کنسرتو پیانو شماره ۲۰ (موتسارت)
| کنسرتو پیانو در ر مینور | |
|---|---|
| شماره ۲۰ | |
| ولفگانگ آمادئوس موتسارت | |
 نخستین صفحه نسخه دستنویس | |
| مایه‌نما | ر مینور |
| شمارهٔ اثر | K. 466 |
| ژانر | کنسرتو |
| سبک | دوره کلاسیک |
| آفرینش | ۱۷۸۵ |
| موومان‌ها | سه (آلگرو، رومانس، آلگرو آسای) |
| سازبندی |
|
 | این یک مقالهٔ خرد موسیقی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
کنسرتو پیانو شماره ۲۰ در ر مینور K.466 در سال ۱۷۸۵ توسط ولفگانگ آمادئوس موتسارت ساخته شد.
پیش‌زمینه[ویرایش]
کنسرتو شماره ۲۰ در گام ر مینور نوشته شده بود. این اولین کنسرتو پیانو موتسارت در گام مینور بود.
لودویگ فان بتهوون جوان این کنسرتو را تحسین می‌کرد و آن را در رپرتوار خود نگه می‌داشت. بتهوون همچنین برای این کنسرتو کادنزایی(WoO 58) نوشت. برامس، هومل، بوزونی، کلارا شومان و آلکان از دیگر آهنگسازانی بودند که برای کنسرتو شماره ۲۰ کادنزا نوشتند.
موومان‌ها[ویرایش]
کنسرتو شماره ۲۰ برای تکنوازی پیانو به همراه فلوت، دو ابوا، دو فاگوت، دو شیپور، دو ترامپت، تیمپانی و سازهای زهی آرشه‌ای نوشته شده هست.
این اثر، همانند فرم رایج در کنسرتو، از سه موومان تشکیل شده هست.
- آلگرو در ر مینور، 4
4 - رومانس(Romanze) در سی بمل ماژور، 2
2 (4
4 در برخی از نسخه‌ها)[۱] - روندو، آلگرو آسای در ر مینور (به همراه کودا در ر ماژور)، 2
2
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Piano Concerto No. 20 (Mozart)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.