رساله لالان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط مرتضا (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۱۶ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
رساله لالان
نویسنده(ها)ثقةالاسلام تبریزی
زبانفارسی
موضوع(ها)علوم سیاسی
تاریخ نشر
۱۲۸۷

رساله لالان، رساله‌ای است از ثقةالاسلام تبریزی، روحانی مشروطه‌خواه که در سال ۱۲۸۷ شمسی به نگارش درآمد و در دفاع از اندیشه مشروطه و تناسب آن با اسلام، برای علمای نجف فرستاده شد. نویسنده در این رساله برداشت‌های خود را از مفاهیمی مانند مشروطه، آزادی بیان و وطن، به صورت روشنی ابراز کرده‌است.[۱] نویسنده، این رساله را برای تبیین مفهوم مشروطه برای علمای نجف تدوین کرده و آن را «عریضه مشروطه‌طلبان از زبان مشروطه بی‌زبان» توصیف کرده‌است.[۲]

محتوا[ویرایش]

نویسنده در مقدمه، درباره دلایل عقب‌افتادگی ایران نوشته و علت اصلی آن را استبداد معرفی کرده‌است. او در این بخش یکی از پیامدهای استبداد را مسلط شدن دولت‌های خارجی بر ایران عنوان کرده است. او تنها راه حفظ و حراست از اسلام را توسل به مشروطه دانسته‌است.[۳] ثقةالاسلام، سپس، با طرح نظرات کسانی که با مستمسک قرار دادن مشروعه، با مشروطه مخالفت می‌کردند، از آنها انتقاد کرده و اطمینان خاطر داده‌است که مشروطه ایرانی قرار نیست بدعتی در دین قرار دهد. او خواسته مشروطه‌خواهان برای آزادی بیان را مترادف با امر به معروف و نهی از منکر انگاشته‌است.[۴]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • آجودانی، ماشاءالله (۱۳۸۲). مشروطه ایرانی. تهران: اختران. شابک ۹۶۴-۷۵۱۴-۴۹-۲.
  • هاشم‌پور، امیر (۲۱ بهمن ۱۳۹۲). «رساله لالان». جام جم آنلاین. دریافت‌شده در ۵ مرداد ۱۳۹۹.