تفاوت میان نسخه‌های «ابن مقله»

ابن‌مقله وزیر [[خط محقق]] را از [[خط کوفی]] و نسخ قدیمی بیرون کشید و آن را قاعده‌مند کرد. سپس [[خط ریحان]] را ایجاد کرد. بعد از آن [[خط ثلث]] را از [[خط ریحان]] اخذ کرده و قاعده‌مند ساخت. بعد از آن‌ها به شکل‌دادن و منزه کردن [[خط نسخ]] پرداخت. ابن‌مقله [[قرآن|قرآنی]] به [[خط نسخ]] نوشت و خطوط [[خط محقق|محقق]] و [[خط ریحانی|ریحانی]] و [[خط کوفی|کوفی]] را در سر سوره‌ها قرار داد و هنگامی که خواست کتابت قرآن با سایر خطوط فرق داشته باشد [[خط توقیع]] را ابداع کرد.<ref name=ToolAutoGenRef1 />

ابن مقله ۱۲ قاعده برای زیبایی خط تعیین کرد که به [[اصول دوازده‌گانه خوشنویسی]] معروفند و تاکنون، پس از گذشت بیش از ۱۰۰۰ سال، اعتبار خود را حفظ کرده‌اند. این قواعد عبارتند از: ''ترکیب''، ''کرسی''، ''نسبت''، ''ضعف''، ''قوت''، ''سطح''، ''دور''، ''صعود مجاز''، ''نزول مجاز''، ''اصول''، ''صفا'' و ''شأن''.<ref name=ToolAutoGenRef1 />

پس از ابن‌مقله افرادی چون [[محمد بن سمسانی]] و [[محمد بن اسعد]] شیوه او را فرا گرفتند و یک سده بعد، ابوالحسن علی بن هلال معروف به [[ابن بواب]]، این شیوه را از آن دو آموخت و تکمیل کرد و تمامی خطوطی که ابن‌مقله پدیدآورده بود را کمال بخشید.<ref name=ToolAutoGenRef1 />