جامعه وریل

جامعه وریل (انگلیسی:Vril Society) ، بر اساس فرضیه‌ها، جامعه وریل گروهی از فیزیکدان‌هایی بودند که توسط یکی از اعضای انجمن توله یعنی ماریا اورسیچ از زاگرب بود، تاسیس شد. طبق گفته های ماریا او تماس‌هایی را از فضایی‌های آریایی که در سیاره آلفا قنطورس زندگی می‌کردند و قبلا هم از زمین بازدید کرده بودند و در سومر مستقر شده بودند، دریافت کرد. کلمه وریل از کلمهٔ سومری که "ور-لل" (خدا مانند یا خداگونه) تشکیل می‌شود. لل فقط به عنوان سیگرون شناخته می‌شد، نامی که از نظر ریشه شناختی به سیگرون، والکری و یکی از ۹ دختر اودین در افسانه نورس مربوط می‌شود.

نماد جامعه وریل

فرضیه‌ها می‌گویند که انجمن تمرینات تمرکزی را برای بیدار کردن نیروهای وریل آموزش می‌داد، و هدف اصلی آنها سفر کردن به فضا برای رسیدن به دبران بود. برای این‌کار، انجمن وریل به انجمن توله و مردان سنگ سیاه پیوست تا یک برنامه جاه طلبانه شامل یک ماشین پرواز بین بُعدی بر اساس مکاشفات روانی از بیگانگان دبران را تأمین مالی کند.

نمادگرای انجمن وریل

در انجمن وریل، از نمادهای پیچیده‌‌ای استفاده می‌شد که باورها و اهداف اسرارآمیز آن‌ها را منعکس می‌کرد. یکی از نمادهای مرکزی آن‌ها ساختاری به شکل رعد و برق بود که درون انجمن دارای اهمیت عمیق متافیزیکی بود. این نماد رعد و برق، که اغلب به نام ایلو-بلیتز شناخته می‌شد، نماد نور الهی (ایلو) بود؛ نیرویی که انجمن معتقد بود می‌تواند راه را برای دوران جدیدی از روشنایی هموار کند.

نماد رعد و برق

نماد رعد و برق مهم‌ترین نشان انجمن وریل بود که به‌طور برجسته‌ای در "استاندارد وریل" آن‌ها، یک بنر که این نماد را به رنگ سفید در برابر پس‌زمینه سیاه و بنفش نمایش می‌داد، دیده می‌شد. رنگ سیاه نمایانگر عصر تاریکی کنونی بود، در حالی که بنفش نماد نور الهی عصر جدید (ایلو یا پرلادا) بود. نماد رعد و برق نقره‌ای یا سفید، قدرتی را نمادین می‌کرد که تاریکی را می‌شکافت و این نور الهی را به جهان مادی وارد می‌کرد. این نماد منحصرا به انجمن وریل تعلق نداشت، بلکه ریشه در سنت‌های باستانی داشت، به‌ویژه بر روی یک سرنیزه متعلق به شاه آشوری سارگون دوم که الهه ایشتار را می‌پرستید، یافت می‌شد.

نماد رعد و برق همچنین در دوره قرون وسطای نماد رعد و برق مهم‌ترین نشان انجمن وریل بود که به‌طور برجسته‌ای در "استاندارد وریل" آن‌ها، یک بنر که این نماد را به رنگ سفید در برابر پس‌زمینه سیاه و بنفش نمایش می‌داد، دیده می‌شد. رنگ سیاه نمایانگر عصر تاریکی کنونی بود، در حالی که بنفش نماد نور الهی عصر جدید (*ایلو* یا *پرلادا*) بود. نماد رعد و برق نقره‌ای یا سفید، قدرتی را نمادین می‌کرد که تاریکی را می‌شکافت و این نور الهی را به جهان مادی وارد می‌کرد. این نماد منحصراً به انجمن وریل تعلق نداشت، بلکه ریشه در سنت‌های باستانی داشت، به‌ویژه بر روی یک سرنیزه متعلق به شاه آشوری سارگون دوم که الهه ایشتار را می‌پرستید، یافت می‌شد.

