پیش‌نویس:جنبش آزادیبخش ملی اسپانیا
جبه آزادیبخش ملی اسپانیا Frente Español de Liberación Nacional (FELN) | |
|---|---|
| بنیانگذار | خولیو آلوارز دل وایو |
| بنیان‌گذاری | ۱۹۶۴ |
| انحلال و برچینش | ۱۹۷۰ |
| ادغام از | Together with PCE (m-l) and Vanguardia Socialista gave origin to the Revolutionary and Patriotic Antifascist Front (FRAP) |
| ستاد | بلژیک فرانسه |
| روزنامه | FELN and ¡Frente! |
| مرام سیاسی | Spanish republicanism Left-wing nationalism Anti-Francoism Revolutionary socialism Third worldism |
 | |
جبهه آزادیبخش ملی اسپانیا (اسپانیایی: Frente Español de Liberación Nacional) یک گروه اپوزیسیون ضد فاشیست و جمهوری‌خواه اسپانیایی مستقر در بلژیک و فرانسه بود که بین سال‌های ۱۹۶۳ و ۱۹۷۰ فعال بود. بنیانگذار آن خولیو آلوارز دل وایو بود.
تاریخچه[ویرایش]
جبهه آزادیبخش در فوریه ۱۹۶۴ پس از اینکه حزب کمونیست اسپانیا مبارزه مسلحانه تحت رهبری سانتیاگو کاریلو را کنار گذاشت، تأسیس شد که منجر به کاهش فعالیت ماکی‌های اسپانیایی شد.[۱] گروه جدید توسط خولیو آلوارز دل وایو و دیگر کمونیست‌هایی رهبری می‌شد که از تغییر سیاست PCE ناامید شده بودند و می‌خواستند مبارزه مسلحانه را علیه حکومت فرانکوئیستی ادامه دهند.[۲] نکات اصلی آن دو مورد بود:
- برای ادامه مبارزه در داخل اسپانیا.
- انجام هر اقدام لازم برای سرنگونی رژیم فرانکو
خط جبهه آزادیبخش، علاوه بر اینکه طرفدار جمهوری‌خواه و ضد فرانکوبود، بسیار ضد آمریکایی بود و یکی از اولین گروه‌هایی بود که خواستار بسته شدن پایگاه‌های نظامی ایالات متحده در اسپانیا بود.[۳] جاه طلبی آلوارز دل وایو برای داشتن یک جنبش جمهوری‌خواه برای ادامه مبارزه مسلحانه ماکی‌ها در اسپانیا، با اثربخشی و بی رحمی شبکه پلیس اسپانیا، که شامل پلیس مسلح (Policía Armada)، گارد مدنی بود، خنثی شد. (Guardia Civil) و بخش پلیس سیاسی (Brigada Político-Social). بنابراین، جبهه آزادیبخش ملی اسپانیا کوچک و فعالیت آن تا حد زیادی در طول تاریخ خود حاشیه ای باقی ماند. آلوارز دل وایو اغلب در برخی محافل جمهوری‌خواه و کمونیست اسپانیایی تبعیدی به دلیل خوش‌بینی که بر اساس واقعیت‌های موجود در صحنه نبود، به آرامی مورد تمسخر یا طرد قرار می‌گرفت.[۴]
آلوارز دل وایو در مصاحبه‌ای با لوموند مدعی شد که FELN پایگاه گسترده‌ای دارد که شامل مخالفان سوسیالیست می‌شود و به روی اسپانیایی‌های ضدفاشیست از طیف وسیع سیاسی مصمم به مبارزه با دیکتاتوری ژنرال فرانکو باز است. او همچنین مدعی شد که رئیس‌جمهور FELN نیست.[۵] اما برخی از اعلامیه‌های لاف زننده آلوارز دل وایو، مانند ادعای او مبنی بر اینکه FELN «شاخه مسلح جنبش جمهوری سوم اسپانیا» (III República) است - یک سازمان جمهوری‌خواه اسپانیایی که در آن زمان عمدتاً منقرض شده بود که قبلاً در الجزیره[۶] - مورد مناقشه سایر تبعیدیان اسپانیایی.[۷]
FELN اولین FELN را منتشر کرد (FELN: órgano del Frente Español de Liberación Nacional) و به دنبال آن ¡Frente! ; هر دو نشریه به صورت خام چاپ شده بودند.[۸]
موفقیت تظاهرات دانشجویی مه ۱۹۶۸ در فرانسه الهام بخش دیدگاه جدیدی در FELN شد که منجر به ایجاد یک گروه رادیکال جدید همراه با حزب کمونیست اسپانیا (مارکسیست-لنینیست) و Vanguardia Socialista، یک گروه مبهم به رهبری آلبرتو شد. فرناندز این دیدگاه منجر به تأسیس جبهه ضد فاشیست انقلابی و میهنی (FRAP) شد. یک گروه برجسته تر، FRAP مبارزات ضد فرانکوئیستی را تا دهه ۱۹۷۰ ادامه داد و آلوارز دل وایو رهبر کمیته دائمی سازمان رادیکال جدید شد.[۹]
کازو مونته‌نگرو[ویرایش]
به دلیل فعالیت اندک خود، جبهه آزادیبخش ملی اسپانیا در سراسر وجود خود نسبتاً مبهم باقی ماند. اما در سال ۱۹۶۴، کازو مونته‌نگرو، که FELN در آن نقش داشت، به تیتر اخبار مطبوعات اسپانیا تبدیل شد. با این حال، در بیانیه‌های مطبوعاتی و مقالات روزنامه‌های داخل اسپانیا، نام این سازمان از عموم پنهان ماند.
