پرش به محتوا

کانون داغ تنوع زیستی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کانون داغ تنوع زیستی یا کانون حساس تنوع زیستی (به انگلیسی: biodiversity hotspot)، به هر منطقه جغرافیای زیستی دارای تنوع زیستی بالا گفته می‌شود که در معرض تهدید از سوی انسان است. نورمن مایر دربارهٔ این موضوع دو مقاله در مجله "The Environmentalist" (1988)[۱] و 1990[۲] نوشته‌است و در آن کانون داغ یا حساس تنوع زیستی را «بخش‌هایی از زمین که دارای بیشترین و در معرض خطرترین تنوع زیستی است» معرفی کرده‌است.[۳]

برای کمّی کردن تعریف کانون داغ زیستی، مایر در نقشهٔ سال ۲۰۰۰ تنوع زیستی، کانون حساس را جایی تعریف کرده‌است که دو شرط را همزمان داشته باشد: (یک) منطقه باید دست کم ۰٫۵ درصد یا ۱۵۰۰ گونه از گیاهان آوندی را به عنوان فلور داشته باشد؛ و (دو) حداقل ۷۰ درصد از پوشش گیاهی اولیه‌اش را از دست داده باشد.[۴] در سراسر جهان، ۳۴ منطقه واجد شرایط تحت این تعریف به عنوان «کانون‌های حساس تنوع زیستی» شناخته شده‌اند و ۹ منطقه دیگر هم نامزد احتمالی هستند. این مناطق حساس، نزدیک به ۶۰ درصد از گونههای گیاهان، پرندگان، پستانداران، خزندگان و دوزیستان جهان را تشکیل می‌دهند که بسیاری از آنها گونه‌های بومی هستند.

طرح‌های حفاظت از کانون‌های حساس

[ویرایش]

تنها درصد کمی از کل مساحت نقاط مهم تنوع زیستی در حال حاضر حفاظت می‌شود. چندین سازمان بین‌المللی در حال فعالیت برای حفظ این مناطق هستند.

پراکندگی کانون‌های داغ تنوع زیستی

[ویرایش]
کانون‌های مهم تنوع زیستی؛ رنگ سبز پیشنهادهای اولیه و رنگ آبی مناطق افزوده شده‌است.

آمریکای شمالی و آمریکای مرکزی

  • California Floristic Province •۸•
  • Madrean pine-oak woodlands •۲۶•
  • Mesoamerica •۲• (آمریکای میانه)

کارائیب

  • جزایر کارائیب •۳•

آمریکای جنوبی

اروپا

آفریقا

  • منطقه کیپ فلوریستیک •۱۲•
  • جنگل‌های ساحلی شرق آفریقا •۱۰•
  • Eastern Afromontan •۲۸•
  • جنگلهای گینه در غرب آفریقا •۱۱•
  • شاخ آفریقا •۲۹•
  • ماداگاسکار و جزایر اقیانوس هند •۹•
  • Maputaland-Pondoland-Albany •۲۷•
  • Succulent Karoo•۱۳•

آسیای مرکزی

  • کوه‌های آسیای مرکزی •۳۱•

جنوب آسیا

جنوب شرق آسیا و آسیا-اقیانوسیه

شرق آسیا

  • ژاپن •۳۳•
  • کوه از جنوب غربی چین •۲۰•

غرب آسیا

  • قفقاز •۱۵•
  • ایرانی-آناتولی •۳۰•

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Myers, N. The Environmentalist 8 187-208 (1988)
  2. Myers, N. The Environmentalist 10 243-256 (1990)
  3. Russell A. Mittermeier, Norman Myers and Cristina Goettsch Mittermeier, Hotspots: Earth's Biologically Richest and Most Endangered Terrestrial Ecoregions, Conservation International, 2000 ISBN 978-968-6397-58-1
  4. Myers, N. et al.
  5. "Conservation International" (PDF). The Biodiversity Hotspots. 2010-10-07. Archived from the original (PDF) on 27 March 2012. Retrieved 2012-06-22.
  6. "Conservation International". The Biodiversity Hotspots. 2010-10-07. Archived from the original on 20 March 2012. Retrieved 2012-06-22.
  7. "Resources". Biodiversityhotspots.org. 2010-10-07. Archived from the original on 24 March 2012. Retrieved 2012-06-22.

پیوند به بیرون

[ویرایش]