دروازه کارمنتا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دروازه کارمنتا (به لاتین: Porta Carmentalis) یک دروازهٔ دو-دربی در دیوارهای سرویوسی[یادداشت ۱] در روم باستان بود. سبب نام‌گذاری این دروازه نزدیکی‌اش به معبد الهه کارمنتا بود،[۱][۲] الهه‌ای که اهمیتش در دین رومی از روی تخصیص یکی از پانزده فلامن به وی و نیز از جشنوارهٔ باستانی کارمنتالیا[یادداشت ۲] که به افتخارش برگزار می‌شد معلوم بود. این معبد در سمت راست دروازه واقع بود.

ظاهراً دو دربِ این دروازه خمیده بودند و نام‌های جداگانه داشتند. ترک کردن شهر روم از کنار درب راستی (موسوم به درب طلسم‌شده)[یادداشت ۳] عملی نامیمون بود، زیرا نقل بود که در سال ۴۷۹ یا ۴۷۸ ق.م. ۳۰۶ تن از خاندان فابیان از طریق آن از شهر خارج شدند اما در نبردی فاجعه‌بار کشته شدند.[۳][۴] مقبرهٔ خانوادگی خاندان کلاودیان در بیرون دروازهٔ کارمنتا واقع بود.[۵]

درب دیگر را درب ظفر[یادداشت ۴] می‌نامیدند، چراکه یک فرماندار پس از بازگشت از استانش فقط در صورتی مجاز به گذشتن از این درب می‌بود که یک جشن پیروزی (تریومفوس) برگزار کرده باشد. معمول بود که از درب طلسم‌شده جهت ورود به شهر و از درب ظفر جهت خروج استفاده کنند. در مراسمات تشییع جنازه، سیل جمعیت به‌سوی درب طلسم‌شده و در مراسمات جشن پیروزی به‌سوی درب ظفر مایل می‌شد. آگوستوس، بانی امپراتوری روم، این افتخار منحصربفرد را داشت که مردم در مراسم تشییعش از درب ظفر خارج شوند.[۶][۷][۸]

جستارهای وابسته[ویرایش]

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. به انگلیسی: Servian Wall
  2. Carmentalia
  3. Porta Scelerata
  4. Porta Triumphalis

پانویس[ویرایش]

  1. ویرژیل. انئید. ص. جلد هشتم، ۳۳۷–۳۴۱.
  2. Dionysius of Halicarnassus. Roman Antiquities. ص. I, ۳۲.
  3. تیتوس لیویوس. از پیدایش روم. ج. دوم. صص. گفتار ۴۹.
  4. Cassius Dio. Historia Romana. ص. XX,۳.
  5. T.P. Wiseman (۲۰۰۳). he Legends of the Patrician Claudii," in Clio's Cosmetics. Bristol Phoenix Press. ص. ۹۴.
  6. تاکیتوس. سالنامه. ص. I, ۸.
  7. Suetonius. De Vita Caesarum, Augustus. ص. گفتار ۱۰۰.
  8. Cicero. In Pisonem. ص. ۵۵.

منابع[ویرایش]