زمین‌شناسی ساختاری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زمین‌شناسی ساختاری[۱] یا زمین‌شناسی ساختمانی (structural geology) بخشی از زمین‌شناسی است که در مورد توزیع سه‌بعدی سنگهای تشکیل دهنده پوسته زمین و تاریخچه تغییرشکل آن‌ها بحث می‌کند. این علم همچنین در رابطه با تغییر و دگرریختی سنگ‌ها طی فرایندهای فشارشی(stress) و کششی(strain) بحث می‌کند. زمین‌شناسی ساختاری عمدتاً شکل هندسی، مشخصات ظاهری و مکانیسم تغییر شکل ساختمانهای مختلف زمین (گسل، چین خوردگی و …) و را بررسی می‌کند.

منابع[ویرایش]

  1. «زمین‌شناسی ساختاری» [زمین‌شناسی] هم‌ارزِ «structural geology»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر پنجم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۶-۴ (ذیل سرواژهٔ زمین‌شناسی ساختاری)