کیوشو
نام بومی: 九州 | |
|---|---|
 | |
| جغرافیا | |
| مکان | شرق آسیا |
| مختصات | |
| مجمع‌الجزایر | ژاپن |
| مساحت | ۳۵٬۶۴۰ کیلومتر مربع (۱۳٬۷۶۰ مایل مربع) |
| رتبه مساحت | ۳۷ام |
| بیشترین ارتفاع | ۱۷۸۸ متر (۵٬۸۶۶ پا) |
| بلندترین نقطه | Kujū-san |
| کشور | |
| تقسیمات کشوری | |
| استان‌ها | فوکوئوکا، کاگوشیما، کوماموتو، میازاکی، ناگاساکی، اوئیتا، ساگا |
| بزرگترین منطقه مسکونی | فوکوئوکا |
| جمعیت‌شناسی | |
| جمعیت | ۱۳٬۲۳۱٬۹۹۵ |
| تراکم جمعیت | ۳۳۲٫۳۸ /کیلومتر مربع (۸۶۰٫۸۶ /مایل مربع) |
| گروه‌های قومی | ژاپنی |
کیوشو (九州 ،Kyūshū) سومین جزیرهٔ بزرگ کشور ژاپن و جنوبی‌ترین و غربی‌ترین جزیره از جزایر چهارگانه اصلی این کشور است. این جزیره از غرب با دریای چین شرقی و از شرق با اقیانوس آرام همسایه است. مساحت جزیره کیوشو ۳۶٬۷۸۲ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۱۴ میلیون و ۳۱۱ هزار نفر است.[۱] واژه کیوشو در ژاپنی به معنی «نُه ولایت» است که به ۹ استان باستانی (کوونی) اشاره دارد که زمانی جزیره به آنها تقسیم می‌شد. کیوشو همچنین جنوبی‌ترین منطقه (چیهو) در کشور ژاپن است که علاوه بر جزیره اصلی، جزایر مجاور و مجمع‌الجزایر طویل ریوکیو را دربر می‌گیرد که ۱۱۰۰ کیلومتر به سمت جنوب غربی امتداد دارد.[۲]
کیوشو نزدیک‌ترین جزیره از جزایر اصلی ژاپن به قاره آسیا است و از زمان‌های قدیم تبادل فعالی بین آن و کشورهای مجاور وجود داشته‌است.[۳] آب و هوای کیوشو کمی گرمتر و گرمسیری‌تر از هونشو است و سواحل جنوبی و شرقی آن هر ساله شاهد بروز طوفان است.
جغرافیا[ویرایش]
زمین‌های کیوشو به‌طور کلی کوهستانی با دره‌های بسیار حاصلخیز است، مانند بقیه ژاپن، به جز منطقه دشت وسیع در بالای جزیره که جایگاه بزرگترین شهرهای جزیره یعنی فوکوئوکا و کیتاکیوشو است. کیوشو همچنین یکی از فعال‌ترین مناطق زمین‌شناختی در جهان است، با چندین آتشفشان زنده و چشمه‌های آب گرم فراوان.[۴]
کیوشو از شمال با تنگه شیمونوسکی از جزیره هونشو و با تنگه تسوشیما یا کانال شرقی از شبه‌جزیره کره در شمال غرب جدا می‌شود. کیوشو از سامانه پیچیده‌ای از رشته‌های آتشفشانی تشکیل شده‌است. آب و هوای جنوب آن نیمه‌گرمسیری است و کیوشو به دلیل پوشش گیاهی نیمه‌گرمسیری و بارندگی شدیدش معروف است. کیوشو جایگاه کوه آسو، بزرگترین دهانه آتشفشانی فعال جهان، و پارک‌های ملی آسو-کوجو، کیریشیما-یاکو و اونزن-آماکوسا است. بپو یک تفرجگاه معروف چشمه‌های آب گرم در جزیره است.
امروزه کیوشو در تقسیمات کشوری به عنوان یکی از مناطق ژاپن به‌شمار می‌آید و خود به هفت استان تقسیم شده‌است به نام‌های: فوکوئوکا، کوماموتو، ناگاساکی، اوئیتا، ساگا، کاگوشیما، میازاکی، اوکیناوا و اوکیناوا.
جمعیت[ویرایش]
جمعیت کیوشو ۱۴ میلیون و ۳۱۱ هزار نفر است و بنابر این ۱۰٫۳ درصد از جمعیت ژاپن را در خود جای داده‌است.[۵] بیشتر جمعیت کیوشو در امتداد شمال غرب، در شهرهای فوکوئوکا و کیتاکیوشو متمرکز شده‌اند، با دالان‌های جمعیتی که از جنوب غربی به ساسبو و ناکاساکی و از جنوب به کوماموتو و کاگوشیما امتداد دارند. به جز اویتا و میازاکی، ساحل شرقی کاهش عمومی جمعیت را نشان می‌دهد.
از نظر سیاسی، کیوشو به عنوان سنگر حزب لیبرال دموکرات توصیف می‌شود.[۶] طبق داده‌های سرشماری ژاپن[۷][۸]، جمعیت منطقه کیوشو با جزایر ریوکیو (استان‌های اوکیناوا و کاگوشیما) از حدود سال ۲۰۰۰ کاهش جمعیت زیادی را تجربه کرده‌است. اهالی ریوکیو نرخ زاد و ولد نسبتاً بالایی دارند، با این وجود این امر نتوانسته است از کاهش کلی جمعیت جنوب ژاپن جلوگیری کند. مردم ریوکیو یک گروه اقلیت بومی در ژاپن هستند.
منابع[ویرایش]
- ↑ "Discover the Geography of the 4 Main Islands of Japan". ThoughtCo. Retrieved 2018-09-26.
- ↑ دانشنامه بریتانیکا: کیوشو.
- ↑ دولت ژاپن: کیوشو.
- ↑ ویکی‌ترَول: کیوشو
- ↑ Boquet, Yves (2017). The Philippine Archipelago. Springer. p. 16. ISBN 9783319519265.
- ↑ "Japanese voters want a plan to handle a declining population". The Economist. 5 October 2017.
- ↑ Fukuoka 1995-2020 population statistics
- ↑ Kyushu 1920-2000 population statistics
| ۱۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۳۹٬۰۰۰ مایل مربع) و بزرگ‌تر | ||
|---|---|---|
| ۲۰٬۰۰۰–۹۹٬۹۹۹ کیلومتر مربع (۷٬۷۲۲–۳۸٬۶۱۰ مایل مربع) |
| |
 | این یک مقالهٔ خرد ژاپن است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |