جینگ (فلسفه)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جینگ (فلسفه)

Jing (چینی: ; پین‌یین: Jìng)

敬 - Jing - جینگ

دائوی آسمان[ویرایش]

جان بُخاری (چی 氣) بالتناوب صعود و نزول می‌کنند، و در صعود بذروجود، آگاهی معطوف به (جینگ 精) شده یعنی برگرداندن جان گریخته به جای اولش و متعاقب آن دسترسی به عقلِ آسمانی وجود میسور است.[۱]

این بازگشتن به ریشه (جینگ 精)، مترتب آرامش و نشان دهنده به مقصود رسیدن است.[۲]

تعقل آسمانی[ویرایش]

پویندگی و پایندگی و همه دوگانگی‌ها در عقلِ آسمانی یکی است.

پس عقلِ آسمان و زمین در حقیقت عقلِ دائویی (دائوشین 道心) است.

از نظرگاهی ذاتی آن را «عقل آسمان و زمین» گویند و از نظرگاهی کارکردی آن را «عقل دائویی» نامند. این دو حقیقتی یگانه است با دو نام متفاوت.[۳]

ادراک دل[ویرایش]

در درون، سوی دل بنگر، با ادراک دل (了心經)، در آسمان تحرّک است و در زمین سکون.[۴]

منابع[ویرایش]

  1. ذن و فرهنگ ژاپنی، د.ت. سوزوکی، برگردان ع. پاشایی – تهران: میترا ۱۳۷۸- ص ۱۴۵
  2. دائو: راهی برای تفکر، برگردان وتحقیق دائو ده جینگ، ع. پاشایی- تهران: نشرچشمه ،۱۳۸۷- ص ۲۲۳
  3. تلخیص گفتاری از لیو ئی‌مینگ، اسماعیل رادپور - از کتاب رفع ابهام از کلمات تمثیلی 象言破疑
  4. برگرفته از صفا و سکون، پنج رسالهٔ دائویی، ترجمه و تعلیقات: اسماعیل رادپور، انتشارات زندگی روزانه، ۱۳۹۷- دفتر صفا و سکون (بندهای ۲، ۸، ۱۰).