سه نشان هستی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحه است که توسط Fatemibot (بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۰ دسامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۴:۵۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.
سه نشان هستی (به سانسکریت: trilakṣaṇa) نوع توصیف بوداییان برای شیوهای است که اشیاء و موجودات در جهان وجود دارند. برپایه این آموزه، تمامی موجودیتهایی که میبینیم و میپنداریم یعنی همه آنچه که در پی عدم آگاهی ما از علل وجود رنج برای ما پدیدار شده، نپاینده و دستخوش رنج duḥkha و استرساند. از این حقیقت میشود نتیجه گرفت که بنابراین تمامی این موجودات از خود اصلیشان بیگانه ماندهاند و به عبارتی دیگر ناخود anātman هستند.
بنا بر سنت بودایی، درک کامل سه نشان هستی (نپایندگی، رنج، و ناخودی) باعث یافتن راه پایان رنجها میشود.
منابع
- Bodhi, Bhikkhu (2003). The Connected Discourses of the Buddha: A Translation of the Samyutta Nikaya. Somerville, MA: Wisdom Publications. p. 1457.