نماد رعد و برق هم‌چنین در دوره قرون وسطای آلمان، به‌ویژه در میان یک گروه مخفی از شوالیه‌های تمپلار معروف به "اربابان سنگ سیاه"، ظاهر شد. این گروه که بر علوم غیبی تمرکز داشت، نام خود را از سنگ افسانه‌ای مرتبط با الهه ایسایا گرفته بود. انجمن وریل بعداً این نماد رعد و برق، همراه با طرح رنگی سیاه، نقره‌ای، بنفش را به کار گرفت، اگرچه معنای آن را برای تطابق با دیدگاه‌های اسرارآمیز خود باز تفسیر کرد.

نمادگرایی رنگ‌ها

طرح رنگی سیاه، نقره‌ای و بنفش انجمن وریل با معانی نمادین سنگینی همراه بود. نماد سیاه نمایانگر عصر تاریکی کنونی بود. نقره‌ای، یا سفید، قدرت الهی را نشان می‌داد که تاریکی را روشن می‌کرد، در حالی که بنفش با نور الهی عصر جدید مرتبط بود. این رنگ‌ها از سنت‌های قدیمی‌تر، به‌ویژه آن‌هایی که با افسانه ایسایا مرتبط بودند، اقتباس شده بود، اگرچه انجمن وریل تأکید چندانی بر افسانه ایسایا در آموزه‌های خود نداشت.

نماد سر زنان و اهمیت مو

در انجمن وریل تصاویری از سر زنان با موهای بلند دیده می‌شد. این نماد بازتابی از عضویت عمدتاً زنانه انجمن و باور آن‌ها به نیروی اسرارآمیز موهای بلند بود. زنان وریل معتقد بودند که موهای آن‌ها «آنتن‌های جادویی» هستند که قادر به انتقال انرژی روحانی بودند. از این رو، موهای بلند به ویژگی متمایز زنان وریل تبدیل شد، که از مدل‌های موی کوتاهی که در آن زمان رایج بود، اجتناب می‌کردند.

خورشید سیاه و خورشید جادویی

«خورشید سیاه» نمادی است که اغلب با عرفان نازی‌ها مرتبط است، و اگرچه مشخص نیست که آیا انجمن وریل رسماً از این نماد استفاده می‌کرده یا خیر، اما بر اساس فرضیه باور بر این است که این مفهوم در محافل آن‌ها شناخته شده بود. درون انجمن وریل، «خورشید سیاه» به عنوان «خورشید جادویی» شناخته می‌شد و به عنوان دروازه‌ای برای نور ایلو بین قلمروهای مختلف تلقی می‌شد. این مفهوم بازتابی از باور انجمن به وجود نوری مخفی و روحانی بود که می‌توانست بر جهان مادی تأثیر بگذارد.

اعضای ادعایی و تأثیرگذاری

بر اساس فرضیه ادعا می‌شود که چندین شخصیت برجسته آلمان نازی از اعضای انجمن وریل بوده‌اند، از جمله آدولف هیتلر، آلفرد روزنبرگ، هاینریش هیملر، هرمان گورینگ ودکتر تئودور مورل، پزشک شخصی هیتلر. این افراد در اصل با انجمن توله مرتبط بودند که ظاهراً در سال ۱۹۱۹ با انجمن وریل ادغام شدند. در ادامه گفته می‌شود حزب ناسیونال‌ سوسیالیست کارگران آلمان توسط انجمن توله در سال ۱۹۲۰ ایجاد شد.

با به قدرت رسیدن هیتلر در سال ۱۹۳۳، ظاهراً انجمن‌های توله و وریل از حمایت رسمی دولت برای برنامه‌های توسعه دیسک خود برخوردار شدند که هدف آن‌ها دستیابی به پرواز فضایی و احتمالاً ساخت ماشین جنگی بود. با این حال، در سال ۱۹۴۱، گفته می‌شود که هیتلر انجمن‌های مخفی را ممنوع کرد و مستندات مربوط به هر دو انجمن توله و وریل تحت واحد SS E-IV ضبط شد. انجمن وریل پس از آن با نام «die kette» ("زنجیر") شناخته شد که به پیوندهای ذهنی بین اعضای آن اشاره دارد.