سلطان‌علی اوبهی
حافظ سلطان علی اوبهی از دانشمندان و حافظان و خوشنویسان و سادات اواخر سدهٔ نهم هجری بود. همچنین او از مریدان خواجه عبیدالله احرار به‌شمار می رفت و در خانقاه وی در بخارا در سن ۱۰۹ سالگی در گذشت.[۱] اوبهی منسوب به «اوبه » از اعمال هرات است.[۲] از این رو او را سلطان علی اوبهی هروی نیز نامیده‌اند.
از طرفی اوبهی را از دانشوران، سرایندگان، خوشنویسان و خوانندگان سرشناس سده دهم در دستگاه امیر علیشیر نوایی، وزیر دانشمند سلطان حسین بایقرا ذکر کرده‌اند.[۳]
در «مجالس النفائس» در باره او آمده: او از مردم متعین خراسان بود مردی پاکیزه روزگار و صحبت دیده و خوش طبع بود، و خطوط را نیک نویسد اما در لباس و عقد دستار بسیار تکلف میکند.[۴]
در تصوف شاگرد خواجه ناصر الدین عیید الله بن محمود بن شهاب الدین سمرقندی مشهور به عبیدالله احرار بود.[۱]
آثار[ویرایش]
«تحفةالاحباب » در لغت فارسی و «زبدةالتواریخ ». فرهنگ نورالدین تحفةالاحباب را در ضمن مدارک خود شمرده است . در «مجالس المؤمنین» ذکر او آمده و از زبده ٔ او نقل کند.[۲]
این شعر از اوست:[۵]
| بیستون را گر کند سیل فنا بنیاد سست | کی تواند نقش شیرین از دل فرهاد شست؟ |
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- دهخدا، علی اکبر.لغت‌نامه. ذیل حافظ اوبهی
- پایگاه اطلاع رسانی بنیاد ایران‌شناسی - عبید الله احرا[پیوند مرده]
- آیا فرهنگ تحفةالاحباب از حافظ اوبهی است؟ علی اشرف صادقی
| خطها |
|  | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| خوشنویسان | ||||||
| جستارهای وابسته | ||||||