پرش به محتوا

جف بل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جف بل
اطلاعات شخصی
زاده
جفری لانگلی بل

۱۳ دسامبر ۱۹۴۳
واشینگتن، دی.سی., U.S.
درگذشته۱۰ فوریهٔ ۲۰۱۸ (۷۴ سال)
آناندیل، ویرجینیا، U.S.
حزب سیاسیجمهوری‌خواه
همسر(ان)روسالی اوکونل (ا. ۱۹۸۳)
فرزندان۴
تحصیلاتدانشگاه کلمبیا (BA)
خدمات نظامی
وفاداری ایالات متحده آمریکا
خدمت/شاخه ارتش ایالات متحده آمریکا
جنگ‌ها/عملیات‌جنگ ویتنام
حمله عید تت

جفری لانگلی بل (Jeffrey Langley Bell) (زادهٔ ۱۳ دسامبر ۱۹۴۳ – درگذشتهٔ ۱۰ فوریه ۲۰۱۸)، سیاستمدار حزب جمهوری‌خواه، مشاور سیاسی، مؤلف و سخنرانی‌نویس ریاست جمهوری اهل ایالات متحده بود. وی نامزد جمهوری‌خواه در انتخابات ۱۹۷۸ مجلس سنای ایالات متحده از نیوجرسی، نامزد جمهوری‌خواه برای مجلس سنای ایالات متحده در ۱۹۸۲ میلادی و نامزد جمهوری‌خواه در مقابل متصدی دموکرات کوری بوکر در انتخابات ۲۰۱۴ مجلس سنای ایالات متحده بود.

اوایل زندگی و تحصیلات

[ویرایش]

بل در واشینگتن DC بدنیا آمد، در ۱۹۶۵ میلادی از دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک فارغ‌التحصیل گردید و یکی از کهنه‌سربازان حمله عید تت در جنگ ویتنام بود.[۱][۲][۳][۴]

کارهای آکادمیک و مشورتی

[ویرایش]

بل رئیس پیشین انستیتوی منهتن بوده و به عنوان عضو مؤسسه سیاست هاروارد در دانشگاه هاروارد؛ به عنوان استاد مهمان در مؤسسه سیاست ایگلتون در دانشگاه راتگرز؛ و به عنوان عضو دی‌ویت الاز در حوزه ارتباطات در مؤسسه امریکن انترپرایز در واشینگتن خدمت کرد. در تازه‌ترین مورد، وی در هیئت مدیره اتحادیه محافظه‌کاران آمریکایی و مؤسسه مالی کمپین در دانشگاه جرج واشینگتن خدمت نمود. بل در مرکز اخلاقیات و سیاست عمومی نیز دانشمند مهمان بود.[۵]

بل از ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۰ میلادی به عنوان رئیس کانون لهرمان بل مولر که یک شرکت پیشبینی اقتصادی و سیاسی واقع در آرلینگتون، ویرجینیا است، مشغول خدمت بود. بل از ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۲ میلادی رئیس بنگاه امور عامه بنام کپیتال سیتی پارتنرز بود، در قرارداد این بنگاه با وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده مبنی بر آگاهی‌دهی بیشتر در مورد قاچاق انسان در ایالات متحده شرکت نمود. بل از ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ میلادی رئیس سیاست‌گذاری مؤسسه دادخواهی واقع در واشینگتن بنام امریکن پرنسیپلز پروجکت (APP) بود. وی ریاست پروژه «طلا پول است» در مؤسسه APP را برعهده داشت، پروژه‌ای که برای بازگرداندن استاندارد طلا در ایالات متحده دادخواهی می‌نماید.[۶]

حرفه سیاسی

[ویرایش]

اوایل حرفه

[ویرایش]

بل به عنوان دستیار دو رئیس‌جمهور ایالات، متحده ریچارد نیکسون و رونالد ریگان و عضو کنگره ایالات متحده جک کمپ اهل نیویورک، خدمت کرد.

در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۶۸، بل در ستاد انتخاباتی ریاست جمهوری نیکسون کار می‌کرد. پس از انتخابات مقدماتی کالیفرنیا، در شامگاهی که رابرت اف. کندی ترور شد، بل اتفاقاً تنها کارمند در مقر ستاد انتخاباتی نیکسون بود که از این مسئله آگاه شد، وی بلافاصله به کارکنان ارشد معاون رئیس‌جمهور وقت تماس گرفته و آنها را از تیر خوردن سناتور کندی مطلع نمود.

