برق لب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
برق لب موجود در یک توپی مخصوص آماده برای اِعمال

برق لب یا لیپ گلاس[۱] (به انگلیسی: Lip gloss) در درجهٔ اول به‌عنوان یک براق‌کنندهٔ لب با درخشش خفیف و گاهی همراه با اندکی رنگ برای رنگ‌دادن به لب استفاده می‌شود. این محصول در انواع مختلفی همچون مایع یا جامد (با مرهم لب و به‌طور کلی با محصولات دارویی اشتباه گرفته نشود) توزیع می‌شود. این ماده می‌تواند به‌صورت کاملاً پاک، نیمه شفاف و انواع سایه‌های گوناگون، شامل شبنم‌گونه کردن، براق کنندگی، صیقلی‌گونه کردن و به رنگ متالیکی استفاده شود.

تاریخچه[ویرایش]

برق لب توسط مَکس فَکتور و در سال ۱۹۳۰ اختراع شد. او به‌دنبال ساخت یک محصول براق‌کننده بود تا بتواند برای ساخت فیلم‌ها لب‌هایی براق و صیقلی برای بازیگران به ارمغان آورد.[۲][۳]

وی آرایش را برای صنعت فیلم‌سازی ایجاد کرد. او آرایش برای بازیگران نقش‌اول زن در فیلم‌های سیاه‌وسفید تعیین کرد. زنان دیگر نیز از زنان بازیگر در فیلم‌ها الهام گرفته بودند و نیازمند آرایش‌های آنچنینی شدند.[۴]

پانویس[ویرایش]

  1. «تفاوت لیپ گلاس و رژ لب چیست؟». کالیستا. ۲۰۲۲-۰۶-۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۱.
  2. "Max Factor Biography". The Max Factor Museum. Retrieved 2010-09-02.
  3. "Max Factor Biography". Biography Channel UK. Archived from the original on 29 August 2010. Retrieved 2010-09-02.
  4. «Max-Factor,۲۰۱۰-۰۹-۰۲». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۴ فوریه ۲۰۱۱.

منابع[ویرایش]