سپیدایی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Fatemibot (بحث | مشارکت‌ها)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
'''سپیدایی'''<ref>''سپیدایی'' از واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای ''albedo'' در انگلیسی است. {{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.persianacademy.ir/UserFiles/File/Mosavvab/01_Latin_(A_Z).rar |عنوان=فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان: ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۵ | ناشر =فرهنگستان زبان و ادب فارسی |تاریخ = |تاریخ بازبینی=۲۹ اسفند ۱۳۹۰|صفحه=۱۰}}</ref> یا '''آلبدو''' به معنی [[درصد]] بازتاب نور از سطح یک جسم است. مقادیر این کمیت می‌تواند از صفر (تاریک مطلق) تا یک (روشن مطلق) تغییر پیدا کند. آلبدو را گاه با درصد و گاه با یک عدد اعشاری کوچکتر از یک نشان می‌دهند.
'''سپیدایی'''<ref>''سپیدایی'' از واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای ''albedo'' در انگلیسی است. {{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.persianacademy.ir/UserFiles/File/Mosavvab/01_Latin_(A_Z).rar |عنوان=فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان: ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۵ | ناشر =فرهنگستان زبان و ادب فارسی |تاریخ = |تاریخ بازبینی=۲۹ اسفند ۱۳۹۰|صفحه=۱۰}}</ref> یا '''آلبدو''' به معنی [[درصد]] بازتاب نور از سطح یک جسم است. مقادیر این کمیت می‌تواند از صفر (تاریک مطلق) تا یک (روشن مطلق) تغییر پیدا کند. آلبدو را گاه با درصد و گاه با یک عدد اعشاری کوچکتر از یک نشان می‌دهند.


دمای سیاره عملاً تحت تأثیر میزان انعکاس انرژی تابشی خورشید به آن، موسوم به آلبدوی سیاره، و اثرات گازهای گلخانه­ای (اگر وجود داشته باشد) قرار دارد.
دمای یک [[سیاره]] عملاً تحت تأثیر میزان انعکاس [[انرژی خورشیدی]]، موسوم به آلبدوی [[سیاره]]، و اثرات گازهای گلخانه­ ای (البته اگر وجود داشته باشد) است.


آلبدوی زمین ۰/۳۷ است، بدین معنی که ۳۷٪ [[انرژی خورشیدی]] را منعکس می­کند و لذا ۶۳٪ آن­را جذب می­نماید. آلبدوی [[زهره]] حدود ۰/۷ است (مقدار ذکر شده در منابع از ۰/۶۵ تا ۰/۸۵ متغیر است)، در نتیجه تنها ۳۰٪ انرژی خورشیدی را جذب می­کند. اما جو متشکل از [[کربن دی اکسید]] آن به ­قدری غلیظ است که دمای سطح آن به­ طور قابل ملاحظه­ای بالا می­رود. [[مریخ]] آلبدویی برابر با ۰/۱۵ دارد، از این‌رو بیشتر انرژی خورشیدی را جذب می­کند، اما جو رقیق کربن دی اکسید آن (حدود ۰/۰۱ زمین) نمی­تواند گرمای زیادی را به دام اندازد؛ بدین دلیل هم­اکنون سطح آن برای بقای­ گونه­های حیات برپایهٔ آب/کربن بیش از حد سرد است. با این وجود، در گذشته، زمانی­ که آتش‌فشان­های عظیم مقادیر گسترده­ای گاز (شامل [[بخار آب]]، دی­اکسید کربن و [[متان]]) را در جو منتشر می­کردند، دمای آن به میزان قابل­ توجهی بالاتر بوده، و احتمالاً امکان پا گرفتن حیات در آنجا وجود داشته است.<ref>کتاب رآمدی بر نجوم و کیهان‌شناسی صفحه ۱۰۷</ref>
آلبدوی [[سیاره زمین]] ۰/۳۷ است، بدین معنی که ۳۷٪ [[انرژی خورشیدی]] را منعکس می­ کند و لذا ۶۳٪ آن­ را جذب می­ نماید. آلبدوی [[زهره]] حدود ۰/۷ است (مقدار ذکر شده در منابع از ۰/۶۵ تا ۰/۸۵ متغیر است)، در نتیجه تنها ۳۰٪ انرژی خورشیدی را جذب می­ کند. اما جو [[زهره]] که از [[کربن دی‌اکسید]] تشکیل شده به ­قدری غلیظ است که دمای سطح آن به­ طور قابل ملاحظه­ ای بالا می­رود. [[مریخ]] آلبدویی برابر با ۰/۱۵ دارد، از این‌رو بیشتر [[انرژی خورشیدی]] را جذب می­کند، اما جو رقیق کربن دی اکسید آن (حدود ۰/۰۱ زمین) نمی­تواند گرمای زیادی را به دام اندازد؛ بدین دلیل هم­ اکنون سطح [[مریخ]] برای بقای­ گونه­ های حیات برپایهٔ آب/کربن بیش از حد سرد است. با این وجود، در گذشته، زمانی­ که آتش‌فشان­های عظیم مقادیر گسترده­ ای گاز (شامل [[بخار آب]]، [[کربن دی‌اکسید]] و [[متان]]) را در جو منتشر می­ کردند، دمای آن به میزان قابل­ توجهی بالاتر بوده و احتمالاً امکان پا گرفتن حیات در آنجا وجود داشته است.<ref>کتاب درآمدی بر نجوم و کیهان‌شناسی صفحه ۱۰۷</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۹ آوریل ۲۰۱۵، ساعت ۰۷:۵۸

