ورنر هاماخر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ورنر هاماخر (آلمانی: [ˈhaːmaχɐ]، ۱۹۴۸–۲۰۱۷) منتقد و نظریه پرداز ادبی آلمانی متأثر از ساختارشکنی بود. هاماخر فلسفه، ادبیات تطبیقی و مطالعات دینی را در دانشگاه آزاد برلین و مدرسه عالی نرمال پاریس خواند. در پاریس بود که هاماخر با ژاک دریدا ملاقات کرد و با کارهای او آشنا شد.[۱] او از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۳ در موسسه ادبیات عمومی و تطبیقی[یادداشت ۱] دانشگاه گوته فرانکفورت استاد بود[۲] و از سال ۲۰۰۳ عضو هیئت علمی دانشگاه فارغ التحصیلان اروپا در زاس فی سوئیس بود.

او پیش از این استاد زبان آلمانی و علوم انسانی در دانشگاه جان هاپکینز بود و چند سالی هم به تدریس در دانشگاه نیویورک مشغول بود. کارهای او عبارت است از نوشتن پلروما — دیالکتیک[یادداشت ۲] و هرمنوتیک در هگل[یادداشت ۳] و مقدمات: مقالاتی دربارهٔ فلسفه از کانت تا سلان[یادداشت ۴] و همچنین سردبیری سری نیمروزان: عبور از زیبایی‌شناسی[یادداشت ۵] که توسط انتشارات دانشگاه استنفورد منتشر شد. هاماخر مجموعه‌ای از مقالات پائول مان را نیز به آلمانی ترجمه کرد.

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. Institut für Allgemeine und Vergleichende Literaturwissenschaft
  2. Pleroma—Dialectics
  3. Hermeneutics in Hegel
  4. remises: Essays on Philosophy from Kant to Celan
  5. Meridian: Crossing Aesthetics

منابع[ویرایش]

  1. Werner Hamacher. بایگانی‌شده در ۲۰۱۵-۱۰-۱۲ توسط Wayback Machine Faculty Webpage at European Graduate School. Biography and bibliography.
  2. Werner Hamacher. بایگانی‌شده در ۲۲ ژوئیه ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine at Frankfurt University. Institut für Allgemeine und Vergleichende Literaturwissenschaft (German)

پیوند به بیرون[ویرایش]