منطق حس (کتاب)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد


منطق حس
نویسنده(ها)ژیل دلوز
عنوان اصلیLogique du sens
برگرداننده(ها)مارک لستر، چارلز استیوال
کشورفرانسه
زبانفرانسوی
مجموعهدیدگاه‌های اروپایی
موضوع(ها)فلسفه زبان
انتشار
  • ۱۹۶۹ (Les Éditions de Minuit، به زبان فرانسوی)
  • ۱۹۹۰ (انتشارات دانشگاه کلمبیا، به زبان انگلیسی)
گونه رسانهچاپ (جلد گالینگور و شومیز)
شمار صفحات۳۹۲ (نسخه فرانسوی)
۳۹۳ (نسخه انتشارات دانشگاه کلمبیا)
شابکشابک ‎۹۷۸−۰−۲۳۱−۰۵۹۸۳−۱

منطق حس (به انگلیسی: The Logic of Sense) کتاب ژیل دلوز فیلسوف فرانسوی است که در سال ۱۹۶۹ منتشر شد. نسخه انگلیسی آن توسط مارک لستر و چارلز استیوال ترجمه و توسط کنستانتین وی. بونداس ویرایش شد.[۱]

خلاصه[ویرایش]

درک دلوزی از مزخرفات بر این باور است که یک «سویه سطحی» از مزخرفات وجود دارد که دل مشغولی‌های معصومانه و کودکانه‌ای را با تضادها ایجاد می‌کند، و فضای درونی مزخرفات که با تضادهای قوی و خشونت‌آمیز سر و کار دارد. بر اساس هستی‌شناسی دلوز در کتاب «تفاوت و تکرار» در سال ۱۹۶۸، حس را فقط می‌توان به‌عنوان مجموعه‌ای ثابت از همبستگی‌ها و تداعی‌ها درک کرد. مزخرفات، به‌ویژه از طریق ادبیاتی که او تحلیل می‌کند، ذاتاً از تعریف شدن اجتناب می‌کند و تنها می‌تواند به‌عنوان «آنچه معنا ندارد»، اما «مخالف فقدان حس» دیده شود.

این کتاب به معرفی فلسفه دلوز از رخداد و شدن و همچنین ظهور سطح ماندگاری و بدن بدون اندام، مفاهیم اسطوره‌ای زمان (کرونوس و آیون)، ساختار بازی‌ها و تحلیل‌های متنی آثار لوئیس کارول، سنکا، پیر کلوسوفسکی، میشل تورنیه، آنتونین آرتو، اف. اسکات فیتزجرالد، ملانی کلاین، فریدریش نیچه، استفان مالارمه، مالکوم لوری، امیل زولا و زیگموند فرویدمی‌پردازد.

بازخورد[ویرایش]

میشل فوکو نوشت که منطق حس را «باید جسورانه‌ترین و گستاخانه‌ترین رساله‌های متافیزیکی خواند – به این شرط که به‌جای تقبیح متافیزیک به‌عنوان غفلت از هستی، آن را مجبور کنیم از فراهستی صحبت کند».[۲] کریستوفر نوریس معتقد است که منطق حس، مانند تفاوت و تکرار (۱۹۶۸)، به ارائه یک بیانیه برنامه‌ریزی در مقیاس کامل از دلوز پسافلسفی، ضد سیستماتیک، فوق نام‌گرا یا قاطعانه «غیر» نزدیک می‌شود.[۳]

فیزیک‌دانان آلن سوکال و ژان بریکمونت در چرندیات پست‌مدرن (۱۹۹۷) می‌نویسند که منطق حس، سبک کارهایی را که بعدها دلوز با همکاری فلیکس گاتاری نوشت، پیش‌بینی می‌کند، و مانند آن‌ها شامل قطعاتی است که در آن دلوز از اصطلاحات علمی فنی سوء استفاده می‌کند.[۴] جوسوها رامی، منطق حس را به‌عنوان «پایدارترین بازتاب اخلاقی» دلوز توصیف می‌کند.[۵] تیموتی لوری استدلال می‌کند که دلوز «حس» را در یک مسئله پیچیده ارائه می‌کند، و یک مسئله را نمی‌توان بر اساس حقیقت و خطا ارزیابی کرد، و هرگز از طریق یک راه‌حل منفرد آن را به پایان نمی‌رساند.[۶]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. انتشارات دانشگاه کلمبیا
  2. "تئاتر فلسفی".
  3. کریستوفر نوریس (1995). تد هوندریچ (ed.). کتاب همراه فلسفه آکسفورد. آکسفورد: انتشارات دانشگاه آکسفورد. p. 183. ISBN 0-19-866132-0.
  4. سوکال، آلن; بریکمونت، ژان (1999). مزخرفات مد روز: سوءاستفاده روشن‌فکران پست‌مدرن از علم. نیویورک: پیکادور. p. 166. ISBN 0-312-20407-8.
  5. رامی، جاشوا (2012). دلوز هرمتیک: فلسفه و مصیبت معنوی. دروهام: انتشارات دانشگاه دوک. p. 172. ISBN 978-0-8223-5229-7.
  6. لوری, تیموتی (2015). "مطالعات مردانگی و اصطلاحات استراتژی: هژمونی، توتولوژی، حس". آنجلکی. 20 (1): ۱۳–۳۰. doi:10.1080/0969725X.2015.1017373. hdl:10453/44220. S2CID 142704874.

برای مطالعه بیشتر[ویرایش]

  • فوکو، میشل. «تئاتر فلسفی». ترجمه. دونالد اف. بوچارد و شری سایمون. در آثار مهم میشل فوکو: زیبایی‌شناسی، روش و معرفت‌شناسی. اد. جیمز دی. فوبیون. New York: New Press, ۱۹۹۸. ۳۴۳-۳۶۸.
  • لسرکل، ژان ژاک. فلسفه از طریق عینک نگاه: زبان، مزخرفات، میل. لا سال، ایل: اوپن کورت، ۱۹۸۵.
  • ویلیامز، جیمز. منطق حس ژیل دلوز: مقدمه و راهنمای انتقادی. ادینبورگ: انتشارات دانشگاه ادینبورگ، ۲۰۰۸.