ژوزف ژول دژارین
ژوزف ژول دژارین | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۳ اوت ۱۸۴۹ |
| درگذشت | ۲۶ فوریهٔ ۱۹۱۷ |
| ملیت | فرانسوی |
ژوزف ژول دژارین (فرانسوی: Joseph Jules Dejerine؛ ۳ اوت ۱۸۴۹ – ۲۶ فوریهٔ ۱۹۱۷) پزشک و متخصص اعصاب اهل فرانسه بود.[۱] در جریان جنگ فرانسه و پروس وی به‌عنوان داوطلب در بیمارستان ژنو کار می‌کرد و بعدها از شاگردان آلفرد ولپیان شد.[۲] او در سال ۱۸۷۷ آزمایشگاه آسیب‌شناسی بیمارستان بیستر را راه‌اندازی کرد و از سال ۱۸۹۵ پزشک بیمارستان پیتیه-سالپتریر شد. وی همچنین از سال ۱۹۰۱ استاد رشتهٔ تاریخ پزشکی و از سال ۱۹۱۱ استاد عصب‌شناسی دانشگاه پاریس شد. او در سال ۱۸۸۸ با شاگرد خود آگوستا دژارین-کلومپکه ازدواج کرد.[۱] دژارین به دلیل استرس و فشار شدید کاری در یک بیمارستان نظامی در طول جنگ جهانی اول دچار ناتوانی جسمی شد[۳] و در سال ۱۹۱۷ در اثر اورمی درگذشت.
دژارین یکی از پیشگامان در پژوهش‌های تعیین عملکرد مغز بود و نخستین کسی بود که ثابت کرد خوانش‌پریشی ممکن است در نتیجه ضایعات شکنج فوق حاشیه‌ای و شکنج زاویه‌دار رخ دهد. او همچنین آسیب‌شناسی سندرم تالاموس را مورد بررسی قرار داد.[۴]
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون لژیون دونور (شوالیه) شده است.
اصطلاحات پزشکی مرتبط
[ویرایش]- «از دست دادن پوست پیازی حس» دژارین: از دست دادن حس که از دهان و بینی شروع می‌شود و به‌طور متحدالمرکز به سمت خارج گسترش می‌یابد در ضایعات هسته سه قلوی مغز مشاهده می‌شود.
- سندرم حسی-قشری دژارین: از دست دادن حس عمقی و استریوگنوزیس همراه با حفظ سامانه حسی-پیکری، درد، دما و نوسان که در ضایعه لوب آهیانه‌ای دیده می‌شود.
- سندرم دژارین-موزون: یکی دیگر از سندرم‌های لوب آهیانه‌ای با اختلال شدید در حالت‌های اولیه حس (درد، گرما، لامسه و حس نوسان).
- سندرم دژارین: سندرم همی‌پارزی متناوب عصب زیرزبانی که در ضایعات عصبی عروقی بصل النخاع دیده می‌شود. در کشورهای انگلیسی‌زبان، این سندرم را به افتخار جان هاگلینگ جکسون (۱۸۳۵–۱۹۱۱) «سندرم جکسون» می‌نامند.
- سندرم دژارین همچنین می‌تواند به خوانش‌پریشی خالص اشاره داشته باشد.
- فلج دژارین-کلومپکه: فلج شبکه بازویی تحتانی که در حین تولد اتفاق می‌افتد، به‌ویژه با زایمان بریچ. این فلج در واقع به نام آگوستا دژارین-کلومپکه نامگذاری شده است.
- سندرم دژارین-روسی: سندرم ناشی از ضایعات تالاموس خلفی. به همراه پزشک فرانسوی گوستاو روسی (۱۸۷۴–۱۹۴۸) نامگذاری شد.
- بیماری دژارین-سوتاس: یک بیماری ارثی و به آرامی پیشرونده از نوروپاتی محیطی هیپرتروفیک که با اختلال حرکتی و حسی در اندام‌ها در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می‌شود. به همراه ژول سوتاس (۱۸۶۶–۱۹۴۵) عصب‌شناس فرانسوی توصیف شد.
- آتروفی اولیووپونتوسربلار دژارین-توماس: نوع غیر ارثی از آتاکسی پیشرونده مزمن.
- سندرم لاندوزی-دژارین: یک شکل ارثی از دیستروفی عضلانی به آرامی پیشرونده که عمدتاً عضلات شانه‌ها و صورت را درگیر می‌کند و الگوی توارثی اتوزومال غالب دارد. ژوزف ژول دژارین آن را به همراه پزشک فرانسوی لویی تئوفیل ژوزف لاندوزی (۱۸۴۵–۱۹۱۷) توصیف کرد.
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Willem Levelt (25 October 2012). A History of Psycholinguistics: The Pre-Chomskyan Era. OUP Oxford. p. 364. ISBN 978-0-19-162720-0.
- ↑ Stephen Ashwal (1990). The Founders of Child Neurology. Norman Publishing. p. 168. ISBN 978-0-930405-26-7.
- ↑ Hendrik Jan Groenewegen; Pieter Voorn; Henk W. Berendse; Antonius B. Mulder; Alexander R. Cools (21 August 2009). The Basal Ganglia IX. Springer. p. 104. ISBN 978-1-4419-0340-2.
- ↑ Robert H. Wilkins; Irwin A. Brody (1997). Neurological Classics. Thieme. p. 93. ISBN 978-1-879284-49-4.
کتاب‌شناسی
[ویرایش]- Recherches sur les lésions du système nerveux dans la paralysie ascendante aiguë. Paris, 1879
- L'héredité dans les maladies du système nerveux. Paris, 1886
- Anatomie des centres nerveux, with Augusta Marie Dejerine-Klumpke. 2 volumes, Paris, 1895 and 1901
- Traité des maladies de la moëlle épinière, with André Thomas. Paris, 1902
- Sémiologie des affections du système nerveux, with Augusta Marie Dejerine-Klumpke. Paris, 1914
پیوند به بیرون
[ویرایش]- doctor/337 در وبگاه هونِـیمدئیت؟
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| سایر | |
 | این یک مقالهٔ خرد زندگی‌نامه یک پزشک است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |