قلمرو سیلان
سیلان[۱] | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱۹۴۸–۱۹۷۲ | |||||||||
سرود: مادر سریلانکا (۱۹۵۱–۱۹۷۲) | |||||||||
.svg) | |||||||||
| پایتخت | کولومبو ۶°۵۶′۰۴″ شمالی ۷۹°۵۰′۳۴″ شرقی / ۶٫۹۳۴۴۴°شمالی ۷۹٫۸۴۲۷۸°شرقی | ||||||||
| بزرگترین شهر | پایتخت | ||||||||
| زبان(های) رایج | سینهالی • تامیلی • انگلیسی | ||||||||
| دین(ها) | بودیسم • هندوئیسم • مسیحیت • اسلام | ||||||||
| نام(های) اهلیت | سیلانی | ||||||||
| حکومت | حکومت متمرکز پارلمانی پادشاهی مشروطه | ||||||||
| پادشاه | |||||||||
• ۱۹۴۸–۱۹۵۲ | جرج ششم | ||||||||
• ۱۹۵۲–۱۹۷۲ | الیزابت دوم | ||||||||
| فرماندار | |||||||||
• ۱۹۴۸–۱۹۴۹ | سر هنری مونک میسون مور | ||||||||
• ۱۹۴۹–۱۹۵۴ | لرد سولبری | ||||||||
• ۱۹۵۴–۱۹۶۲ | سر اولیور ارنست گونتلیک | ||||||||
• ۱۹۶۲–۱۹۷۲ | ویلیام گوپالاوا | ||||||||
| نخست‌وزیر | |||||||||
• ۱۹۴۸–۱۹۵۲ | دی. اس. سنانایکه | ||||||||
• ۱۹۵۲–۱۹۵۳ | دادلی شلتون سنانایکه | ||||||||
• ۱۹۵۳–۱۹۵۶ | جان کوتاوالا | ||||||||
• ۱۹۵۶–۱۹۵۹ | اس. دابلیو. آر. دی. باندرانایکه | ||||||||
• ۱۹۶۰–۱۹۷۲ | سیریماو بندارانایکه | ||||||||
| قوه مقننه | پارلمان سیلان | ||||||||
| سنا | |||||||||
| مجلس نمایندگان | |||||||||
| تاریخ | |||||||||
• استقلال | ۴ فوریه ۱۹۴۸ | ||||||||
• شورش JVP | ۱۹۷۱ | ||||||||
• جمهوری | ۲۲ مه ۱۹۷۲ | ||||||||
| مساحت | |||||||||
| ۱۹۵۶[۲] | ۶۵٬۶۱۰ کیلومتر مربع (۲۵٬۳۳۰ مایل مربع) | ||||||||
| جمعیت | |||||||||
• ۱۹۵۶[۲] | 8,104,000 | ||||||||
| واحد پول | روپیه سیلان | ||||||||
| |||||||||
.svg)
.svg)
.svg)
بین سال‌های ۱۹۴۸ و ۱۹۷۲، سیلان[۱][۳] یک کشور مستقل در کشورهای مشترک المنافع بود که پادشاهی مشترکی با سایر قلمروهای مشترک المنافع داشت. در سال ۱۹۴۸، مستعمره سیلان بریتانیا به عنوان سیلان استقلال یافت. در سال ۱۹۷۲، این کشور به یک جمهوری در داخل کشورهای مشترک‌المنافع تبدیل شد و نام آن به سریلانکا تغییر یافت.
دولت و سیاست
[ویرایش]قانون اساسی سیلان یک دموکراسی پارلمانی با یک قوه مقننه دو مجلسی متشکل از یک مجلس سنا و یک مجلس نمایندگان ایجاد کرد، که مجلس منتخب مردم به‌طور غیرمستقیم سنا را نامگذاری کرد. رئیس کشور پادشاه بریتانیا بود که توسط فرماندار کل در کشور نمایندگی می‌شد. رئیس دولت نخست‌وزیر بود، او و کابینه اش از بزرگترین حزب سیاسی در مجلس قانونگذاری تشکیل می‌شدند.
در ابتدا حزب برجسته، UNP (حزب متحد ملی) بود. در اولین انتخابات پارلمانی، حزب متحد ملی ۴۲ کرسی از ۹۵ کرسی موجود را به دست آورد و در سال ۱۹۵۲ نیز در انتخابات پیروز شد. هنگامی که اولین نخست‌وزیر، دون سنانایکه، بر اثر سکته درگذشت، پسرش دادلی سنانایکه، وزیر کشاورزی، به عنوان نخست‌وزیر منصوب شد. در سال ۱۹۵۶، حزب سوسیالیست رادیکال SLFP (حزب آزادی سریلانکا) در انتخابات پیروز شد و سولومون بندرانایکه قدرت را به دست گرفت. او در سال ۱۹۵۹ توسط یک راهب بودایی ترور شد و بیوه‌اش سیریماو جانشین او به عنوان رهبر SLFP شد. او تا سال ۱۹۷۷، با دو استثنا در سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۰، زمانی که UNP قدرت را در دست داشت، سمت خود را حفظ کرد. در طول حکومت خود، او یک برنامه اقتصادی رادیکال ملی کردن و اصلاحات ارضی، یک سیاست آموزشی و استخدامی طرفدار سینهالی و یک سیاست خارجی مستقل را به عنوان بخشی از جنبش غیرمتعهد اجرا کرد.
