گاسترین: تفاوت میان نسخهها
Paiamshadi (بحث | مشارکتها) |
Paiamshadi (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
* تاثیر روی اسفنگتر مری |
* تاثیر روی اسفنگتر مری |
||
== بیماریزایی == |
== بیماریزایی == |
||
در [[سندرم |
در [[سندرم زولینگرالیسون]] سطح گاسترین سرمی بالاست لذا ترشح پایه اسید معده و ترشح پس از تحریک آن بالاست و اغلب بیماران [[اولسرپپتیک]] مقاوم به درمان دارند. |
||
== پانویس == |
== پانویس == |
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۱۳، ساعت ۲۰:۳۳
گاسترین یک هورمون پپتیدی است [۱] که باعث تحریک ترشح اسید معده و تحریک رشد مخاط معده میشود.
گاسترین از سلولهای گاسترینی در غدد پیلوری انتهای دیستال معده ترشح میشود. [۲] به هنگام ورود غذاهای پروتییندار به انتهای آنتری معده، برخی پروتیینها اثر تحریکی بر سلولهای گاسترینی غدد پیلور میگذارند و باعث آزادی گاسترین به خونی میشود که به سلولهای ECL معده میروند. این روند منجر به آزادسازی هیستامین به عمق غدد اسیدساز میشود و هیستامین ترشح معدوی اسیدکلریدریک را به سرعت تحریک میکند. گاسترین از دوازدهه و لوزالمعده نیز ترشح میشود. [۳]
تاریخچه
در سال ۱۹۰۵ برای اولین بار وجود این هورمون توسط جان سیدنی پیشنهاد شد و در سال ۱۹۶۴ این هورمون جداسازی شد. در همان سال نیز ساختار گاسترین تعیین گردید.
فیزیولوژی
ژنتیک
ژن مربوط به این هورمون، در بازوی بلند کروموزوم ۱۷ قرار دارد.
سنتز گاسترین و انواع آن
گاسترین یک هورمون پپتیدی خطی است که از سلولهای جی از دوازدهه و معده ترشح شده و وارد جریان خون میشود.
گاسترین به سه شکل دیده میشود:
- گاسترین ۳۴ (گاسترین بزرگ)، حاوی ۳۴ اسید آمینه
- گاسترین ۱۷ (گاسترین کوچک)، حاوی ۱۷ اسید آمینه
- گاسترین ۱۴ (گاسترین بسیار کوچک)، حاوی ۱۴ اسید آمینه
ترشح
گاسترین در پاسخ به برخی محرکها ترشح میشود؛ این محرکها عبارتند از:
- اتساع معده
- تحریک عصب واگ
- برخی از اسیدهای آمینه
- افزایش کلسیم
ترشح گاسترین در پاسخ به برخی عوامل مهار میشود؛ این محرکها عبارتند از:
- افزایش اسید کلریدریک در معده
- سوماتواستاتین نیز باعث مهار ترشح گاسترین میشود.
عملکرد
- تحریک ترشح اسید معده
- تحریک رشد مخاط معده
- تحریک ترشح پپسینوژن
- افزایش انقباضات معده و تحریک تخلیه معده
- افزایش ترشحات لوزالمعده و تخلیه کیسه صفرا
- تاثیر روی اسفنگتر مری
بیماریزایی
در سندرم زولینگرالیسون سطح گاسترین سرمی بالاست لذا ترشح پایه اسید معده و ترشح پس از تحریک آن بالاست و اغلب بیماران اولسرپپتیک مقاوم به درمان دارند.
پانویس
منابع
- آرتور گایتون، فیزیولوژی پرشکی گایتون.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Gastrin». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی.