درگاه:پزشکی/زندگی‌نامه برگزیده/۳

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابن ربن طبری حکیم، پزشک، فیلسوف و روانشناس شهیر ایرانی است. ابن ربن از نظر علمی چنان مقامی داشت که او را همطراز رازی و مجوسی و ابن سینا نام برده و یکی از ۴ دانشمند و پزشک بزرگ مسلمان دانسته‌اند. او مسری بودن سل ریوی کشف کرد. ابن ربن پزشکی را نزد پدرش آموخت، سپس با استفاده از آثار یونانیان و دانشمندان دیگر آن را تکمیل کرد او استاد زکریای رازی است. جوانی‌اش را در طبرستان گذراند. سپس در ۲۲۴ (قمری) به عراق رفت و در سامرا اقامت گزید و مورد احترام معتصم قرار گرفت. او در زمان متوکل و با راهنمایی و در منادمت او اسلام را پذیرفت.آثار وی در دانشگاه گوته فرانکفورت آلمان و دانشگاه بیرمنگام انگلیس تدریس می‌شود.