در سال ۱۹۴۸، زمانی که سیلان از بریتانیا استقلال یافت، فرماندار با یک فرماندار کل جایگزین شد. فرماندار کل نه در برابر لندن، بلکه در برابر پادشاه سیلان، دولت محلی و پارلمان محلی مسئول بود. این نقش عموماً تشریفاتی بود، اما با «اختیارات ذخیره» ولیعهد که به فرماندار کل این اجازه را می‌داد تا نخست‌وزیر را برکنار کند (با چنین قدرتی، فرماندار کل باید به‌عنوان یک مقام مسئول غیرسیاسی در نقش «داور» دولت با استفاده از قانون اساسی ملی به عنوان «آیین‌نامه» عمل می‌کرد).
ملکه الیزابت دوم در سوگند تاجگذاری خود قول داد که مردم سیلان را طبق قوانین و آداب و رسوم مربوطه خود اداره کند.
فهرست سران کشور
[ویرایش]از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۷۲ رئیس کشور سیلان همان شخص پادشاه بریتانیا بود. فرماندار کل سیلان وظایف رئیس دولت را انجام می‌داد.
پادشاهان
[ویرایش]| پادشاهان سیلان، ۱۹۴۸–۱۹۷۲ | |||||||
| تصویر | نام | تولد | سلطنت | مرگ | همسر | رابطه با پیشین | خاندان سلطنتی |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg)
|
جرج ششم | ۱۴ دسامبر ۱۸۹۵ | ۴ فوریه ۱۹۴۸ – ۶ فوریه ۱۹۵۲ |
۶ فوریه ۱۹۵۲ | ملکه الیزابت | هیچ (موقعیت ایجاد شد) | وینزر |
|
الیزابت دوم | ۲۱ آوریل ۱۹۲۶ | ۶ فوریه ۱۹۵۲ – ۲۲ مه ۱۹۷۲ |
زنده | شاهزاده فیلیپ، دوک ادینبرو | دختر جرج ششم | |
فرمانداران کل
[ویرایش]| تصویر | نام
(تولد – مرگ) |
شروع اداره | ترک اداره | منصوب کننده |
|---|---|---|---|---|
| فرمانداران کل سیلان، ۱۹۴۸–۱۹۷۲ | ||||
| سر هنری مونک-میسون مور (۱۸۸۷–۱۹۶۴) |
۴ فوریه ۱۹۴۸ | ۶ ژوئیه ۱۹۴۹ | جرج ششم | |
|
هروالد رامسبوتام (۱۸۸۷–۱۹۹۱) |
۶ ژوئیه ۱۹۴۹ | ۱۹۵۳ | |
| الیزابت دوم | ||||
| قاضی آرتور ویجواردنا (۱۸۸۷–۱۹۶۴) |
۱۹۵۳ | ۱۹۵۳ | ||
|
|
هروالد رامسبوتام (۱۸۸۷–۱۹۷۱) |
۱۹۵۳ | ۱۹۵۴ | |
| قاضی سی ناگالینگام (۱۸۹۳–۱۹۵۸) |
۱۹۵۴ | ۱۹۵۴ | ||
|
|
هروالد رامسبوتام (۱۸۸۷–۱۹۷۱) |
۱۹۵۴ | ۱۷ ژوئیه ۱۹۵۴ | |
|
سر الیور ارنست گونتیلکه (۱۸۹۲–۱۹۷۸) |
۱۷ ژوئیه ۱۹۵۴ | ۲ مارس ۱۹۶۲ | |
| ویلیام گوپالاوا (۱۸۹۷–۱۹۸۱) |
۲ مارس ۱۹۶۲ | ۲۲ مه ۱۹۷۲ | ||
چالش‌ها و مسائل
[ویرایش]دولت سیلان مشکلات متعددی داشت، مهم‌ترین آنها این بود که دولت تنها بخش کوچکی از جمعیت، عمدتاً ثروتمند و گروه‌های نخبه تحصیل کرده انگلیسی را نمایندگی می‌کرد. اکثریت سینهالی‌ها و تامیل‌ها با ارزش‌ها و ایده‌های طبقه بالا اشتراکی نداشتند، و این اغلب به شورش منجر می‌شد.[۴]
منابع
[ویرایش]مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Dominion_of_Ceylon قلمرو سیلان»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ).
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ The Sri Lanka Independence Act 1947 uses the name "Ceylon" for the new dominion; nowhere does that Act use the term "Dominion of Ceylon", which although sometimes used was not the official name.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Havinden, Michael A.; Meredith, David (2002-06-01). Colonialism and Development: Britain and its Tropical Colonies, 1850-1960 (به انگلیسی). Routledge. p. 9. ISBN 978-1-134-97738-3.
- ↑ International treaties بایگانی‌شده در ۲۱ مارس ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine also referred to the state as "Ceylon", not the "Dominion of Ceylon"; "Ceylon" was also the name used by the UN for the state.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامReferenceAوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).