برشنگاری
ظاهر
برشنگاری[۱] یا توموگرافی (به انگلیسی: Tomography) نوعی تصویربرداری سهبعدی است. در برشنگاری، تصویری که به دست میآید تنها سایهٔ دوبعدی از حجمی سهبعدی نیست، بلکه عکس برشی از حجم است که ممکن است در هر یک از سه جهتِ فضا باشد. شناختهشدهترین برشنگاری، برشنگاری رایانهای یا سیتیاسکن است که فیزیکدان انگلیسی، گودفری هاونسفیلد، در سال ۱۹۷۲ آن را برای کاربرد در پزشکی پیشنهاد کرد و در سال ۱۹۷۹ جایزه نوبل پزشکی را برای او به ارمغان آورد.[۲]
مسئلهٔ بُعد همواره در تاریخ پرتونگاری (رادیولوژی) مطرح بودهاست. نخستین تجربه برای کنارگذاشتن این کاستی، روش برشنگاری بود که تا حد زیادی، تصویر تجمعی را به تصویر توموگرافیک (برشنگاشتی) تبدیل کرد.[۲]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ «برشنگاری» [پزشکی] همارزِ «tomography»؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر اول. فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۱-۱ (ذیل سرواژهٔ برشنگاری2)
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «تصویرنگاریِ درون در پزشکی». وبگاه راسخون. ۹ شهریور ۱۳۹۱. بایگانیشده از اصلی در ۲ نوامبر ۲۰۱۴. دریافتشده در ۲ آبان ۱۳۹۳.