اردک ماهی‌خوار کاکلی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط MahdiBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۲:۴۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

اردک ماهی‌خوار کاکلی (مرگوس کاکلی)
پرنده نر در زمستان، نیوجرسی امریکا
پرنده ماده، سوییس
وضعیت حفاظت
رده‌بندی علمی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرنده
راسته: غازسانان
تیره: اردکیان
زیرخانواده: اردک دریایی
سرده: اردک ماهی‌خوار
گونه: M. serrator
نام دوبخشی
Mergus serrator
پراکندگی اردک ماهی‌خوار کاکلی
زرد=تابستان; آبی=زمستان; سبز=تمام سال
مترادف

Merganser serrator

Mergus serrator

اردک ماهی‌خوار کاکلی یا مرگوس کاکلی (نام علمی: Mergus serrator) یک اردک از گروه اردکان غواص است، همچنین یکی از اردکان سرده ماهی‌خوار، نام جنس این اردک یک کلمه لاتین است که توسط پلینی و بسیاری از نویسندگان رومی برای یک پرنده آبزی نامشخص به کار می رفته است، و serrator همان Sawyer است یا "Saw" که از لاتین می آید.

مرگوس کاکلی یکی از گونه پرنده ای بود که لینه در دهمین چاپ کتاب خود سامانه طبیعت شرح داده و معرفی شد، که در آن زمان نام دو جمله ای Mergus serrator یا مرگوس کاکلی به این نژاد داده شد.

توصیف

مرگوس بالغ ۵۱-۶۲ (در ۲۰-۲۴) سانتی متر دارد، طول پهنای بالش ۷۰–۸۶ سانتی متر (در ۲۸–۳۴) دارد. آن ها دارای یک تاج سیخ سیخی و یک صورت بلند و باریک که دارای لبه‌های دندانه‌دار است دارند. جنس نر دارای سری تاریک با درخشندگی سبز دارد. یک گردن سفید با سینه عبوس، یک پشت سیاه، و بخش فرعی پشتش سفید است، ماده جنس ها سری عبوس و بدنی طوسی دارند، مرگوس های کاکلی جوان شبیه ماده ها هستند، اما سفید ندارند و دارای یک بال سفید کوچک‌تر هستند

صدا

صدای جنس ماده شبیه سوهان کردن است، پِرَک پِرَک prrak prrak، در صورتی که صدای جنس نر ضعیف است و مانند بروز سکسکه و عطسه می باشد

منابع

  1. BirdLife International (2008). Mergus serrator. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. IUCN 2008. Retrieved on 9 December 2010
  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Red-breasted Merganser». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ اسفند ۱۳۹۱.
  • منصوری، جمشید. «غاز سانان». راهنمای پرندگان ایران.
  • «اردک ماهی‌خوار کاکلی (مرگوس کاکلی)». وب‌گاه کویرها و بیابان‌های ایران. دریافت‌شده در ۱۰ اسفند ۱۳۹۱.