بیلی ساندی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بیلی ساندی
نام هنگام تولدویلیام اَشلی ساندی
زادهٔ۱۹ نوامبر ۱۸۶۲[۱]
ایمز، آیووا، ایالات متحده آمریکا
درگذشت۶ نوامبر ۱۹۳۵ (۷۲ سال)
شیکاگو، ایالات متحده آمریکا
ملیتآمریکایی
پیشهبیسبال، مبشر مسیحیت، نویسنده
همسر(ها)هلن تامپسون ساندی[۲]
فرزندان۳ پسر و ۱ دختر
حرفه بیسبال
بازیکن بخش برونی زمین
چوب در دست: چپ پرتاب از دست: راست
شروع ام‌ال‌بی
۲۲ مه, ۱۸۸۳, برای شیکاگو وایت استاکینگز
آخرین حضور ام‌ال‌بی
۴ اکتبر, ۱۸۹۰, for the فیلادلفیا فیلیز
آمار MLB
میانگین چوگان‌زنی‌های موفق.۲۴۸
هوم‌ران‌ها۱۲
آربی‌آی۱۷۰
استولن بیس۲۴۶
تیم‌ها
  • شیکاگو وایت استاکینگز (۱۸۸۳–۱۸۸۷)
  • پیاسبرگ اَلگینی (۱۸۸۸–۱۸۹۰)
  • فیلادلفیا فیلیز (۱۸۹۰)
جوایز
  • نشان لیگ ملی (۱۸۸۵ و ۱۸۸۶)

بیلی ساندی (انگلیسی: Billy Sunday؛ ‏ ۱۹ نوامبر ۱۸۶۲ – ۶ نوامبر ۱۹۳۵) بازیکن بیسبال و نویسنده اهل ایالات متحده آمریکا بود. او را یکی از تأثیرگذارترین مبشران مسیحیت انجیلی آمریکا در طول دو دهه نخست سدهٔ بیستم میلادی می‌دانند.[۳] وی یکی از حامیان دو آتشهٔ ممنوعیت الکل در ایالات متحده آمریکا بود و موعظه‌هایش احتمالاً سهم مهمی در تصویب متمم هجدهم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۱۹ داشت.

چابکی و سرعت بالای او باعث شد تا به مدت ۸ سال در لیگ برتر بیسبال آمریکا بازی کند، اما با گرویدن به مسیحیت انجیلی در دههٔ ۱۸۸۰ میلادی، این ورزش را کنار گذاشت تا به خدمت به مسیحیت روی آورد. او اندک اندک مهارت‌های خود را به عنوان سخنران و مبلغ بر کرسی‌های خطابه به ویژه در ایالت‌های غرب میانه آمریکا توسعه داد و سپس، در اوایل قرن بیستم، با موعظه‌های گفتاری و سخنرانی‌های شوریده خود به یکی از معروف‌ترین مبشران و موعظه‌گران مسیحی کشور تبدیل شد. ساندی یک بشارت‌دهندهٔ مسیحی محافظه‌کار بود که دکترین بنیادگرایی مسیحی را قبول داشت. او بی‌خطا بودن کتاب مقدس، تولد عیسی از باکره، آموزه کفاره جانشینی، رستاخیز جسمانی عیسی، وجود شیطان و دوزخ، و ظهور دوم قریب‌الوقوع عیسی مسیح را تأیید و موعظه می‌کرد. در آغاز قرن بیستم، اکثر اعضای کلیسای پروتستان، صرف نظر از فرقه‌های گوناگون آن، با این آموزه‌ها موافقت کردند. ساندی از برگزاری جلسات در شهرهایی که مورد استقبال اکثریت قریب به اتفاق کلیساهای پروتستان و روحانیون آنها نبود، خودداری کرد.[۴]

ساندی در تمام طول زندگی، یک جمهوری‌خواه ماند و از دیدگاه‌های سیاسی و اجتماعی اصلی غرب میانه خود حمایت می‌کرد: فردگرایی، رقابت، انضباط شخصی، و مخالفت با مقررات دولتی.[۵] نویسندگانی مانند سینکلر لوئیس،[۶] هنری ام تیکنر[۷] و جان رید ساندی را ابزاری برای سوداگری می‌دانستند و وی را مورد حمله و انتقاد قرار دادند و کارل سندبرگ شاعر آمریکایی او را «لاف‌زن» و «چرندگو و ریاکار» نامید.[۸] با این وجود، ساندی در برخی مسائل در کنار ترقی خواهان قرار گرفت. به عنوان مثال، او کار کردن کودکان را محکوم کرد[۹] و از اصلاحات اجتماعی و حق رأی زنان[۱۰] حمایت کرد. ساندی سرمایه‌دارانی را محکوم کرد که «زندگی شخصی‌شان خوب، اما زندگی اجتماعی‌شان بسیار بد است» و همچنین کسانی که «جیب یک شخص خاصی را نمی‌زنند» اما «بی‌تردید جیب هشتاد میلیون مردم را با رانت و انحصار یا مزیت تجاری خود خالی می‌کنند».[۱۱] با این حال، او مخالف اصلاح نژاد، مهاجرت ساکنان جنوب و شرق اروپا به آمریکا[۱۲] و آموزش فرگشت بود.[۱۳] او همچنین از سرگرمی‌های محبوب طبقه متوسط مانند رقص،[۱۴] ورق بازی، حضور در تئاتر، و خواندن رمان[۱۵] انتقاد کرد. با این حال، او معتقد بود که بیسبال یک نوع تفریح سالم و حتی میهن پرستانه است، به شرطی که بازی‌ها در روز یکشنبه‌ها انجام نشود.[۱۶]

