دولت چهارم آنگلا مرکل

کابینه چهارم مرکل
کابینه چهارم مرکل
; بیست و چهارم کابینه آلمان
۲۰۱۸ ت۸ دسامبر ۲۰۲۱
	امضای موافقت‌نامه ائتلاف در نوزدهمین دوره بوندستاگ در ۱۲ مارس ۲۰۱۸
تاریخ تشکیل	۱۴ مارس ۲۰۱۸
افراد و سازمان‌ها
رئیس کشور	فرانک والتر اشتاین‌مایر
رئیس دولت	آنگلا مرکل
جانشین رئیس دولت	اولاف شولتس
حزب عضو	اتحادیه دموکرات مسیحی; حزب سوسیال دموکرات; اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن
وضعیت در مجلس	ائتلاف بزرگ
حزب مخالف	آلترناتیو برای آلمان; حزب دموکرات آزاد; حزب چپ; حزب سبز
رهبر مخالفان	آلیس وایدل; الکساندر گائولند
پیشینه
انتخابات(ها)	انتخابات فدرال ۲۰۱۷
دوره(های) مجلس	دوره نوزدهم بوندستاگ
پیشین	دولت سوم مرکل
پسین	دولت اولاف شولتس

دولت چهارم مرکل (به آلمانی: Kabinett Merkel IV) دولت بیست و چهارم و کنونی جمهوری فدرال آلمان است که پس از پیشنهاد آنگلا مرکل توسط رئیس‌جمهور فدرال فرانک والتر اشتاین مایر به بوندستاگ و انتخاب بوندستاگ، در ۱۴ مارس ۲۰۱۸ سوگند یاد کرد.^[۱] این دولت همانند دولت پیش از آن به رهبری صدراعظم آنگلا مرکل، با ائتلافی از اتحادیه دموکرات مسیحی، اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن و سوسیال دموکراتها تشکیل شد و در پی انتخابات بوندستاگ ۲۰۲۱ جای خود را به دولت ائتلافی به صدراعظمی اولاف شولتس داد.^[۲] اولاف شولتس که جانشین زیگمار گابریل بعنوان رهبر حزب سوسیال دموکرات شده بود مقام معاونت صدراعظم را بدست آورد و هورست زیهوفر رهبر اتحادیه سوسیال مسیحی به وزارت فدرال داخله رسید.

ترکیب کابینه[ویرایش]

کابینه بیست و چهارم آلمان از صدراعظم به همراه ۱۵ وزیر تشکیل شده‌است. در این کابینه اتحادیه دموکرات مسیحی هفت وزارت‌خانه، حزب سوسیال دموکرات شش وزارت‌خانه و اتحادیه سوسیال مسیحی سه وزارت‌خانه را بدست آوردند.