سخنرانی «۹۰ میلیارد دلاری» ریگان

[ویرایش]

در ۱۹۷۵ میلادی، بل مسئولیت نوشتن سخنرانی را داشت که قرار بود توسط رونالد ریگان در جریان پیکار انتخاباتی مقابل رئیس‌جمهور جرالد فورد، در انتخابات ریاست جمهوری مقدماتی جمهوری‌خواهان ایراد گردد. در این سخنرانی، ریگان «انتقال سیستماتیک صلاحیت و منابع را به ایالت‌ها پیشنهاد کرد – یک برنامه فدرالیسم خلاق برای قرن سوم آمریکا. روشن است که مقامات فدرال در انجام این وظیفه ناکام بوده‌اند. اداره فدرال در واقع مشکلات بیشتری خلق نموده‌اند، مثلاً در بخش‌های رفاه، آموزش، خانه‌سازی، یارانه‌های غذایی، یارانه‌های پزشکی، توسعه اجتماعی و دینی و تقسیم عواید. پول دخیل در این برنامه و صرفه‌جویی بالقوه مالیه‌دهندگان به مراتب بزرگتر است. در مقایسه با سطح هزینه‌های مالی ۱۹۷۵، انتقال صلاحیت به‌طور کلی یا به گونه‌ای در این حوزه‌ها هزینه حکومت فدرال را تا ۹۰ میلیارد دلار کاهش خواهد داد. با این چنین صرفه‌جویی، برقراری تراز در بودجه فدرال، پرداخت اولیه ۵ میلیارد دیون ملی و کاهش درآمد بر مالیات شخصی هر آمریکایی تا ۲۳ درصد، ممکن خواهد شد».

این سخنرانی به این هدف توسط بل نوشته شده بود تا یک حاشیه فیلسوفانه به ریگان نسبت به رئیس‌جمهور فورد فراهم کند. با این وجود، ستاد انتخاباتی فورد از این سخنرانی به عنوان مدرکی برای این استدلال استفاده نمودند که ایالت‌های مانند نیوهمپشایر که هیچ نوع مالیات بر فروش یا مالیات بر درآمد پرداخت نمی‌کنند، در این صورت باید وجوه یا برنامه‌های مالی خود را بسازند. ریگان انتخابات مقدماتی نیوهمپشایر را به فورد باخت و برخی‌های این سیاست بل را دلیل آن پنداشتند.

انتخابات ۱۹۷۸ مجلس سنای ایالات متحده

[ویرایش]

در ۱۹۷۸ میلادی، بل سناتور لیبرال جمهوری‌خواه کلیفورد پی. کیز که قبلاً چهار دوره سناتور بود را در انتخابات مقدماتی نیوجرسی به چالش کشید. بل توانست کیز را در یک رقابت جذاب در ۶ ژوئن ۱۹۷۸ شکست دهد، همان روزی که پیشنهاد ۱۳ که بر پایه کاهش نرخ مالیات استوار بوده و نشانه‌ای از قانون کاهش مالیات ۱۹۸۱ بود، در مجلس کالیفرنیا (شورش‌های مالیاتی ساحل غربی و شرقی) تصویب گردید. بل انتخابات سراسری را، با حاشیه ۵۵٪ در مقابل ۴۳٪، به دموکرات بل برادلی واگذار کرد. پس از آخرین باری که کیز در ۱۹۷۲ میلادی در انتخابات مجلس سنای نیوجرسی برنده شد، هیچ جمهوری‌خواه دیگر در مجلس سنا انتخاب نشده‌است.

تبلیغات تلویزیونی ۱۹۸۰ ریگان

[ویرایش]

در ۱۹۸۰ میلادی، بل تبلیغات تلویزیونی را به‌طور مشترک نوشته و تولید نمود که توسط ستاد انتخاباتی ریاست جمهوری ریگان در انتخابات‌های مقدماتی نیوهمپشایر و پس از آن مورد استفاده قرار گرفت. این تبلیغات که بر سیاست ریگان برای مبارزه با تورم از طریق کاهش مالیات متمرکز بود، تأثیر بسزای در افزایش شهرت ریگان در انتخابات‌های مقدماتی داشت.[۷]

در انقلاب ریگان (رولند ایوانز و رابرت نواک، ۱۹۸۱ میلادی، تأثیرگذاری این تبلیغات چنین بیان گردید:

انتخابات ۱۹۸۲ مجلس سنای ایالات متحده

[ویرایش]

سناتور دموکرات هریسون ای. ویلیامز پس از اینکه بخاطر رشوه گرفتن، به عنوان بخشی از عملیات استینگ آبسکام (Abscam)، مجرم شناخته شد، در ۱۹۸۲ میلادی از مجلس سنا استعفا داد. فرماندار جمهوری‌خواه، توماس کین، نیکولاس اف. برادی را تا زمان برگزاری انتخابات ویژه به عنوان جانشین وی گماشت.