علیرغم تردیدهایی در مورد منبع درآمد او، ساندی درگیر هیچ‌گونه رسوایی در طول فعالیت شخصی و حرفه‌ای خود نشد. او صمیمانه به همسرش - که کارزارهای او را نیز مدیریت می‌کرد - وفادار بود، اما سه پسرش او را ناامید کردند. سه پسر او در بسیاری از فعالیت‌هایی که او بر ضد آنها موعظه می‌کرد، شرکت داشتند و ساندی مجبور به پرداخت باج به چندین زن شد تا دربارهٔ رسوایی‌های پسران سکوت اختیار کنند.[۱۷] پسر بزرگش «جرج» که دچار ورشکستگی شده بود، علیرغم حمایت مالی والدین در سال ۱۹۳۳ خودکشی کرد.[۱۸] در طول دهه ۱۹۲۰، با افزایش سن او، کاهش محبوبیت امور مربوط به احیا و ترویج مذهب و افزایش روش‌های دیگر سرگرمی، مخاطبان او کمتر شد. با این وجود، ساندی تا زمان مرگش به تبلیغ و ترویج مسیحیت محافظه‌کار ادامه داد.

ساندی از حامیان پرشور جنگ جهانی اول بود. وی در سال ۱۹۱۸ او گفت: «به شما می‌گویم که [این جنگ] مقابلهٔ قیصر با وودرو است، آلمان علیه آمریکاست، جهنم در مقابل بهشت است.» او مقدار زیادی پول برای سربازان جمع‌آوری کرد، اوراق قرضه جنگی فروخت و برای جذب نیرو فعالیت نمود.[۱۹]

ساندی در حلقه نخبگان اجتماعی، اقتصادی و سیاسی مورد استقبال قرار داشت. نام چند تاجر برجسته در میان همسایگان و آشنایان او دیده می‌شود. ساندی با سیاستمداران متعددی از جمله رؤسای جمهور تئودور روزولت و وودرو ویلسون بر سر میز غذا نشست و هربرت هوور و جان دیویدسون راکفلر جونیور از دوستان او بودند.[۲۰]

نام او در تالار مشاهیر و موزه ملی بیسبال ثبت شده‌است.

منابع[ویرایش]

