جزیره آلکاتراز

جزیره الکاتراز

یکی از برج‌های مراقبت زندان آلکاتراز

جزیره آلکاتراز (به انگلیسی: Alcatraz Island) جزیره کوچکی است در خلیج سانفرانسیسکو در ایالات متحده آمریکا که اولین بار توسط فردی به نام خوان دی‌آیالا (Juan de Ayala) کشف شد. نام آلکاتراز از واژه پلیکان در زبان اسپانیایی – با ریشه عربی – و از واژه AlBatross، در زبان انگلیسی که نام نوعی مرغ دریایی است گرفته شده‌است.

جزیره آلکاتراز در مرکز خلیج سانفرانسیسکو در کالیفرنیا واقع شده‌است و تا سال‌ها پیش به عنوان یک محدوده نظامی شناخته شده بود و پس از آن نیز امن‌ترین زندان در جهان به‌شمار می‌رفت.

اما امروزه این جزیره با نظارت آژانس پارک‌های ملی آمریکا، به مکانی تاریخی تبدیل شده و به عنوان بخشی از جاذبه‌های توریستی این ایالت در معرض دید همگان قرار دارد. بازدیدکنندگان می‌توانند با استفاده از قایق به این جزیره که در لیست مکان‌های تاریخی ملی قرار دارد، سفر کنند و از آن دیدن کنند. در حال حاضر آلکاتراز ساکنان ثابتی ندارد.

تاریخچه

آلکاتراز در سال ۱۸۵۰ به عنوان تأسیسات نظامی بنا شد و پس از آن تا سال ۱۹۳۳ به عنوان یک زندان نظامی کاربری داشت. در ماه اوت سال ۱۹۳۴ به زندان فدرال تبدیل شد و ۲۹ سال مقر جنایتکاران حرفه‌ای - از جمله آل کاپون، رابرت فرانکلین استرود (که به پرنده باز آلکاتراز معروف بود) و آلوین کارپیس که با سابقه‌ترین زندانی آلکاتراز به‌شمار می‌رفت - بود.

این جزیره به علاوه، محل سکونت کارکنان زندان و خانواده‌هایشان نیز به‌شمار می‌رفت و امروزه همه ساله با حضور ساکنان جزیره در دومین هفته ماه اوت جشن سالگرد افتتاح زندان آلکاتراز برگزار می‌شود.

در ۲۱ ماه مارس سال ۱۹۶۳، به دستور رابرت اف کندی، این تبعیدگاه که حدود ۲۵۰ زندانی در آن اقامت داشتند برای همیشه تعطیل شد. این اقدام علت‌های مختلفی داشت، از جمله سنگین بودن هزینه اداره آن نسبت به دیگر زندان‌ها و آلوده کردن آب خلیج سانفرانسیسکو بر اثر فاضلاب آن؛ علاوه بر این مسلم بود که ساختن یک زندان معمولی جدید که در خشکی قرار داشته باشد، آسان‌تر از پرداخت هزینه‌های سرسام‌آور آلکاتراز بود.

در سال ۱۹۶۹ بومیان آمریکایی از قبایل مختلف در حالیکه خود را «بومیان قبایل آمریکا» نامیدند، این جزیره را اشغال کردند. هدف آن‌ها از تحصن در جزیره درخواست تأسیس یک مرکز آموزشی – فرهنگی در آنجا بود و برای رسیدن به منظور خود به تخریب ساختمان‌های جزیره پرداختند. سرانجام پس از ۱۸ ماه دولت آمریکا آن‌ها را مجبور به ترک این ناحیه کرد، نتیجه این تحصن تأسیس یک حکومت جدید خودگردان بود.

از سال ۱۹۳۷ تاکنون آلکاتراز موضوع بسیاری از فیلم‌های سینمایی بوده؛ این جزیره به «صخره» نیز معروف است و در سال ۱۹۹۶ فیلمی به همین نام در رابطه با آکاتراز ساخته شد.

مهم‌ترین فرارهای آلکاتراز

در طول ۲۹ سال، هیچ فرار موفقی در این تبعیدگاه ثبت نشد و در تمام تلاش‌هایی که انجام شد یا زندانیان هدف شلیک گلوله قرار گرفتند یا در آب‌های خلیج غرق شدند. از بین ۳۶ نفر زندانی که اقدام به فرار کردند، ۷ نفر با شلیک گلوله به قتل رسیدند، ۲ نفر غرق شدند، ۵ نفر مفقودالاثر شدند و بقیه مجدداً توسط مأموران زندان دستگیر شدند.

اما در میان باید اشاره کنیم که دو زندانی موفق به فرار از جزیره شدند، یکی در سال ۱۹۴۵ و دیگری در سال ۱۹۶۲ که هردو دستگیر شدند و مجدداً به زندان برگردانده شدند.

از دیگر فرارهای معروف می‌توان به سه زندانی یکی به نام فرانک موریس و دو برادر به نام‌های ناهای جان و کلارنس انگلین، اشاره کرد. آن‌ها در تاریخ ۱۱ ژوئن سال ۱۹۶۲ از سلول‌هایشان ناپدید شدند، داستان این فرار در فیلمی به نام «فرار از آلکاتراز» به تصویر کشیده شده‌است. با وجود شواهد اندکی که مبنی بر اثبات کشته شدن این سه تن یافته شد، آن‌ها را غرق شده فرض کرده و در لیست گمشدگان قرار دادند.

نگارخانه

دید پانورامایی از الکاتراز از جانب شرقی.