بل تصمیم گرفت تا دوباره در انتخابات شرکت کند، اما در انتخابات مقدماتی جمهوری‌خواهان توسط جمهوری‌خواه میانه‌رو و عضو کنگره میلیسینت فنویک شکست داده شد. پس از آن، فنویک با تفاوت اندک توسط نامزد دموکرات فرانک لوتنبرگ در نوامبر مغلوب گردید.

سایر فعالیت‌های سیاسی

[ویرایش]

بل در ۱۹۸۰ میلادی از سوی ریگان به عنوان نماینده نیوجرسی در کنوانسیون ملی جمهوری‌خواه انتخاب گردید. بل به عنوان نایب رئیس گروه طرفدار ریگان موسوم به شهروندان برای آمریکا، به‌طور فعالانه در تصویب قانون اصلاحات مالیات ۱۹۸۶ دخیل بود. علاوه بر شرکت در ستاد انتخاباتی ریگان در ۱۹۸۰ میلادی، بل همچنین عضو کارمندان ملی ستاد انتخاباتی ریچارد نیکسون در ۱۹۶۸ میلادی و ستاد انتخاباتی ریگان در ۱۹۷۶ میلادی بود. در ۱۹۸۸ میلادی، بل به عنوان هماهنگ‌کننده ملی ستاد انتخاباتی کمپ برای انتخابات ریاست جمهوری خدمت نموده و در ۲۰۰۰ میلادی به عنوان مشاور ارشد ستاد انتخاباتی ریاست جمهوری کوتاه-مدت گری باور خدمت کرد.

نامزدی در انتخابات ۲۰۱۴ مجلس سنای ایالات متحده

[ویرایش]

در فوریه ۲۰۱۴، بل خانه‌ای در لئونیا، نیوجرسی اجاره نموده و اعلام نمود که به عنوان نامزد جمهوری‌خواه در مقابل متصدی دموکرات سناتور کوری بوکر وارد انتخابات خواهد شد؛ وعده‌های انتخاباتی وی بر محور مخالفت با فدرال رزرو و مسائل مردم-باورانه استوار بود.[۹][۱۰] وی از میان چهار نامزد جمهوری‌خواه توانست در ۳ ژوئن در انتخابات مقدماتی برنده شده و نامزدی خود را تضمین نماید. برخی از وعده‌های انتخاباتی وی بازگرداندن شکوفایی به زندگی طبقه متوسط از طریق اعاده ارزش دلار و نه ارزش طلا، بود. فراهم نمودن آموزشی که کودکان مستحق آن هستند و ترویج مهاجرت قانونی.[۱۱] جف بل با کسب ۴۲٫۴٪ آرا این انتخابات را به کوری بوکر که ۵۵٫۸٪ آرا را کسب نموده بود باخت، تقریباً همان درصدی که بل-برادلی ۳۶ سال قبل در انتخابات مجلس سنا در ۱۹۷۸ میلادی کسب نموده بودند. از نظر تعداد رأی همگانی، کوری بوکر به تعداد ۱٬۰۱۶٬۲۰۴ رأی و جف بل به تعداد ۷۷۲٬۹۹۱ رأی بدست آورده بودند.

زندگی شخصی و مرگ

[ویرایش]

بل در ۱۹۸۳ میلادی با روسالی او کونیل ازدواج نموده و آنها چهار فرزند داشتند.[۱۲] هنگام مرگ خود، وی در آناندیل، ویرجینیا زندگی می‌کرد.[۱۳] بل در سن ۷۴ سالگی در ۱۰ فوریه ۲۰۱۸ بر اثر ایست قلبی درگذشت.

منابع

[ویرایش]
  1. "Transcript of Jeff Bell on Conversations with Bill Kristol".
  2. "Jeff Bell on Conversations with Bill Kristol".
  3. US News and World Report, "Two Tall, Young Ivy Leaguers Go At It", September 10, 1978, p.26
  4. "Other Deaths Reported". Columbia College Today. Spring 2018. Retrieved September 4, 2021.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  5. Home > Fellows & Scholars > بایگانی‌شده در فوریه ۶, ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine
  6. http://www.americanprinciplesproject.org/
  7. The Reagan Revolution, 1981, p.78
  8. The Reagan Revolution, 1981, p.62
  9. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ فوریه ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۸ ژوئن ۲۰۲۲.
  10. "Cory Booker: For Whom the Bell Tolls". June 3, 2014. Archived from the original on 15 September 2015. Retrieved 8 June 2022.
  11. "Bell wins N.J. Senate primary". Politico.
  12. Roberts, Sam (February 20, 2018). "Jeffrey Bell, G.O.P. Giant-Killer and Supply-Sider, Dies at 74". The New York Times. Retrieved June 20, 2020.
  13. Langer, Emily (February 22, 2018). "Jeffrey Bell, GOP Senate candidate and architect of Reaganomics, dies at 74". The Washington Post. Retrieved June 20, 2020.

پیوند به بیرون

[ویرایش]