تاج خورشیدی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
 | این نوشتار به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
تاج خورشیدی بیرونی‌ترین لایهٔ خورشید است. در زمان قدیم تاج خورشید تنها در زمان کسوف دیده می‌شد، اما امروزه بسیاری از رصدخانه‌های زمینی و فضایی از جمله سوهو در هر لحظه قادر به دیدن تاج خورشیدی هستند. دمای تاج خورشیدی حدود ۱۰۶ درجهٔ کلوین است.
ویژگی تاج خورشیدی[ویرایش]
در ارتفاع حدود 10 هزار کیلومتر از سطح خورشید ناگهان دما به مقادیر بسیار بالا می رسد و چگالی گاز بی اندازه کم می شود. انرژی زیاد تاج توسط لایه ی همرفتی خورشید که در زیر سطح آن قرار دارد، تامین می شود.
جریان های همرفتی سبب ارسال موج ها به جو خورشید می شود که انرژی این موج ها به طور موقت در تاج به دام می افتد، مقدار کمی از ماده که به این طریق به تاج منتقل می شود، سرانجام به صورت باد خورشیدی، خورشید را ترک می کند.
امروزه، تاج را با تلسکوپ های ویژه ای که تاج نگار نام دارد، می توان آشکار کرد.[۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تاج خورشیدی موجود است. |
- ↑ پاول هاج، «فصل 4»، ساختار ستارگان و کهکشان‌ها، ترجمهٔ توفیق حیدرزاده، تهران: گیتا شناسی، ص. 86.
