جسمانی‌سازی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جسمانی‌سازی رویه سرایت پریشانی روان‌شناختی به علائم جسمی و عضوی و متحمل شدنشان و جستجوی کمک پزشکی برای آن‌هاست.[۱][۲] به بیانی عامیانه‌تر، ایجاد علائم فیزیکی از یک اختلال روانی مانند اضطراب است. این اصطلاح را نخستین بار ویلهلم اشتکل در سال ۱۹۲۴ ارائه کرد.[۳] جسمانی‌سازی پدیده‌ای جهان‌شمول است.[۴]

سازوکار دفاعی[ویرایش]

موردپژوهی مشهور زیگموند فروید، آنا او، شامل زنی بود که مبتلا به علائم فیزیکی متعددی بود که فروید باور داشت نتیجه غصه واپس‌رانده‌شده او به‌خاطر بیماری پدرش بودند؛ گرچه، درمان فروید روی او مؤثر واقع نشد و تحقیقات بعدی در تشخیص فروید تردید دارند.[۵]

کودکان[ویرایش]

با اینکه طبیعی‌ست که استرس‌ها و فشارها در زندگی یک کودک به‌شکل دردها/ناراحتی‌های جسمی بیان شوند،[۶] شواهدی وجود دارد که کودکانی که در خانواده‌هایی هستند که در آن‌ها گله و شکایت‌های جسمی به‌طرز ویژه‌ای مورد توجه قرار می‌گیرند، بعدتر در زندگی به‌طور چشمگیری بیشتر متمایل به بکارگیری جسمانی‌سازی به‌عنوان نوعی دفاع هستند.[۷]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Lipowski ZJ (1988). "Somatization: the concept and its clinical application". Am J Psychiatry. 145 (11): 1358–68. doi:10.1176/ajp.145.11.1358. PMID 3056044.
  2. Adriana Feder, M.D. Somatization بایگانی‌شده در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine
  3. R. L. Woolfolk/L. A. Allen, Treating Somatization (2006) p. 5
  4. P. S. Sutker/H. E. Adams, Comprehensive Handbook of Psychopathology (2001) p. 217
  5. Gupta, Deepti; Perez Edgar (Jan 2012). "The role of temperament in somatic complaints among young female adults". Journal of Health Psychology. 17 (1): 26–35. doi:10.1177/1359105311405351. PMID 21562070. S2CID 20095444.
  6. D. W. Winnicott, The Child, the Family, and the Outside World (1973) p. 129
  7. Woolfolk/Allen, p. 217