قانون‌گرایی (الهیات)
در الهیات مسیحی، لگالیسم (به انگلیسی: Legalism) یا قانون‌گرایی یا نومیسم یک عبارت تحقیرآمیز است که به این ایده اطلاق می‌شود که «با انجام کارهای خوب یا با اطاعت از قانون، شخص شامل و سزاوار رستگاری می‌شود.»[۱][۲][۳]
دایرةالمعارف مسیحیت ایالات متحده، لگالیسم را به‌عنوان توصیفی تحقیرآمیز برای «اتصال مستقیم یا غیرمستقیم رفتارها، رشته‌ها و اعمال به اعتقاد، و به منظور دست‌یابی به رستگاری و جایگاه درست در برابر خدا» تعریف می‌کند و بر نیاز به «انجام برخی موارد خاص تأکید می‌کند. اعمالی که برای رسیدن به رستگاری انجام می‌شود».[۴] علاوه بر این، لگالیسم به‌طور تحقیرآمیز به این دیدگاه اشاره دارد که مسیحیان نباید در اعمال اجتماعی که برخلاف دعوت مسیحیت تلقی می‌شود، شرکت کنند، مانند قمار، رقصیدن، مصرف نوشیدنی‌های الکلی، لذت بردن از برخی سرگرمی‌ها، یا پوشیدن لباس‌های نامتعارف. پرهیز از این چیزها در میان فرقه‌های بنیادگرای مسیحی، محافظه‌کار آناباپتیست و جنبش مقدس محافظه‌کارانه یافت می‌شود.[۴][۵][۶]
آنچه «قانون» تلقی می‌شود ممکن است به فرقه مسیحی بستگی داشته باشد. بر خلاف الهیات لوتری که حول آموزه عادل شمرده شدن از طریق ایمان می‌چرخد، مسیحیان سنت آناباپتیست (که نجات را با «ایمانی بالفعل» آموزش می‌دهند) استدلال کرده‌اند که شاگرد بودن عیسی با اطاعت دقیق از دستورات عهد جدید (مانند بوسه مقدس، غسل تعمید، عشای ربانی، پوشش سر، و شستن پاها)، «شواهد مهمی است که نشان می‌دهد یک فرد توبه کرده، ایمان آورده و به مسیح تسلیم شده‌است.»[۷][۸] الاهی‌دان آناباپتیست، منو سیمونز، با ارجاع به John 14:15، اتهام لوتری در مورد لگالیسم را رد کرد[۷]
زیرا ما از زبان خداوند تعلیم می‌دهیم که اگر می‌خواهیم وارد زندگی [ابدی] شویم، باید احکام را حفظ کنیم. که عشق به خدا این است که ما دستورات او را نگه داریم، واعظان [لوتری] ما را طوفان بهشتی و شایستگی می‌نامند و می‌گویند که ما می‌خواهیم با شایستگی‌های خود نجات پیدا کنیم، اگرچه همیشه اعتراف کرده‌ایم که نمی‌توانیم به‌وسیله آن نجات پیدا کنیم. هر چیزی غیر از شایستگی، شفاعت، مرگ و خون مسیح.[۷]
پانویس[ویرایش]
- ↑ Poettcker, Henry (1989). "Legalism" (به انگلیسی). Global Anabaptist Mennonite Encyclopedia. Retrieved 29 May 2022.
- ↑ Hagen, Kenneth, ed. (1994). The Quadrilog: Tradition and the Future of Ecumenism: Essays in Honor of George H. Tavard. Liturgical Press. p. 84.
- ↑ Bertram, Robert W. (Spring 2001). ""Scripture and Tradition" in the Lutheran Confessions". Pro Ecclesia: A Journal of Catholic and Evangelical Theology. Center for Catholic and Evangelical Theology. 10.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Espinoza, Benjamin (2016). "Legalism". Encyclopedia of Christianity in the United States. Rowman & Littlefield. p. 1338.
- ↑ Dunkard Brethren Church Polity. Dunkard Brethren Church. 1 November 2021. p. 8-9.
- ↑ The Discipline of the Allegheny Wesleyan Methodist Connection (Original Allegheny Conference) (به انگلیسی). Salem: Allegheny Wesleyan Methodist Connection. 2014. pp. 37, 44.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ Klaassen, Walter (1985). "Anabaptism: Neither Catholic Nor Protestant" (به انگلیسی). Christian History Institute. Retrieved 29 May 2022.
Because of their emphasis on Christ-like living, Anabaptists have repeatedly been subject to the charge of legalism. Luther was one of the first. When Anabaptists emphasized that faith is visible and genuine only if expressed in action, Luther saw nothing but a new system of righteousness by works.
- ↑ Martin, Nolan C. (2010). "Key Differences Between Evangelicals and Anabaptists" (PDF) (به انگلیسی). Ephrata Christian Fellowship. Retrieved 29 May 2022.
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Legalism (theology)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ اوت ۲۰۲۰.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- Poettcker, Henry (1989). "Legalism" (به انگلیسی). Global Anabaptist Mennonite Encyclopedia. Retrieved 29 May 2022.
- Legalism: Its Fruits and the True Grace of God - Emanuel Lapp (Ephrata Christian Fellowship): Anabaptist perspective