رساله لالان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
رساله لالان
نویسنده(ها)ثقةالاسلام تبریزی
زبانفارسی
موضوع(ها)علوم سیاسی
تاریخ نشر
۱۲۸۷

رساله لالان، رساله‌ای است از ثقةالاسلام تبریزی، روحانی مشروطه‌خواه که در سال ۱۲۸۷ شمسی به نگارش درآمد و در دفاع از اندیشه مشروطه و تناسب آن با اسلام، برای علمای نجف فرستاده شد. نویسنده در این رساله برداشت‌های خود را از مفاهیمی مانند مشروطه، آزادی بیان و وطن، به صورت روشنی ابراز کرده‌است.[۱] نویسنده، این رساله را برای تبیین مفهوم مشروطه برای علمای نجف تدوین کرده و آن را «عریضه مشروطه‌طلبان از زبان مشروطه بی‌زبان» توصیف کرده‌است.[۲]

محتوا[ویرایش]

نویسنده در مقدمه، درباره دلایل عقب‌افتادگی ایران نوشته و علت اصلی آن را استبداد معرفی کرده‌است. او در این بخش یکی از پیامدهای استبداد را مسلط شدن دولت‌های خارجی بر ایران عنوان کرده است. او تنها راه حفظ و حراست از اسلام را توسل به مشروطه دانسته‌است.[۳] ثقةالاسلام، سپس، با طرح نظرات کسانی که با مستمسک قرار دادن مشروعه، با مشروطه مخالفت می‌کردند، از آنها انتقاد کرده و اطمینان خاطر داده‌است که مشروطه ایرانی قرار نیست بدعتی در دین قرار دهد. او خواسته مشروطه‌خواهان برای آزادی بیان را مترادف با امر به معروف و نهی از منکر انگاشته‌است.[۴]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • آجودانی، ماشاءالله (۱۳۸۲). مشروطه ایرانی. تهران: اختران. شابک ۹۶۴-۷۵۱۴-۴۹-۲.
  • هاشم‌پور، امیر (۲۱ بهمن ۱۳۹۲). «رساله لالان». جام جم آنلاین. دریافت‌شده در ۵ مرداد ۱۳۹۹.