سرشماری ۱۹۵۱ هند

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سرشماری ۱۹۵۱ هند

→ پیش از استقلال

اطلاعات کلی
کشورهند
نتایج
جمعیت کل۳۶۱٬۰۸۸٬۰۹۰ (۱۳٫۳۲٪)
پرجمعیت‌ترین ​منطقهاوتار پرادش (۶۰٬۲۷۴٬۸۰۰)
کم‌جمعیت‌ترین ​منطقهسیکیم (۱۳۸٬۰۹۳)

سرشماری ۱۹۵۱ هند نهمین سرشماری از مجموعه‌ای از سرشماری‌ها بود که از سال ۱۸۷۲ هر دهه در هند انجام می‌شد.[۱] این سرشماری همچنین نخستین سرشماری پس از استقلال و تقسیم‌شدن هند بود.[۲] سرشماری ۱۹۵۱ همچنین نخستین سرشماری بود که بر اساس قانون سرشماری ۱۹۴۸ هند انجام شد. نخستین سرشماری جمهوری هند در ۱۰ فوریهٔ ۱۹۵۱ آغاز شد.[۳]

در این سرشماری، جمعیت هند برابر با ۳۶۱٬۰۸۸٬۰۹۰ نفر (۱۰۰۰:۹۴۶ مرد:زن) محاسبه شد[۴] که ۴۲٬۴۲۷٬۵۱۰ نفر افزایش را نشان می‌داد و ۱۳٫۳۱ درصد بیشتر از آمار ۳۱۸٬۶۶۰٬۵۸۰ نفری در سرشماری سال ۱۹۴۱ بود.[۵] در سال ۱۹۵۱ هیچ سرشماری برای جامو و کشمیر انجام نشد و ارقام آن از سرشماری ایالتی ۱۹۴۱ و ۱۹۶۱ درون‌یابی شدند.[۶] ثبت ملی شهروندان آسام (NRC) بلافاصله پس از سرشماری تدارک دیده شد.[۷][۸] در سال ۱۹۵۱، در زمان نخستین سرشماری جمعیت، تنها ۱۸٪ از هندی‌ها باسواد بودند؛ در حالی که شاخص امید به زندگی برابر با ۳۲ سال بود.[۹] بر اساس سرشماری آوارگان در سال ۱۹۵۱، ۷٬۲۲۶٬۰۰۰ مسلمان از هند به پاکستان (هر دو پاکستان غربی و شرقی) رفتند، در حالی که ۷٬۲۴۹٬۰۰۰ هندو و سیک از پاکستان (هم غرب و هم شرق پاکستان) به هند رفتند.[۱۰]

جمعیت‌شناسی زبانی[ویرایش]

به‌دلیل تقسیم‌شدن هند در سال ۱۹۴۷ و نیز بنابر این واقعیت که آمارهای کسب‌شده به‌طور عمدی در ایالت‌هایی مانند پنجاب شرقی، هیماچال پرادش، دهلی، پپسو و بلاسپور اشتباه ثبت شده بود، ارقام جداگانه برای هندی‌ها، اردوها و پنجابی‌ها ارائه نشد.[۱۱]

جدول: به ترتیب تعداد گویشوران بومی
رتبه زبان سرشماری ۱۹۵۱ هند[۱۱]
گویشوران درصد
۱ هندی، اردو، پنجابی ۱۴۹٬۹۴۴٬۳۱۱ ۴۲٫۰۱٪
۲ تلوگو ۳۲٬۹۹۹٬۹۱۶ ۹٫۲۴٪
۳ مراتی ۲۷٬۰۴۹٬۵۲۲ ۷٫۵۷٪
۴ تامیلی ۲۶٬۵۴۶٬۷۶۴ ۷٫۴۳٪
۵ بنگالی ۲۵٬۱۲۱٬۶۷۴ ۷٫۰۳٪
۶ گجراتی ۱۶٬۳۱۰٬۷۷۱ ۴٫۵۷٪
۷ کنادا ۱۴٬۴۷۱٬۷۶۴ ۴٫۰۵٪
۸ مالایالم ۱۳٬۳۸۰٬۱۰۹ ۳٫۶۹٪
۹ اودیا ۱۳٬۱۵۳٬۹۰۹ ۳٫۲۱٪
۱۰ آسامی ۴٬۹۸۸٬۲۲۶ ۱٫۳۹٪

