جایزه لوریوس برای روحیه ورزشی
| جایزه لوریوس برای روحیه ورزشی | |
|---|---|
| اهداء برای | "آن دسته از ورزشکاران یا تیم‌هایی که به واسطه موفقیت چشمگیر خود، امتناع از پذیرش شکست یا سهم بی چون و چرای آنها در لذت بردن از بازی" |
| مکان | سویل (۲۰۲۲) |
| برگزارکننده | سازمان Laureus Sport for Good |
| نخستین دوره | ۲۰۰۵ |
| دریافت‌کننده کنونی |  لیندزی وان (۲۰۱۹) |
| وبگاه | |
جایزه لوریوس برای روحیه ورزشی جایزه‌ای است که از آن ورزشکاران یا تیم‌هایی تجلیل می‌شود که به واسطه موفقیت چشمگیر خود، امتناع از پذیرش شکست یا سهم بی چون و چرای آنها در لذت بردن از بازی، به آنها اعطا می‌شود. این جایزه برای اولین بار در سال 2005 به عنوان یکی از جوایز اختیاری ارائه شده در جوایز لوریوس اهدا شد. این جوایز توسط سازمان Laureus Sport for Good، یک سازمان جهانی که در بیش از ۱۵۰ پروژه خیریه که از ۵۰۰۰۰۰ جوان حمایت می‌کند، ارائه می‌شود. اولین مراسم در ۲۵ مه ۲۰۰۰ در مونت کارلو برگزار شد و نلسون ماندلا سخنرانی اصلی را در آن انجام داد. در مراسم اعطای جوایز سالانه که در نقاط مختلف جهان برگزار می‌شود، تندیس لوریوس که توسط کارتیه ساخته شده‌است به دریافت‌کننده اهدا می‌شود. اگرچه مراسم جوایز لوریوس سالانه برگزار می‌شود، اما جایزه روحیه ورزشی لزوماً هر بار ارائه نمی‌شود. این یکی از تعدادی از جوایز اختیاری است که می‌تواند توسط آکادمی ورزش جهانی لوریوس اعطا شود. از زمان تأسیس، هشت بار در سال‌های ۲۰۰۹، ۲۰۱۰، ۲۰۱۲، ۲۰۱۳، ۲۰۱۸، ۲۰۲۰، ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ این جایزه اعطا نشده‌است.
برنده افتتاحیه جایزه روحیه ورزشی در سال ۲۰۰۵ تیم بیسبال آمریکایی بوستون رد ساکس بود که اولین سری جهانی خود را پس از ۸۶ سال در فصل ۲۰۰۴ لیگ برتر بیسبال برد. تا تاریخ ۲۰۲۲، پنج تیم و پنج نفر این جایزه را دریافت کرده‌اند. یکی از این افراد پس از مرگ مورد تجلیل قرار گرفت: یوهان کرویف، فوتبالیست و مربی سابق هلندی در سال ۲۰۱۶ با درگذشت ماه قبل، این افتخار را به دست آورد. جایزه او توسط هموطن هلندی‌اش رود گولیت در مراسمی در برلین به پسرش یوردی کرویف اهدا شد. هیچ جایزه‌ای در سال ۲۰۲۰، ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ اعطا نشد. آخرین دریافت کننده جایزه لوریوس برای روحیه ورزشی، اسکی‌باز آمریکایی، لیندزی وان در سال ۲۰۱۹ بود.
برندگان[ویرایش]
|
نشان‌دهنده جایزه پس از مرگ است |
|---|
| سال | تصویر | برندگان | ملیت | ورزش | یادداشت |
|---|---|---|---|---|---|
| ۲۰۰۵ | 
|
بوستون رد ساکس | ایالات متحده آمریکا
|
بیسبال | رد ساکس در سری جهانی ۲۰۰۴ سنت لوئیس کاردینالز را شکست داد و اولین قهرمانی خود را پس از ۸۶ سال به دست آورد. |
| ۲۰۰۶ | 
|
والنتینو روسی |  ایتالیا
|
موتوجی‌پی | روسی در این سال پنجمین قهرمانی متوالی موتوجی‌پی خود را به دست آورد. |
| ۲۰۰۷ | 
|
باشگاه فوتبال بارسلونا |  اسپانیا
|
فوتبال | توافق با یونیسف برای حمایت مالی از برنامه‌های مرتبط با ایدز در کودکان و نمایش نام خیریه بر روی پیراهن آنها. |
| ۲۰۰۸ | 
|
دیک پوند |  کانادا
|
مدیریت | رئیس آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ به مدت هشت سال. |
| ۲۰۰۹ | اعطا نشد | ||||
| ۲۰۱۰ | اعطا نشد | ||||
| ۲۰۱۱ | — | تیم کاپ رایدر اروپا |  اروپا
|
گلف | اروپا با دو پیروزی در مرحله نهایی، جام رایدر را در برابر تیم ایالات متحده برد. |
| ۲۰۱۲ | اعطا نشد | ||||
| ۲۰۱۳ | اعطا نشد | ||||
| ۲۰۱۴ | 
|
تیم ملی کریکت افغانستان |  افغانستان
|
کریکت | "به قدردانی از رشد سریع آنها در کریکت جهانی و اولین راهیابی آنها به جام جهانی کریکت" |
| ۲۰۱۵ | 
|
یائو مینگ |  چین
|
بسکتبال | افزایش محبوبیت بسکتبال در چین به دلیل فعالیت حرفه‌ای او در ان‌بی‌ای |
| ۲۰۱۶ | 
|
یوهان کرویف
|
 هلند
|
فوتبال | جایزه پس از مرگ به فوتبالیست و مربی "افسانه ای". |
| ۲۰۱۷ | _(cropped).jpg)
|
باشگاه فوتبال لستر سیتی |  انگلستان
|
فوتبال | قهرمانی در لیگ برتر فوتبال انگلستان با اختلاف ده امتیاز از تیم دوم |
| ۲۰۱۸ | اعطا نشد | ||||
| ۲۰۱۹ | 
|
لیندزی وان | ایالات متحده آمریکا
|
اسکی آلپاین | |
| ۲۰۲۰ | اعطا نشد | ||||
| ۲۰۲۱ | اعطا نشد | ||||
| ۲۰۲۲ | اعطا نشد | ||||
منابع[ویرایش]
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Laureus Spirit of Sport Award». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ نوامبر ۲۰۲۱.