لیست^[۳]	وزارت	نام	حزب	مدت	دستیاران پارلمانی^[الف]
۱	صدراعظم آلمان	آنگلا مرکل	CDU	۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱	آنته ویدمان ماوتس (StMin) در مهاجرت، پناهندگی و هم‌پیوندی مونیکا گروترس (StMin) در فرهنگ و رسانه هندریک هوپنشتت (StMin) در همکاری بین دولت فدرال و ایالت‌ها دوروته بر (StMin) در دیجیتالیزاسیون
۲	معاونت صدراعظم وزارت امور مالی	اولاف شولتس	SPD	۱۴ مارس ۲۰۱۸ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱	بتینا هاگه‌دورن کریستین لامبرشت (۲۰۱۸–۲۰۱۹) زاراه ریگلوسکی (از ۲۰۱۹)
۳	وزارت فدرال داخله، ساختمان و جامعه	هورست زیهوفر	CSU	۱۴ مارس ۲۰۱۸ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱	گونتر کرینگز اشتفان مایر فولکمار فوگل
۴	وزارت فدرال امور خارجه	هایکو ماس	SPD	۱۴ مارس ۲۰۱۸ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱	نیلز آنن (StMin) میشائله مونترفرینگ (StMin) Culture میشائیل روث (StMin) امور اروپایی
۵	وزارت فدرال اقتصاد و فناوری	پتر آلتمایر	CDU	۱۴ مارس ۲۰۱۸ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱	توماس بارایس کریستیان هیرته امور شرق آلمان اولیور ویتکه (۲۰۱۸–۲۰۱۹) الیزابت وینکلمایر بکر (از 2019)
۶	وزارت فدرال دادگستری و حمایت از مصرف‌کننده	کاتارینا بارلی	SPD	۱۴ مارس ۲۰۱۸ – ۲۷ ژوئن ۲۰۱۹	ریتا هاگل کهل کریستین لانگه
۶	وزارت فدرال دادگستری و حمایت از مصرف‌کننده	کریستین لامبرشت	SPD	۲۷ ژوئن ۲۰۱۹ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱	ریتا هاگل کهل کریستین لانگه
۷	وزارت فدرال کار و امور اجتماعی	هوبرتوس هایل	SPD	۱۴ مارس ۲۰۱۸ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱	آنته کرامه کرستین کریزه
۸	وزارت فدرال دفاع	اورزولا فن در لاین	CDU	۱۷ دسامبر ۲۰۱۳ – ۱۷ ژوئیه ۲۰۱۹	توماس زیلبرهورن پتر تائوبر
۸	وزارت فدرال دفاع	آنه‌گرت کرامپ کارن‌بائور	CDU	۱۷ ژوئیه ۲۰۱۹ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱	توماس زیلبرهورن پتر تائوبر
۹	وزارت فدرال غذا، کشاورزی و حمایت از مصرف‌کننده	یولیا کلوکنر	CDU	۱۴ مارس ۲۰۱۸ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱	هانس یوآخیم فوختل (۲۰۱۸–۲۰۱۹) اووه فایلر (از 2019)
۱۰	وزارت فدرال امور خانواده، سالمندان، زنان و جوانان	فرانتزیسکا گیفی	SPD	۱۴ مارس ۲۰۱۸ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱	کارن مارکس اشتفان تسیرکه
۱۱	وزارت فدرال سلامت	ینس اشپان	CDU	۱۴ مارس ۲۰۱۸ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱	توماس گبهارت زابینه وایس
۱۲	وزارت فدرال حمل و نقل، ساختمان و امور شهری	آندریاس شویر	CSU	۱۴ مارس ۲۰۱۸ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱	اشتفن بیلگر اناک فرلمان
۱۳	وزارت فدرال محیط زیست، ساختمان و ایمنی هسته‌ای	اسونیا شولتسه	SPD	۱۴ مارس ۲۰۱۸ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱	فلوریان پرونولد ریتا شوارتزلور زوتر
۱۴	وزارت فدرال آموزش و پژوهش	آنیا کارلیچک	CDU	۱۴ مارس ۲۰۱۸ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱	میشائل مایستر توماس راخل
۱۵	وزارت فدرال همکاری اقتصادی و توسعه	گرد مولر	CSU	۱۷ دسامبر ۲۰۱۳ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱	نوبرت بارتله ماریا فلاخسبارت
۱۶	وزارت فدرال امور خاص رئیس دفتر صدراعظم	هلگه براون	CDU	۱۴ مارس ۲۰۱۸ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱

بحران دولت در سال ۲۰۱۸[ویرایش]

در ژوئن ۲۰۱۸ به دلیل اختلافات بین وزیر فدرال داخله و رهبر اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن هورست زیهوفر با صدراعظم آنگلا مرکل، دولت فدرال در خطر سقوط قرار گرفت. در آن زمان هورست زیهوفر طرحی را ارائه کرد که بر مبنای آن پناهندگانی که در سایر کشورهای اتحادیه اروپا ثبت‌نام کرده‌اند باید باز پس فرستاده شوند. آنگلا مرکل با این طرح مخالف بود و زیهوفر در روز ۱ ژوئیه تهدید به استعفا کرد. در واقع با خروج اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن، دولت مرکل از اکثریت بازمی‌ماند و سقوط می‌کرد. با این حال در روز ۲ ژوئیه دو حزب به توافق دست یافتند.^[۴]

