گاز اشکآور
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |

گاز اشکآور یا عامل اشکآور ترکیبی شیمیایی است که با تحریک اعصاب قرنیه در چشمها باعث ریزش اشک، درد و حتی کوری موقت میشود.گاز اشکآور غشای مخاطی در چشمها، بینی، دهان و ریهها را تحریک میکند و باعث سرازیر شدن اَشک، عطسه، سرفه، دشواری در تنفس و… میشود.
عاملهای اشکآور عموماً بهعنوان عامل ضدشورش و عامل شیمیایی جنگی بهکار میروند. بهعنوان مثال، استفاده از گاز اشکآور و افشانه فلفل برای کنترل شورش بسیار رایج است.
ساز و کار[ویرایش]
گازهای اشک آور از ذرات جامد بسیار ریزی تشکیل شده است که وقتی در اتمسفر آزاد می شوند، به گاز تبدیل میشود. و در نتیجه استنشاق کنندگان علائم مختلفی را تجربه می کنند، از جمله سرفه، سوزش ریه ها و اشک چشم. گاهی باعث سوختگی یا کوری موقت و موارد نادر منجر به استفراغ مداوم میشود که منجر به مرگ میشود.
گازهای اشک آور غشای مخاطی چشم ، بینی ، دهان و ریه ها را تحریک می کند و باعث اشک ، عطسه ، سرفه و تنفس دشوار می شود.
انواع[ویرایش]
اثرات گاز اشک آور با توجه به نوع و کمیت آن که فرد هدف استنشاق می کند، متفاوت است. تقریباً ۱۵ نوع از این گازها در جهان تولید می شود که از بین آنها سه نوع معروف متفاوت هستند:
- حداقل اثر: معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد و از گاز CN ساخته میشود که دارای اثر موقتی است و به سرعت محو میشود.
- اثر متوسط: از گاز CS ساخته شده است و برای محیط زیست و انسان، سمی و مضر محسوب میشود.
- قوی ترین اثر: گاز CR و استفاده از آن در سال ۱۹۵۶ به دلیل اثراتی که باعث استفراغ مداوم می شود و ممکن است منجر به مرگ شود، متوقف شد.
راههای مقابل[ویرایش]
اولین خط دفاعی استفاده از «دستگاه تنفس» است.[۱] همچنین، باید تمام صورت را با پارچه خیس، و یا ماسک مرطوب بپوشانید. و از یک عینک محکم مانند عینک شنا استفاده کنید. باید لباس کامل بپوشید، هدف این است که تا آنجا که ممکن است پوست از تماس مستقیم با گاز مصون بماند.[۲] از لنزهای چشمی و آرایشی استفاده نکنید. چرا که با نشستن ذرات گاز اشکآور روی چشم و در اثر ایجاد اشک ، لنزها به پایین میافتد.[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Protecting yourself from tear gas: INSI". newssafety.org. Retrieved 2020-11-28.
- ↑ Livingston, Mercey. "Here's what to do if you get exposed to tear gas". CNET. Retrieved 2020-11-28.