برجسته‌ترین فعال جبهه آزادیبخش ملی اسپانیا، آندرس رویز مارکز، ملقب به کرونل مونته‌نگرو،[۱۰] عضو یک کماندوی FELN و یک ستوان سابق ارتش فرانکوئیست بود که در اسکی مهارت داشت. از ۱۰ می ۱۹۶۴، او بمب‌های کوچک (در واقع ترقه‌های بزرگ) را در مکان‌های مختلف در مرکز شهر مادرید نصب کرد. برخی از انفجارها در نزدیکی ساختمان‌هایی رخ داد که موسسات ایالت فرانکوئیستی و همچنین سفارت آمریکا و هتل هیلتون را در خود جای داده بودند. سرانجام رویز مارکز در ۲۳ ژوئن توسط پلیس اسپانیا در مرکز شهر Calle de Serrano در حالی که سه ترقه خود را حمل می‌کرد دستگیر شد.[۱۱]
در ۷ ژوئیه رویز مارکز توسط یک consejo de guerra به مرگ محکوم شد که به "کاسو مونته نگرو" معروف شد. این محاکمه در زمان خود توجه عمومی را به خود جلب می‌کرد زیرا فهرست جنایاتی که به کرونل مونته‌نگرو نسبت داده شده بود، منفجر شده بود، از جمله متهم شدن به کارگذاری یک سری مواد منفجره که در سپتامبر ۱۹۶۳ در مادرید منفجر شد.[۱۲] بعداً رویز مارکز مجازات خود را به حبس ابد تغییر داد، در حرکتی که به گفته جمهوری‌خواهان اسپانیایی در تبعید، دیکتاتور را بزرگوار جلوه می‌داد.[۱۳] رویز مارکز تا سال ۱۹۷۷، دو سال پس از مرگ فرانکو، در زندان ماند و اولین اسپانیایی متهم به تروریسم شد که مدت طولانی را در زندان سپری کرد.
منابع[ویرایش]
- ↑ Stanley G. Payne, Politics and the Military in Modern Spain. Stanford, California
- ↑ Biografias y Vidas - Julio Álvarez del Vayo
- ↑ FELN no. 38, 4 December 1967
- ↑ Álvarez del Vayo, el ultimo optimista بایگانی‌شده در ۲۰ ژوئن ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine
- ↑ Le Monde, 27 March 1964
- ↑ ABC (20-VI-1963)- El titulado Comité Revolucionario de la III República española establecerá una Delegación en Argelia
- ↑ General Franco Made Me a 'Terrorist', The Christie File: Part 2, 1964-1967
- ↑ UB - Recursos
- ↑ FRAP - Del Vayo بایگانی‌شده در ۱۳ فوریه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine
- ↑ FIJL: Boletin de Informacion - El "Caso Montenegro"
- ↑ Archivo Linz - El terrorista Andrés Ruiz Márquez fue detenido por la policia en la calle de Serrano
- ↑ La Vanguardia 8-VII-1964 - Vista de la causa contra seis encartados por actos terroristas
- ↑ Declaration of the Executive Commission of the Spanish Socialist Workers' Party (PSOE), Le Socialiste (Newspaper) no 134, Toulouse
پیوند به بیرون[ویرایش]
- La Guerrilla en Guadalajara
- Basilio Blasco - Los comunistas Españoles Vistos Por Guy Hermet
- Frente Español de Liberación Nacional
- El Anarquismo Español y la Acción Revolucionaria 1961-1974
- 40 سال قبل از مایو دل 68 (VIII de XVI): El caso del PCE(ml) y del FRAP
- Universidad de Castilla-La Mancha - La agonía del Franquismo