خواجه ابونصر پارسا
ابونصر پارسا | |
|---|---|
 | |
| نام اصلی | ابو نصر محمد بن محمد حافظی بخاری |
| زاده | هرات |
| محل زندگی | بلخ |
| درگذشته | ۸۶۵ هجری قمری (۱۴۶۰ میلادی) مسجد سبز (بلخ)، ولایت بلخ، افغانستان |
| آرامگاه | آرامگاه خواجه ابونصر پارسا، ولایت بلخ، افغانستان |
| لقب | برهان‌الدین، حافظ‌الدین، نصیر‌الدین |
| پیشه | عارف، شاعر و صوفی |
| زمینه کاری | تصوف، عرفان، شعر و پیشوای طریقت نقشبندیه |
| ملیت | بلخی |
| دوره | تیموریان |
| سبک نوشتاری | سبک خراسانی |
| تأثیرپذیرفته از | بهاءالدین محمد نقشبند |
| تأثیرگذاشته بر | طریقت نقشبندیه |
برهان‌الدین محمد ابونصر پارسا عارف، شاعر، صوفی نامی و پیشوای طریقت نقشبندیه قرن نهم هجری قمری، از هرات، افغانستان است. او از بزرگان فرقهٔ نقشبندیه بود و بعد از پدرش ـ خواجه محمد ـ جامع علوم شریعت و فنون طریقت در این فرقه شد. از ابونصر پارسا رساله‌ای به زبان فارسی باقی مانده است که نسخهٔ منحصر به فردی از آن در مؤسسهٔ شرق‌شناسی ابوریحان بیرونی واقع در تاشکند موجود است.
ابونصر در سال ۸۶۵ هجری قمری در بلخ درگذشت و دو سال بعد، مقارن با سال ۱۴۶۲ میلادی، گوهرشاد بیگم آرامگاهی با گنبدی زیبا برای او ساخت که به گنبد عالی معروف است و به مرکز طریقت او تبدیل شد. بعدها مدرسه‌ای و سپس مسجدی کنار مقبرهٔ این عارف و به نام او ساخته شد. [۱]
پانویس
[ویرایش]- ↑ Naushahi, Arif; Waley, M. I.; Nejad, Translated by Saleh (2015-10-16), "Abū Naṣr Pārsā", Encyclopaedia Islamica (به انگلیسی), Brill, retrieved 2023-11-13