  1. ↑
  2. ↑ Dorsett, 32–34; Frankenberg, 62; Martin, 34.
  3. ↑ William G. McLoughlin, Jr., Billy Sunday Was His Real Name (Chicago: University of Chicago Press, 1955), xvii: "By 1917 he was considered by many the greatest revivalist in American history, perhaps the greatest since the days of the apostles."
  4. ↑ Firstenberger, 26–29. Although preached in colloquialisms, Sunday's theology was fairly sophisticated and "orthodox in its basic ingredients". See Daniel LaRoy Anderson, "The Gospel According to Sunday", Th.D. dissertation, Dallas Theological Seminary, 199.
  5. ↑ Martin, 126–127.
  6. ↑ Sinclair Lewis' novel Babbitt includes a character named Mike Monday, "the distinguished evangelist, the best-known Protestant pontiff in America...As a prize-fighter he gained nothing but his crooked nose, his celebrated vocabulary, and his stage-presence. The service of the Lord had been more profitable." In his novel, a visit by Monday is opposed by "certain Episcopalian and Congregationalist ministers", whom Monday calls "a bunch of gospel-pushers with dish-water instead of blood, a gang of squealers that need more dust on the knees of their pants and more hair on their skinny old chests." Lewis's Elmer Gantry is a novel about an evangelist with more than a passing resemblance to Sunday. (Sunday in turn referred to Lewis as a member of "Satan's cohort.") Elmer Gantry study guide بایگانی‌شده در ۲۰۰۷-۱۰-۱۵ توسط Wayback Machine, bookrags.com.
  7. ↑ R. A. Bruns, Preacher: Billy Sunday and Big-Time American Evangelism (Champaign: University of Illinois Press, 2002), 194–195.
  8. ↑ McLoughlin, 223. John Reed, "Back of Sunday", Metropolitan Magazine (May 1915), 10. Carl Sandburg, "To Billy Sunday" بایگانی‌شده در اوت ۳۱, ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine, 1915. Sandburg wrote, "You come along squirting words at us, shaking your fist and calling us all dam fools so fierce the froth slobbers over your lips...always blabbing we're all going to hell straight off and you know all about it...Go ahead and bust all the chairs you want to. Smash a whole wagon load of furniture at every performance. Turn sixty somersaults and stand on your nutty head. If it wasn't for the way you scare the women and kids I'd feel sorry for you and pass the hat. I like to watch a good four-flusher work, but not when he starts people puking and calling for the doctors." Sunday also appears in some modern fiction, both as an historical touchstone and as a metaphorical figure. For example, John Jakes inserts a mention of Sunday in Homeland بایگانی‌شده در ۲۰۲۱-۰۱-۳۱ توسط Wayback Machine, his historical novel about Chicago; and Sunday's life is employed metaphorically in Rod Jones' novel Billy Sunday. Jerry Garcia also referred to Billy Sunday in the Grateful Dead song, "Ramble On Rose." بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۰۶-۰۴ توسط Wayback Machine
  9. ↑ "Men who will gladly draw their check for $10,000 and give it a child's hospital see nothing ridiculous in the fact that the $10,000 for the child's hospital came of out of $200,000 made from a system of child labor which crushes more children in one year than the hospital will heal in ten." Quoted in McLoughlin, 145.
  10. ↑ Firstenberger, 66–68; McLoughlin, 140–143.
  11. ↑ Quoted in McLoughlin, 144–45.
  12. ↑ McLoughlin, 146–48.
  13. ↑ Although Sunday was a firm creationist, he believed that the seven days of creation were indeterminate periods and not literal 24-hour days. As proof Sunday quoted 2 Peter 3:8 that "one day is with the Lord as a thousand years, and a thousand years as one day." "Nuts for Skeptics to Crack", (sermon) May 24, 1917, Papers of William and Helen Sunday, Reel 11. William Jennings Bryan asked Sunday to participate in the Scopes Trial. Although Sunday assured Bryan that "all the believing world is back of you in your defense of Christ and the Bible", Sunday declined to come to Dayton. Sunday to Bryan, July 4, 1925, William Jennings Bryan Papers, Library of Congress, Box 47.
  14. ↑ "Sunday said that 'three-fourths of all the fallen women fell as a result of the dance.'" Quoted in McLoughlin, 132. Sunday's views were caricatured in P. G. Wodehouse's short story, "The Aunt and the Sluggard" (My Man Jeeves) in which the fictional revival preacher Jimmy Mundy says that "the tango and the fox-trot were devices of the devil to drag people down into the Bottomless Pit. He said that there was more sin in ten minutes with a negro banjo orchestra than in all the ancient revels of Nineveh and Babylon."
  15. ↑ McLoughlin, 132–135; Firstenberger, 65–66.
  16. ↑ Knickerbocker, 156–157.
  17. ↑ Dorsett, 129. In a 1929 letter to his wife, Sunday wrote that "all we have earned in the last 5 years has gone to Millie", Billy, Jr.'s ex-wife. BS to HTS, Box 4, Folder 32, The Papers of William and Helen Sunday [microfilm] (Wheaton, Illinois: Billy Graham Center, 1978).
  18. ↑ All three of Sunday's sons died violently: George from a "fall" from a hotel window; Billy Jr. in an automobile crash after a night of partying; and Paul in an airplane crash. Although Sunday's four children contracted nine marriages, Billy and Nell Sunday had only three grandchildren. The grandchildren, in turn, contracted five marriages that resulted in only one great-grandchild, who apparently died childless. The great-grandchild, Marquis Ashley Sunday, was killed by his lover in San Francisco on March 22, 1982. Therefore, fifty years after his death, Sunday had no known living descendants. Dorsett, 126–130. Firstenberger, 136–137, gives the genealogical details.
  19. ↑ McLoughlin, 257–259; Firstenberger, 60–62; Dorsett, 113–114. Sunday said, "If you turn hell upside down, you will find 'Made in Germany' stamped on the bottom." Ray H. Abrams, Preachers Present Arms (Scottdale, Pennsylvania: Herald Press, 1933), 79.
  20. ↑ Dorsett, 93–94, 134, 149–50.

پیوند به بیرون[ویرایش]

آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد مرتبط با بیسبال یا بازیکن بیسبال است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بیلی_ساندی&oldid=37633611»