کمربند قرآنی
کمربند قرآنی منطقه‌ای است که در آن ارزش‌های محافظه‌کارانه اسلامی قوی است. این عبارت معمولاً برای منطقه شمال غربی چین (سین‌کیانگ، نینگ‌شیا، گانسو و چینگهای) در امتداد مرزهای آسیای میانه، تبت و مغولستان استفاده می‌شود که اسلام به طور تاریخی در آنجا تأثیر فراوانی داشته‌است.[۱][۲]
سایر نقاط جهان که اسلام در آن‌ها در گذشته یا حال بسیار تأثیرگذار بوده‌است نیز به عنوان کمربند قرآنی نامیده می‌شود، مانند کابل و قندهار در افغانستان،[۳] مرکز عربستان سعودی،[۴] جنوب شرقی آناتولی در ترکیه،[۵] خیبر پختونخوا در پاکستان و قلمرو جامو و کشمیر، جزایر لاکشادویپ و منطقه دره باراک در ایالت آسام هند.[۶]
در جنوب شرق آسیا، آچه در اندونزی و کلانتان و ترنگانو در مالزی اغلب به عنوان کمربند قرآنی نامیده می‌شوند، زیرا نسخه‌ای محافظه‌کارانه‌تر از اسلام در این مناطق رایج است.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Gladney, Dru C. (1993-01-01). "Hui Urban Entrepreneurialism in Beijing: State Policy, Ethnoreligious Identity and the Chinese City". In Guldin, Gregory; Southall, Aidan (eds.). Urban Anthropology in China. BRILL. p. 282. ISBN 9789004096202.
- ↑ Atwill, David G. (2005). The Chinese Sultanate: Islam, Ethnicity, and the Panthay Rebellion in Southwest China, 1856-1873. Stanford University Press. p. 34.
- ↑ Williams, Brian Glyn (September 22, 2011). Afghanistan Declassified: A Guide to America's Longest War. University of Pennsylvania Press. p. 103. ISBN 978-0-8122-0615-9.
- ↑ Ajami, Fouad (1992). The Arab Predicament: Arab Political Thought and Practice since 1967. Cambridge University Press.
- ↑ Jenkins, John Philip (2009). The Lost History of Christianity: The Thousand-Year Golden Age of the Church in the Middle East, Africa, and Asia-and How It Died. HarperOne. p. 163.
- ↑ Knudsen, Are J. (2002). Political Islam in South Asia. Chr. Michelsen Institute, Development Studies and Human Rights. p. 4. ISBN 9788280620262.