جمعیت‌شناسی مذهبی[ویرایش]

در سرشماری سال ۱۹۵۱، جمعیت هندوها ۳۰۵ میلیون (۸۴٫۱٪)، سیک‌ها ۶٫۸۶ میلیون (۱٫۹٪) و مسلمانان ۳۵٫۴ میلیون (۹٫۸٪) نفر بود.[۲][۱۲][۱۳][الف] سرشماری هند در سال ۱۹۵۱ نشان داد که ۸٫۳ میلیون مسیحی در این کشور وجود دارد.[۱۲]

جمعیت گروه‌های مذهبی مهم در هند (۱۹۵۱)
گروه مذهبی ٪ از جمعیت
در ۱۹۵۱
هندوئیسم ۸۴٫۱٪
اسلام ۹٫۸٪
مسیحیت ۲٫۳٪
سیکیسم ۱٫۸۹٪
بودیسم ۰٫۷۴٪
آنیمیسم، سایر ۰٫۴۳٪
جینیسم ۰٫۴۶٪

یادداشت[ویرایش]

  1. مرکز مطالعات سیاست‌گذاری مستقر در چنای اعلام کرده است که تعداد مسلمانان برابر با ۳۷٫۷ میلیون نفر (۱۰٫۴٪) بوده است.[۱۴]

منابع[ویرایش]

  1. Dr. M. Vijaynunni (26–29 August 1998). "Planning for the 2001 Census of India Based on the 1991 Census" (PDF). 18th Population Census Conference. Honolulu, Hawaii, USA: Association of National Census and Statistics Directors of America, Asia, and the Pacific. Archived from the original (PDF) on 19 November 2008. Retrieved 2013-11-08.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ "India's religions by numbers". The Hindu. 26 August 2015.
  3. "HT This Day: Feb 10, 1951 -- First Census In Indian Republic Begins". 8 February 2022.
  4. "Census of India: Variation in Population since 1901". Censusindia.gov.in. Retrieved 2018-11-14.
  5. "Census data" (PDF). www.isec.ac.in. Archived from the original (PDF) on 13 July 2018. Retrieved 4 August 2023.
  6. "Budget data" (PDF). indiabudget.nic.in. Archived from the original (PDF) on 2008-12-19. Retrieved 2014-07-01.
  7. "National Register of Citizens in Assam: Issue of illegal foreigners continues to be a major political one". The Economic Times. 14 June 2015.
  8. "Assam: Overhaul of National Register of Citizens sparks controversy". Hindustan Times. 30 June 2015.
  9. Shashi Shekhar (13 August 2017). "Despite stains, democracy has thrived in India". livemint.
  10. Vivek Shukla (14 August 2017). "When Muslims left Pakistan for India". The New Indian Express.
  11. ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Dasgupta, Jyotirindra (1970). Language Conflict and National Development: Group Politics and National Language Policy in India. Berkeley: University of California, Berkeley. Center for South and Southeast Asia Studies. p. 47. ISBN 978-0-520-01590-6.
  12. ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ "Muslims in Indian army". Dawn. 15 March 2010.
  13. More citations:
  14. Joshi, A. P.; Srinivas, M. D.; Bajaj, J. K. (2003), Religious Demography of India (PDF), Centre for Policy Studies, p. 9, archived from the original (PDF) on 31 March 2022, retrieved 4 August 2023

برای مطالعه بیشتر[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]