پرش به محتوا

تنشوجینگو کیشومون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تنشوجینگو کیشومون (به ژاپنی: 天正壬午起請文 てんしょうじんご きしょうもん); به یک کیشومون (سوگند) خاص در اواخر قرون وسطی ژاپن در دوره تنشو و جینگو (سال) (تقویم چینی ۱۵۸۲) اشاره دارد. کیشومون (起請文) سندی است که زمانی در ژاپن ایجاد می‌شد و در آن مردم به خدا و بودیسم سوگند یاد می‌کنند که وقتی قرارداد می‌بندند، قرارداد را زیر پا نمی‌گذارند. به آن به سادگی کیشو (起請) نیز گفته می‌شود.

در مارس ۱۵۸۲، خاندان کای تاکدا با حمله نیروهای متحد اودا و توکوگاوا به کای نابود شد. دو ماه بعد در ژوئن همان سال، اودا نوبوناگا در حادثه هوننوجی درگذشت و شورش تنشوجینگو بر سر املاک خاندان تاکدا آغاز شد.

در اوت همان سال، توکوگاوا ایه‌یاسو و خاندان گو هوجو از ولایت ساگامی در کای به مصاف هم رفتند.

بسیاری از ملازمان باقی مانده تاکدا که در کای بودند، تحولات را از نزدیک تماشا کردند، اما زمانی که ارتش توکوگاوا ارتش هوجو را در نبرد کوروکوما (میساکا-چو، شهر فوفوکی) در ۱۲ اوت شکست داد، تسلیم ایه‌یاسو شدند، و در آن زمان گفته می‌شد که هر گروه از چند تا ده‌ها نفر طوماری ارسال کرده و به ایه‌یاسو سوگند وفاداری دادند. اسامی ۲۸ نفر در منابع گوناگون ذکر شده در همه کتاب‌ها یکسان است، اما جزئیاتی مانند تعداد افراد ذکر شده بسته به کتاب‌ها متفاوت است و همچنین در نام‌های واقعی و نام‌های رسمی اشتباهاتی وجود دارد.

یکی از ماندگارترین ادای احترام به مهارت شینگن، ادای احترام خود توکوگاوا ایه‌یاسو بود، که مشهور است که پس از به دست گرفتن رهبری ولایت کای در طول به قدرت رسیدن تویوتومی هیده‌یوشی، از نوآوری‌های دولتی و نظامی رهبر قدیمی تاکدا وام گرفته است. دو لحظه قابل توجه از ادغام عناصر خاندان تاکدا در رژیم خاندان توکوگاوا وجود دارد. اولین مورد در جریان جنگ تنشو-جینگو بین ایه‌یاسو علیه خاندان هوجو پس از مرگ اودا نوبوناگا بود. در آن زمان، ایه‌یاسو بسیاری از پیروان خاندان تاکدا را از خشم نوبوناگا که قتل‌عام را علیه آنها اعلام کرده بود، در امان نگه داشت و آنها را پنهان کرد. هنگامی که خاندان هوجو و اوئه‌سوگی به کای و شینانو حمله کردند، این دسته از ملازمان خاندان تاکدا بلافاصله وفاداری خود را با ایه‌یاسو اعلام کردند و حداقل ۸۰۰ نفر از ملازمان سابق خاندان تاکدا در طول جنگ به صفوف ارتش توکوگاوا پیوستند و با خاندان هوجو جنگیدند.[۱] پس از آن، پس از جنگ، ایه‌یاسو بلافاصله یک مراسم سوگند خون را با ملازمان سابق خاندان تاکدا ترتیب داد تا وفاداری خود را به خاندان توکوگاوا اعلام کنند. که منجر به به اعلام وفاداری:[۲][۳][۴][۵]

بخش عظیمی از شاخه‌های خاندان تاکدا تحت کنترل مستقیم خود ایه‌یاسو درآمدند، از جمله خاندان‌هایی که توسط یودا نوبوشیگه هدایت می‌شدند، در میان کسانی که به عنوان هاتاموتو یا ملازم مستقیم ایه‌یاسو بودند، به آنها اجازه داده شد که مناصب خود را حفظ کنند و حتی قلمرو خود را افزایش دهند. درآمد آنها به ویژه به دلیل قلمروهای جدیدی که خاندان توکوگاوا فتح کرده بود افزایش یافت، این امر در خاندان سائه‌گوسا، جایی که پسر رهبر خاندان، سائه‌گوسا ماسایوشی، اموال خود را حفظ می‌کند، ظاهر می‌شود.<[۷] در حالی که پدرش سائه‌گوسا تورایوشی به عنوان یکی از چهار قاضی در خاندان توکوگاوا منصوب شد.[۸]

مورخ ماسارو هیرایاما استدلال می‌کند که جذب ملازمان تاکدا در صفوف توکوگاوا، اتحاد ژاپن را در آینده تعیین کرد، زیرا توکوگاوا ایه‌یاسو را به سمت داشتن نقشی کلیدی در رژیم تویوتومی سوق داد.[۹]

منابع

[ویرایش]
  1. Sakamoto Masahito; hotta masaatsu; Ryōshō Hayashi (1997). 干城錄 Volume 13 (به ژاپنی). 人間舎. ISBN 978-4-931408-01-2. Retrieved 21 May 2024.
  2. 丸島, 和洋 (2015). "土屋昌恒". In 柴辻, 俊六; 平山, 優; 黒田, 基樹; 丸島, 和洋 (eds.). 武田氏家臣団人名辞典. 東京堂出版. p. 505. ISBN 9784490108606.
  3. Toshikazu Komiyama (1981). "戦国大名家臣の徳川家臣化について" [Regarding the transformation of Sengoku daimyo vassals into Tokugawa vassals]. --戦国大名武田家家臣を事例として =A case study of Sengoku daimyo Takeda family vassals (به ژاپنی). Retrieved 23 May 2024.
  4. Toshikazu Komiyama (2004). "戦国大名家臣の徳川家臣化について 戦国大名武田家家臣を事例として」" [About turning Sengoku daimyo vassals into Tokugawa vassals: Using the Sengoku daimyo Takeda family vassals as an example]. Collection of Essays (به ژاپنی). 1 (26). Retrieved 23 May 2024.
  5. 山梨県史の刊行・訂正・補足情報 [Yamanashi Prefectural History Materials 6 Medieval Period 3 Lower Prefectural Records] (به ژاپنی). Retrieved 23 May 2024.
  6. (山本博文監修 2007، ص. 23)
  7. (Kazuhiro Marushima (丸島和洋) 2015، ص. 331)
  8. (Kazuhiro Marushima (丸島和洋) 2015، صص. 329 - 332)
  9. Democratic Scientists Association (Japan). History Section, Council on Historical Science (2009). 歴史評論, Volumes 711-716 [Historical Criticism, Volumes 711-716] (به ژاپنی). 丹波書林. pp. 67, 75. Retrieved 10 June 2024.