موقعیت فرانسه، انگلستان نتایج پیروزی کاپتی‌ها پیمان پاریس سقوط امپراتوری آنژوین پادشاهان کاپتی هژمونی را بر دست نشاندگان خود بازمی‌یابند. دودمان پلانتاژنه ادعاهای مربوط به بیشتر مناطق غربی فرانسه رها کرد. پیش‌درآمد رقابت ملی گرایانه انگلیس و فرانسه ظهور و تأیید برتری کاپتی در سیاست منطقه‌ای؛ برتری پادشاهی فرانسه در اروپا تحت پادشاهی لوئی نهم، پادشاه فرانسه تغییرات قلمرو پادشاهی فرانسه نرماندی، مین، آنژو، تورن، پوآتیه، ثوار، سنتونژه، Angoumois، اوورن و بری را به دست می‌آورد.
طرف‌های درگیر
پادشاهی فرانسه	امپراتوری آنژوین پادشاهی انگلستان دوک‌نشین نورماندی دوک‌نشین آکیتن کنت‌نشین آنژو
فرماندهان و رهبران
لوئی هفتم، پادشاه فرانسه فیلیپ دوم، پادشاه فرانسه لوئی هشتم، پادشاه فرانسه لوئی نهم، پادشاه فرانسه فیلیپ چهارم، پادشاه فرانسه	هنری دوم، پادشاه انگلستان ریچارد یکم، پادشاه انگلستان جان، پادشاه انگلستان هنری سوم، پادشاه انگلستان ادوارد یکم، پادشاه انگلستان

رقابت کاپتی و پلانتاژنه مجموعه‌ای از درگیری‌ها و منازعات بود که یک دوره ۱۰۰ ساله (۱۱۵۹–۱۲۵۹) را در بر می‌گرفت که طی آن دودمان کاپتی، حاکمان پادشاهی فرانسه، با دودمان پلانتاژنه (همچنین به عنوان خاندان آنژو شناخته می‌شود)، حاکمان پادشاهی انگلستان جنگید تا قدرت رو به رشد امپراتوری آنژوین تحت کنترل دودمان پلانتاژنه را سرکوب کند. برخی از مورخان از این سلسله رویدادها به عنوان «جنگ صد ساله اول» یاد می‌کنند.

دارایی‌های قاره‌ای پادشاهان انگلستان مهم‌تر از دارایی‌های جزیره‌ای آن‌ها تلقی می‌شدند و منطقه‌ای به‌طور قابل توجهی بزرگتر از قلمروهای تحت کنترل پادشاهان فرانسه که، با این حال، اربابهای سابق را پوشش می‌دهند. این درگیری از ۱۱۵۹، عمدتاً فرانسوی بود زیرا:

• هر دو سلسله فرانسوی بودند
• اشراف‌زادگانی که ارتش انگلیس را تشکیل می‌دادند اساساً فرانسوی الاصل بودند و تعدادی خارجی نیز در آن حضور داشتند
• سربازان پیاده پادشاه انگلیس سربازان محلی در فرانسه بودند (آنژو، گوین، نورماندی، بریتانی و غیره)

رقابت بین دو سلسله و جنگ‌های متعددی که به همراه آن به وجود آمد، منجر به «فتح مجدد» تدریجی بیشتر قلمروی خود توسط کاپتی‌ها شد. در واقع، در حالی که حاکمیت آنها بسیار فراتر از قلمرو کوچک ایل-دو-فرانس بود، قدرت واقعی آنها بر بسیاری از دست‌نشاندگان خود ضعیف بود. پس از پایان یافتن درگیری با پیمان پاریس در سال ۱۲۵۹، پادشاهان انگلیس، از طریق اندک دارایی‌های باقیمانده خود در این قاره، تا زمان پیمان برتینی در سال ۱۳۶۰، دست نشاندگان پادشاهان فرانسه باقی ماندند.

منابع

• Anne-Marie Flambard Héricher and Véronique Gazeau, 1204, La Normandie entre Plantagenêts et Capétiens, Caen, CRAHM, 2007 شابک ‎۹۷۸۲۹۰۲۶۸۵۳۵۶