سال بلوا

سال بلوا رمانی از عباس معروفی که در فاصله سال‌های ۱۳۶۸-۱۳۷۱ به نگارش در آمد.

محتوا[ویرایش]

نویسنده دربارهٔ این کتاب نوشته است:

« گفتم آب، و ساعت لنگری مان گفت: دنگ دنگ دنگ.»
فاصله‌ها از میان برداشته شده‌اند و حال و گذشته در هم آمیخته اند: حسینای مسحور شده با زلفی آشفته ایستاده است، اما نه بر پله‌های شهرداری که در ذهن نوش آفرین؛ دکتر معصوم طناب دار حسینا را می‌بافد و با قنداق موزر به مغز نوش آفرین می کوبد؛ سرهنگ در پی پیمودن پله‌های ترقی از شیراز به سنگسر می افتد؛ ملکووم آلمانی در کار ساختن یک پل بزرگ از کوه پیغمبران به کافر قلعه است؛ و سروان خسروی در پی آن است که همه کوچه‌های شهر به خیابان خسروی ختم شوند. اما همه یک داغ به پیشانی دارند؛ همان که سال بلوا را آغاز می‌کند. همان که همه ناچار به انتخابش بوده‌اند. و مقصر کیست وقتی بازی و بازیگر یگانه نیست؟

عباس معروفی در این کتاب اسطوره را با دنیای امروز در هم می‌آمیزد.

این کتاب در نشر گردون هم به چاپ رسیده است.

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به سال بلوا در ویکی‌گفتاورد موجود است.

این یک مقالهٔ خرد کتاب است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

ن ب و عباس معروفی
رمان	سمفونی مردگان سال بلوا پیکر فرهاد فریدون سه پسر داشت ذوب‌شده نام تمام مردگان یحیاست
مجموعه داستان	پیش روی آفتاب آخرین نسل برتر عطر یاس دریاروندگان جزیره آبی‌تر آن شصت هزار، آن شصت نفر
نمایش‌نامه	تا کجا با منی ورگ دلی بای و آهو آونگ خاطره‌های ما