میزان نور خورشید بازتاب شده مواد نسبت به سطح آنها بر زمین.

سپیدایی[۱] یا آلبدو به معنی درصد بازتاب نور از سطح یک جسم است. مقادیر این کمیت می‌تواند از صفر (تاریک مطلق) تا یک (روشن مطلق) تغییر پیدا کند. آلبدو را گاه با درصد و گاه با یک عدد اعشاری کوچکتر از یک نشان می‌دهند.

دمای یک سیاره عملاً تحت تأثیر میزان انعکاس انرژی خورشیدی، موسوم به آلبدوی سیاره، و اثرات گازهای گلخانه­ ای (البته اگر وجود داشته باشد) است.

آلبدوی سیاره زمین ۰/۳۷ است، بدین معنی که ۳۷٪ انرژی خورشیدی را منعکس می­ کند و لذا ۶۳٪ آن­ را جذب می­ نماید. آلبدوی زهره حدود ۰/۷ است (مقدار ذکر شده در منابع از ۰/۶۵ تا ۰/۸۵ متغیر است)، در نتیجه تنها ۳۰٪ انرژی خورشیدی را جذب می­ کند. اما جو زهره که از کربن دی‌اکسید تشکیل شده به ­قدری غلیظ است که دمای سطح آن به­ طور قابل ملاحظه­ ای بالا می­رود. مریخ آلبدویی برابر با ۰/۱۵ دارد، از این‌رو بیشتر انرژی خورشیدی را جذب می­کند، اما جو رقیق کربن دی اکسید آن (حدود ۰/۰۱ زمین) نمی­تواند گرمای زیادی را به دام اندازد؛ بدین دلیل هم­ اکنون سطح مریخ برای بقای­ گونه­ های حیات برپایهٔ آب/کربن بیش از حد سرد است. با این وجود، در گذشته، زمانی­ که آتش‌فشان­های عظیم مقادیر گسترده­ ای گاز (شامل بخار آب، کربن دی‌اکسید و متان) را در جو منتشر می­ کردند، دمای آن به میزان قابل­ توجهی بالاتر بوده و احتمالاً امکان پا گرفتن حیات در آنجا وجود داشته است.[۲]

منابع

  1. سپیدایی از واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای albedo در انگلیسی است. «فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان: ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۵». فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ص. ۱۰. دریافت‌شده در ۲۹ اسفند ۱۳۹۰.
  2. کتاب درآمدی بر نجوم و کیهان‌شناسی صفحه ۱۰۷