ددپایان یا تروپود (نام علمی: Theropoda) کلادی از دایناسورها هستند که بیش از ۲۳۰ میلیون سال پیش در آمریکای جنوبی از خزنده‌کفلان آغازین به وجود آمدند و سپس در سایر قاره‌ها گسترش یافتند. از ویژگی‌های شاخص این گروه از دایناسورها می‌توان به راه‌رفتن روی دوپا و داشتن استخوان‌های توخالی اشاره نمود. بیشتر انواع ددپایان گوشت‌خوار بودند با این وجود در طول فرگشت این گروه از دایناسورها چندین خانواده از آن‌ها رژیم غذایی خود را به گیاه‌خواری و همه‌چیزخواری تغییر دادند. دوره شکوفایی دایناسورهای ددپا از اواخر دورهتریاس (حدود ۲۲۰ میلیون سال پیش) آغاز می‌شود و در اواخر دوره کرتاسه (حدود ۶۶ میلیون سال پیش) همزمان با وقوع رویداد انقراض کرتاسه-پالئوژن پایان می‌پذیرد. بیشتر ددپایان با پایان همان دوره از بین رفتند. با این‌حال یک تبار از آن‌ها یعنی پرندگان توانستند پس از این دوره نیز به بقای خود ادامه دهند و امروزه شامل ۱۰٫۵۰۰ گونه مختلف می‌شوند.
موقعیت کیسه‌های هوایی در بدن یک ماجونگاسور و بدن یک اردک
تمام دایناسورهای تروپود دوپا بودند و تا کنون هیچ نمونه چهارپایی از آن‌ها شناسایی نشده‌است. همچنین پژوهش‌های سال‌های اخیر نشان می‌دهند که بیشتر آن‌ها مانند پرندگان امروزی دارای پوششی از پر بر روی بدن خود بودند. استخوان‌های این گروه از دایناسورها توخالی بود و کیسه‌های هوایی در گردن، شش، شکم و بازوها آن‌ها وجود داشت که وزن را کمتر می‌کرد و بازده تنفسی را بالا می‌برد و در نتیجه به ددپایان این امکان داده می‌شد تا طعمه خود را در مسافت‌های طولانی تعقیب کنند. بعدها پرندگان از این ویژگی برای بهبود پرواز خود استفاده کردند. تروپودهای اولیه مانند بیشتر چهاراندامان دیگر پنج انگشت در دست‌ها خود داشتند ولی انگشتان اول و پنجم دست‌ها آن‌ها کوچک و تحلیل‌رفته بود و در بسیاری از تروپودهای بعدی نیز تنها سه انگشت میانی در دست‌ها باقی‌مانند.
بزرگ‌ترین تروپود زنده شترمرغ است که طول آن حداکثر به حدود ۳ متر می‌رسد و در مقایسه با تروپودهای غول‌پیکری که در دوران میانه‌زیستی زندگی می‌کردند بسیار کوچک‌تر است. از زمان توصیف تیرانوسور در سال ۱۹۰۵ میلادی تا دهه ۱۹۹۰ میلادی این دایناسور همواره به عنوان بزرگ‌ترین تروپود تاریخ شناخته می‌شد. اما کشفیاتی که در دهه ۱۹۹۰ میلادی در آمریکای جنوبی و آفریقای شمالی انجام شد ثابت کرد که تروپودهای بزرگ‌تری نیز وجود داشته‌اند و اکنون تیرانوسور پس از اسپینوسور، جیگانوتوسور و کارکارودونتوسور چهارمین تروپود غول‌پیکر تاریخ محسوب می‌شود.