دولت سرپرست[ویرایش]

بعد از انتخابات فدرال آلمان در سال ۲۰۲۱، گفتگوهای ائتلافی برای تشکیل دولت جدید آغاز شد. دولت چهارم آنگلا مرکل بعد از سوگند یاد کردن اعضای جدید بوندستاگ^[۵] با فرمان رئیس‌جمهور آلمان منحل شد، اما اداره امور را تا تشکیل دولت جدید به عهده خواهد داشت. اگر گفتگوهای ائتلاف برای تشکیل دولت جدید تا ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱ به نتیجه نرسد، آنگلا مرکل با پشت سر گذاشت هلموت کهل، طولانی‌ترین دوره صدارت را در تاریخ جمهوری فدرال آلمان نصیب خود خواهد کرد.^[۶]

پانویس[ویرایش]

↑ به دستیاران پارلمانی دفتر صدراعظم در آلمان لقب Staatsminister (StMin, به‌طور تحت‌الفظی به معنای وزیر دولتی) داده می‌شود که اهمیت مقام آنان را یادآور شود. با این حال این نام و عنوان تأثیری در قدرت و نفوذ این دستیاران ندارد.

منابع[ویرایش]

↑ "Bundestag wählt die Kanzlerin am 14. März" [Bundestag elects the Chancellor on 14 March] (به آلمانی). Deutscher Bundestag. Archived from the original on 13 August 2018. Retrieved 9 March 2018.
↑ based on Artikel 60 III of the Basic Law: Basic Law for the Federal Republic of Germany – via Wikisource (full text)
↑ German Chancellery (15 March 2018). "Liste der Bundesministerinnen und Bundesminister" [List of Federal Ministers]. Protokoll Inland der Bundesregierung (به آلمانی). German Federal Ministry of the Interior. Archived from the original on 5 March 2019. Retrieved 16 March 2014.
↑ Chancellor Angela Merkel and Horst Seehofer agree on a migration compromise, Deutsche Welle, 2 July 2018
↑ Kurmayer, Nikolaus J. (2021-10-26). "Bundestag holds constituting session". www.euractiv.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-10-26.
↑ "Angela Merkel's party beaten in Germany election, but she will remain Chancellor for now. Here's why". ABC News. 26 September 2021.

پیوند به بیرون[ویرایش]

Cabinet of Germany (English)
Federal Ministries of Germany (English)

[4] به دستیاران پارلمانی دفتر صدراعظم در آلمان لقب Staatsminister (StMin, به‌طور تحت‌الفظی به معنای وزیر دولتی) داده می‌شود که اهمیت مقام آنان را یادآور شود. با این حال این نام و عنوان تأثیری در قدرت و نفوذ این دستیاران ندارد.

[1] "Bundestag wählt die Kanzlerin am 14. März" [Bundestag elects the Chancellor on 14 March] (به آلمانی). Deutscher Bundestag. Archived from the original on 13 August 2018. Retrieved 9 March 2018.

[2] sed on Artikel 60 III of the Basic Law: Basic Law for the Federal Republic of Germany – via Wikisource (full text)

[3] German Chancellery (15 March 2018). "Liste der Bundesministerinnen und Bundesminister" [List of Federal Ministers]. Protokoll Inland der Bundesregierung (به آلمانی). German Federal Ministry of the Interior. Archived from the original on 5 March 2019. Retrieved 16 March 2014.

[5] Chancellor Angela Merkel and Horst Seehofer agree on a migration compromise, Deutsche Welle, 2 July 2018

[6] Kurmayer, Nikolaus J. (2021-10-26). "Bundestag holds constituting session". www.euractiv.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-10-26.

[7] "Angela Merkel's party beaten in Germany election, but she will remain Chancellor for now. Here's why". ABC News. 26 September 2021.

[۱]

[۲]

[۳]

[الف]

[۴]

[۵]

[۶]