لوسین فروید

لوسین فروید
زادهٔ	۸ دسامبر ۱۹۲۲، برلین، آلمان
درگذشت	۲۰ ژوئیه ۲۰۱۱ میلادی (۸۸ سال)، لندن، بریتانیا
ملّیت	بریتانیایی آلمانی اتریشی
سبک	واقع‌گرایی، اکسپرسیونیسم، فراواقع‌گرایی
امضا

لوسین میشائل فروید (به انگلیسی: Lucian Michael Freud) ‏(۸ دسامبر ۱۹۲۲–۲۰ ژوئیه ۲۰۱۱) نقاش واقع‌گرای بریتانیایی متولد آلمان و یکی از برجسته‌ترین و جنجالی‌ترین نقاشان معاصر بود، که به‌ویژه به‌خاطر نقاشی‌هایش از پیکرهای برهنه شهرت دارد. وی نوهٔ زیگموند فروید روانکاو معروف بود.

زندگی

لوسین فروید که نوه روانکاو مشهور، زیگموند فروید است در ۱۹۲۲ میلادی در برلین به دنیا آمد، اما خانواده یهودی‌اش در ۱۹۳۳ به بریتانیا مهاجرت کردند. فروید در ۱۹۳۹ به تابعیت بریتانیا درآمد. او بیشترین سال‌های زندگی هنری‌اش را در محله پدینگتون لندن طی کرد.

نقاشی‌های فروید در حراج‌های مختلف آثار هنری بسیار طرف توجه بود و یکی از نقاشی‌هایش از یک زن فربه برهنه در حالت خواب، در سال ۲۰۰۸ بیش از ۲۰ میلیون پوند به فروش رفت که در آن هنگام، رکوردی برای فروش آثار یک هنرمند در قید حیات به شمار می‌رفت.

فروید که تحصیل کرده مدرسه مرکزی هنر لندن، مدرسه طراحی و نقاشی ایست آنگلیان و کالج گلدسمیت لندن بود، در ۲۱ سالگی در ۱۹۴۴ نخستین نمایشگاه فردی را برگزار کرد و خیلی زود مورد توجه منتقدان و دوستداران نقاشی قرار گرفت.

پس از جنگ جهانی دوم، او به فرانسه و یونان رفت و فعالیت‌هایش هنری‌اش را پی گرفت تا اینکه در ۱۹۴۸ به بریتانیا بازگشت و در مدرسه هنر اسلید به مدت ۱۰ سال مشغول به تدریس شد.

لوسین فروید دو بار ازدواج کرد که نخستین آن با کیتی، دختر مجسمه‌ساز مشهور جیکوب اپستین بود. زنی که سوژه یکی از مشهورترین آثار فروید است؛ «دختری با سگ سفید».

او در ۸۸ سالگی در پی یک بیماری نامشخص در خانه خود در لندن در گذشت.

سبک

فروید را در زمره بزرگترین نقاشان قرن بیستم می‌شناسند، نقاشی در سودای هنر مدرن که با گرایش به سوررئالیسم آغاز کرد ولی در دوران بلوغ هنری آثار استادانه‌اش در نقاشی پرتره و پیکرنگاری با بهترین نقاشی‌های استادان بزرگ هنر باروک هلند همچون رامبرانت قابل مقایسه است. برخلاف جریان‌های حاکم بر زمانه‌اش به هنر انتزاعی علاقه‌ای نشان نداد و مسیری بسیار منحصر به فرد را برای خود برگزید.

لوسین فروید نقاش پساانسانیت بود، به این معنا که در نقاشی‌های او خبری از سالاریِ انسان و درک انسان آنگونه که در انسان‌گرایی رنسانسی شاهد بودیم، نیست. توان استعلایی بسیار کمی در این پیکرها به چشم می‌خورد و به‌سختی می‌توان زیر توده‌های گوشت و پسِ لایه‌های پوست شخصیت‌های فروید، روحی و روانی دید.