تورکواری
تورکُواری (به انگلیسی: Turquerie) مُد و اسلوبی شرقی است که بر پایه تقلید از مظاهر هنر و فرهنگ تُرکی در اروپای غربی و در قرون ۱۶ تا ۱۸ رواج داشت.
این اسلوب تأثیر عمیقی[۲][۳][۴][۵][۶] بر دکوراسیون، نقاشی و موسیقی اپرای اروپا و آمریکا داشته به طوری که در اروپای قرن هجدهم پوشیدن لباس زنانه تُرکی، کشیدن تنباکوی تُرکی با پیپ تُرکی و البسه تُرکی رواج داشت و همراه داشتن ساعت تزئین شده به سبک تُرکی نشانه تعلق به طبقه اجتماعی بالا بود.[۲]
تاریخچه
[ویرایش]
این اسلوب در اروپای غربی از قرن شانزدهم تا هجدهم بیانگر تقلید از جنبه‌های فرهنگ و هنر تُرکی بود. بسیاری از کشورهای مختلف اروپای غربی مجذوب فرهنگ نسبتاً ناشناخته تُرکی به مرکزیت امپراتوری عثمانی بودند که در آن دوره تنها قدرت برای ایجاد یک تهدید نظامی جدی برای اروپا بود. غرب علاقه زیادی به محصولات و هنرهای تُرکی از جمله موسیقی، هنرهای تجسمی، معماری و مجسمه‌سازی داشت. این پدیده شیک از طریق مسیرهای معاملاتی و افزایش روابط دیپلماتیک بین امپراتوری عثمانی و ملل اروپایی رواج پیدا کرد که برای نمونه می‌توان به اتحاد فرانسه و عثمانی در سال ۱۷۱۵ اشاره کرد. سفیران و بازرگانان اروپایی غالباً با حکایت مکانهای عجیب و غریب و سوغات روایت ماجراهای خود به خانه بازمی‌گشتند.[۷]
این جنبش اغلب در هنر اروپای غربی رواج یافت. موسیقی، نقاشی، معماری و مصنوعات اغلب از سبک‌ها و روش‌های تُرکی الهام گرفته می‌شدند. نقاشی‌ها به‌طور خاص عثمانی‌ها را با رنگ‌های روشن و تضادهای تیز به تصویر کشیدند و نشان از ویژگی جالب و ماهیت عجیب آنها داشت.[۸][۹][۱۰]
تُرکواری یا «تُرک شیفتگی» روندی برای مُد است که در آن، هنر و فرهنگ توسط اروپاییان غربی (خصوصاً فرانسوی‌ها) از تُرکان عثمانی تقلید می‌شود، که از قرن شانزدهم تا هجدهم تحت تأثیر هنر و فرهنگ تُرکی قرار گرفتند. بسیاری از کشورهای اروپای غربی از امپراتوری عثمانی شگفت زده شدند و تُرکیه مرکز این فرهنگ نسبتاً ناشناخته بود. غرب شروع به نشان دادن علاقه روزافزون به محصولات، هنر، موسیقی و هنرهای تجسمی و معماری تُرکی کرد. با افزایش روابط تجاری و دیپلماتیک بین ملل امپراتوری عثمانی و اروپا (به ویژه اتحاد عثمانی فرانسه) این پدیده شیک محبوب تر شد. سفیران و بازرگانان اغلب با داستانهایی از مکانهای عجیب و غریب و ماجراهای آنها به خانه می‌آمدند.[۶]
با شروع به کار سفارتخانه‌های امپراتوری عثمانی در اروپا و راهیابی آنها به دربار شاهان اروپا در اوایل قرن هجدهم، شیفتگی به مُد تُرکی به عنوان نماد خانواده‌های سلطنتی و طبقه اشرافی تبدیل شد که تا زمان انقلاب فرانسه نیز ادامه داشت.[۱۱]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ ^ Breskin, "On the Periphery of a Greater World." pp. 100.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Turquerie: An Eighteenth-century European Fantasy. by Haydn Williams. "" With the arrival of Ottoman embassies and their elaborate entourages at the courts of Europe in the early eighteenth century, a fascination with all things Turkish took hold among royalty and aristocracy that lasted until the French Revolution. "".
- ↑ Stein, Perrin (1996). "Amédée Van Loo's costume turc: the French sultana". The Art Bulletin. 78 (3): 417–438.
- ↑ 'Turquerie' and the Politics of Representation, 1728-1876 by Nebahat Avcioglu.
- ↑ Exoticism as Metaphor: "turquerie" in Eighteenth century French Art. by Perrin Stein New York University, 1997.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ a b Gökalp, Ziya (Mart 2003). Türkçülüğün Esasları. İstanbul: Kumsaati Yayıncılık. s. 9. ISBN 9758414321.
- ↑ Metropolitan Museum of Art (1968), p. 236.Metropolitan Museum of Art (1968). "Turquerie". The Metropolitan Museum of Art Bulletin. New Series. 26 (5): 225–239.
- ↑ Stein, Perrin (1996). "Amédée Van Loo's costume turc: the French sultana". The Art Bulletin. 78 (3): 417–438.
- ↑ 'Turquerie' and the Politics of Representation, 1728-1876 by Nebahat Avcioglu.
- ↑ Exoticism as Metaphor: "turquerie" in Eighteenth century French Art. by Perrin Stein New York University, 1997.
- ↑ Turquerie: An Eighteenth-century European Fantasy. by Haydn Williams. "" With the arrival of Ottoman embassies and their elaborate entourages at the courts of Europe in the early eighteenth century, a fascination with all things Turkish took hold among royalty and aristocracy that lasted until the French Revolution. "".
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |