پرش به محتوا

زیب مگسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

میر گل‌محمدخان تمندار زیب مگسی از بزرگترین سخنوران پارسی‌گوی بلوچ است که در سال ۱۸۸۳ م. در جَهْل مگسی در بلوچستان پاکستان به دنیا آمد و در سال ۱۹۵۳ م درگذشت. او به فارسی، اردو و سندی شعر سروده اما بیشتر اشعار او به زبان فارسی است. حایگاه این شاعر در پاکستان و تاجیکستان به اندازه ای است که به گفته دکتر مدصوم کاسی دیوان زیب در مدرسه های تاجیکستان همراه با دیوان حافظ و دیوان دیگر شعرای فارسی تدریس می شود و یک زیارتگاه به نام تکیه گاه زیب، نیز آنجا مورد توجه مردم است.[۱][۲]

او از مردم ثروتمند، بانفوذ و از سرداران به‌نام بود. مگسی نام طایفه او است که یکی از طوایف بزرگ بلوچستان پاکستان است و تیره‌ای از آن طایفه را تمندار می‌نامند.[۳]

آثار[ویرایش]

  • کلیات زیب: شامل:
    • زیب‌نامه
    • دیوان عجیب
    • دیوان بحور
    • دیوان صنایع
    • دیوان مفردات
  • خزینةالاشهار (مخمسات زیب).

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "تاثیرپذیری زبان وادب بلوچی از زبان و ادبیات فارسی" (PDF). Retrieved 2023-12-24.
  2. "شعر فارسی و خدمات «زیب مگسی»: شاعر معاصر بلوچستان پاکستان به ادبیات فارس". Retrieved 2023-12-24.
  3. "شعر فارسی و خدمات «زیب مگسی»: شاعر معاصر بلوچستان پاکستان به ادبیات فارس". Retrieved 2023-12-24.