معیار لاوسون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

معیار لاوسون (Lawson criterion)، معیاری برای آنکه رآکتور گرما هسته‌ای به صورت منبع انرژی درآید.

این معیار عبارت است از حاصلضرب چگالی ذرات همجوشنده (ne) و زمان محصور سازیE) لازم برای اینکه این ذرات به اندازه کافی واکنش کنند تا دمای پلاسما را به دمای اشتعال برسانند.

که در این معادله σ سطح مقطع انجام واکنش و v سرعت و نماد <> نماد میانگین گیری در توزیع ماکسول-بولتزمن در دمای T است.

مثلاً برای واکنش دوتریوم-تیریتیم (D-T) داریم:

این مقدار حداقلی برای ایجاد شدن پلاسما است.

جستارهای وابسته[ویرایش]