پرش به محتوا

ابراهیم منصوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابراهیم منصوری
زاده۱۲۷۸خ
تهران
خاستگاهایرانی
درگذشته۵ دی ۱۳۴۸
تهران
پیشه(ها)نوازنده
ساز(ها)سازهای بادی، ویولن و کمانچه،

ابراهیم منصوری (۱۲۷۸خ تهران – ۵ دی ۱۳۴۸ تهران) نوازنده سازهای بادی، ویولن و کمانچه، فرزند حسینقلی خان و شاگرد حسین خان اسماعیل زاده بود.[۱] وی تصنیف‌های متعددی را از شیدا، عارف و درویش نت‌نگاری کرده و بعضی از آنها را نیز به اجرا درآورده است. منصوری همچون معروفی آثار خود و گذشتگان را ثبت کرده و به علاقه‌مندان ارائه کرده است.[۲]

او در باره علت توجهش به موسیقی گفته است: «بقدری در طفولیت الحان و نغمات موسیقی را دوست داشتم که غالباً در راه مدرسه زمانی‌که به نوازندگان دوره گرد که معمولاً میمونی نیز به همراه داشتند بر می‌خوردم به دنبال آن‌ها راه می‌افتادم و بقدری آنها را تعقیب می‌کردم که منزلمان را گم می‌کردم و بسیار اتفاق می‌افتاد که از مدرسه فرار می‌کردم و به دنبال آنها راه می‌افتادم و هرچه پدرم مرا توبیخ و سرزنش می‌نمود نتیجه‌ای نمی‌گرفت.»

سرانجام به اجبار، دوستان پدر او را وادار می‌کنند که ابراهیم را به مدرسه موزیک دارالفنون بفرستد. در مدرسه موزیک به تحصیل خط موسیقی نت پرداخت و نوازندگی ویولن را شروع کرد تا اینکه محمد علی شاه قاجار مجلس شورای ملی را به توپ بست و مدرسه تعطیل گردید. پس از به سلطنت رسیدن احمدشاه مدرسه که یک سال بود تعطیل شده بود دوباره دایر گردید و زیر نظر رئیس اداره موزیک نظام، سالار معزز به ادامه تحصیل مشغول شد. در این هنگام که در دانستن نت پیشرفت کرده بود به تحصیل موسیقی محلی روی آورد و نزد حسین خان اسماعیل زاده به تحصیل کمانچه پرداخت و پس از آن خود یک کلاس آموزش ویولن تأسیس کرد.[۳] وی در سال ۱۳۱۴ وارد و به معلمی و سرود موسیقی در مدارس منصوب گشت.[۱] و در سال ۱۳۱۷ به دریافت مدال درجه اول علمی نایل گردید.[۳] پس از تأسیس رادیو از اولین نوازندگان رادیو بود.[۱] و با ارکستر رادیو همکاری می‌کرد و در اداره رادیو به تعلیم و نوشتن آهنگ‌ها و آموختن آن به خوانندگان اشتغال داشت. وی از ترکیب چند ردیف مورد تعلیم اساتیدش از جمله ردیف حسین خان اسماعیل زاده ردیفی در چند دفتر تنظیم کرد اکثر تصنیف‌ها و آهنگ‌ها و رنگ‌هایی که ساخت یا دیگران ساخته‌اند به خط موسیقی نوشت.[۳]

از وی تصنیف‌ها و ضربی‌های بسیاری مانند مهر جاودانه، پیام عاشقی و... به جای مانده است. وی در تاریخ ۵ دی ۱۳۴۸ درگذشت و در گورستان ظهیرالدوله مدفون شد.[۱]

پانویس

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ مجید واصفی. دلنوازان ۱، چاپ چهارم. ۱۳۹۰.
  2. خالقی، روح‌اله (۱۳۸۴). دستور مقدماتی تار و سه‌تار (جلد یک) (PDF) (ویراست علی برلیانی). تهران: چنگ. ص. ۳۶.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ «ابراهیم منصوری». وب‌گاه حوزه هنری. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ اسفند ۱۳۹۱.